KARADENİZ RÜZGARI

38. BÖLÜM

İyi okumalar...

Kapım tıklatılıp Demet ve Yusuf içeriye girdiler, hemen ağzımdaki maskeyi çıkarıp konuştum.

"İyi misiniz?"

"İyiyiz korkma."

"Ne dediler peki?"

"Benim sonuçlar sabah çıkacak, Yusuf'un da bıçak karnını sıyırmış pansuman yapıldı."

Gözlerim Yusuf'a döndü mahçup bir şekilde baktım, benim yüzümden olmuştu.

"Yusuf geçmiş olsun ve çok özür dilerim gerçekten böyle olsun istemezdim benim yüzümden yaralandın tekrardan özür dilerim."

"Defne olur mu öyle şey özür dilenecek bir şey yok ve ayrıca senin yüzünden olmadı. Sen bana kardeşimin emanetisin ve olmayan kız kardeşim gibisin elimden geldiğince tabii yardım edeceğim hem benim işim bu lütfen kendini suçlu hissetme."

"Çok teşekkür ederim, sağ ol."

"Rica ederim bu arada olaylar olunca sana da geçmiş olsun diyemedim kusura bakma, ben çıkayım kapıdayım ama haberiniz olsun."

Korku ile hemen bağırdım.

"Hayır!"

Yusuf şaşkınca bana döndü.

"Yani senin için de sorun olmazsa Ömer gelene kadar odada beklesen."

"Sorun yok beklerim bu arada odaya gelirken Ömer ile de konuştum birazdan burada olur."

"Tekrardan teşekkür ederim."

Başı ile onaylayıp yatağın uzağında, pencerenin önünde olan büyük koltuğa oturdu oda büyük olduğundan bizden baya uzak oturmuştu. Demet'e doğru dönüp konuşacaktım ki izin vermeyip kendi konuştu.

"Sakın bana da benim yüzümden diye saçmalama döverim seni! Ben ne hırsla o pisliğin yüzünü parçalayacaktım biliyor musun sen ama olmadı yapacak bir şey yok hem iyisin ve sen sakın ama sakın bu konuyu dert etme eniştem eminim ki çözecektir."

"İyi ki varsın Demet gerçekten. Odaya geldiğin de onu görünce ne yapacağımı şaşırdım, Ömer ile olan ilişkim için o kadar çok şey saçmaladı ki evlendiğimizi söyledim ve sonra bambaşka biri gibi oldu o an elinde olsa öldürecekti sanki beni gözü döndü üzerime üzerime yürümeye başladı. Ben resmen bir canavar ile evlenecekmişim, hâlâ olanlara inanamıyorum iyi ki onu öyle görüp de çok geç olmadan yanlış bir yoldan döndüm dedim kendime."

"Şeref yoksunu pislik, ah keşke parçalasaydım o meymenetsiz suratını. Laf anlamaz kıt beyinli. Allah'ım sen affet ama gerçekten hak ediyor."

"Neyse kapatalım konuyu, Ömer Allah bilir nasıl sinirlidir şimdi."

"Hiç tahmin bile edemiyorum senin odana gelmesini bırak sana bunları dediğini, yaptığını duysa var ya elinden zor alırlar ama haklı yani adam da. Gel sarılayım sana şöyle düşünme bırak ne olacaksa olsun."

Demet ile sıkı sıkı sarıldıktan sonra yerine oturdu. Bende maskeyi tekrardan yüzüme takıp geriye yaslandım. Gözlerim ile bir Yusuf'u bir Demet'i izliyordum. Birbirlerine çaktırmadan bakmaları gerçekten çok komikti.

Tam o anda kapı bir hışımla açıldı korkudan yerimde sıçradım ama gelen kişinin Ömer olduğunu görünce elimi kalbime götürdüm, korkmuştum. Endişeli gözleri beni bulunca hemen gelip sıkıca sarıldı.

"Güzelim, iyi misin bir tanem he, bir şey oldu mu sana?"

Kollarımı boynuna sarıp kafamı olumsuzca salladım çok korkmuştum ve şimdi Ömer'e sarılmak o kadar iyi gelmişti ki.