KARADENİZ RÜZGARI

18. BÖLÜM

İyi okumalar...

Eve geldiğimiz zaman Demet beni çekiştirip koltuğa oturttu. Meraklı gözler ile bana bakıyordu.

"Neden öyle bakıyorsun?"

"Neden mi bu da soru mu Defne! Hemen ne konuştunuz anlat!"

"Yani normal konuştuk."

"İş konuşup imzaları attınız ve olay bitti haklısın. Defne sen beni çıldırtmak mı istiyorsun gözüm hep sizdeydi Ömer ve sen iki üç kere ayağa kalkıp oturdunuz ve en önemlisi Ömer sana sarıldı sa-rıl-dı. Bunun neresi normal hemen dökül!"

Demet'e şaşkınlık ile bakıyordum az önce ne dedi o ya? O nasıl hızlı konuşmaktır.

"Tamam sakin anlatacağım."

"Ha şöylee evet dinliyorum."

"Bana ne zaman bir şeyler hissetmeye başladığını falan anlattı bölmeden dinledim onu kendini hâlâ suçlu hissediyordu ben de ona 'Kendini suçlu hissetme insan kimi seveceğini seçemiyor' ve sonra dedim ki ben de birini seviyorum ve şuan ne kadar doğru bir insan olduğunu anladım dedim."

"Nee! Ömer ne dedi?"

"Madem birini seviyordun neden bana düşünmek istediğini söyledin dedi."

"Adam doğru demiş."

"Bende düşünmem gerekiyordu çünkü dedim bana beni anlamadığını tek bir soru soracağını söyledi."

"Ne sordu?"

"Benim sevdiğim kişinin beni sevip sevmediğini sordu bende evet seviyor dedim sonra bana bunları hiç anlatmadığını duymamış gibi yapmamı istedi ve gideceğini söyledi kelime oyunu yapar gibi olup üzdüm onu sonra dayanamadım ve oturmasını söyledim."

"Ömer'in yerinde olsam sen benimle dalga mı geçiyorsun kardeşim der giderdim yani Defne afedersin ama adamı salak etmişsin."

"İşte sevdiğim kişiden de özür falan dileyince ben de dedim ki kendinden özür dileyeni de ilk defa görüyorum."

"Ömer Allah sana sabır versin bu kızı başına aldın. Defne direk desene seni seviyorum diye niye hâlâ uzatıyorsun."

"Anlamadı o da zaten sonra dedim ki sevdiğim ve kendisinin doğru insan olduğuna inandığım kişi şuan karşımda oturuyor dedim."

"Sonunda."

"Sonra zaten özür diledim bu kadar uzattığım için ben de seni seviyorum senin gibi anlatamam belki hislerimi ama gözlerime bakınca hissettirebilirim dedim. Bir anda tekrar ayağa kalkınca gidecek korkusuyla bende kalktım."

"Ay evet sonra sarıldıı!"

"Bir anlık sevinçle yaptı yani kasıtlı değildi ben de sorun olmadığını belirttim sonra da sizi çağırdık zaten."

"Ee bundan sonra ne olacak?"

"Hiç bilmiyorum yani ne yapmam lazım nasıl birbirimizi tanıyacağız ki?"

Demet elini yanağına yaslayıp biraz düşündü sonra elini indirip bana döndü.

"Buldumm."

"Ne buldun?"

"Pazar günü sen, ben, İsmail, Ömer ve Elif pikniğe gidelim hem vakit geçiririz hem de siz birbirinizi daha yakından tanırsınız. Ona merak ettiğin, neler yapmayı sevdiğini ve nelereden hoşlanmadığı gibi sorular sorarak başlayabilirsin mesela."

"Çok güzel olur ama müsait olur mu ki malum polis işinden alı koymakta istemiyorum."

"Haklısın sen söylersin eğer müsaitse gideriz değilse başka zamana artık."