40. BÖLÜM

1.3K 71 22
                                    


İyi okumalar...

Melek annemler ziyarete gelmiş erkekler dışarıda biz odanın içinde oturmuş konuşuyorduk. İlk güne göre ağrılarım azalmıştı, bıraksalar bugün hastaneden çıkacağım da işte hafta sonu olunca pazartesiye kalmıştı. Şimdi anlıyordum Ömer'in hastaneden çıkmak için girdiği çabaları.

"Ne oldu güzel gelinim, niye astın suratını?"

"Biraz bunaldım anne, sürekli uzan uzan pek benlik değil."

"Az kaldı kızım biraz daha sabır gerek."

"Anne ben bu hâlde iken hazırlıklara da yardım edemiyorum tüm her şey sizin üzerinize kaldı gerçekten kusura bakmayın."

"Aaa olur mu öyle şey kızım duymamış olayım hem annen ile çok keyif alıyoruz biz öyle değil mi Hilal?"

"Öyle tabii hem size danışmadan bir şey yapmıyoruz ki sonuçta siz de yardımcı oluyorsunuz."

"Doğru dedin valla her bir şeyi size sorup danışıyoruz yoksa nasıl yaparız o kadar şeyi o yüzden içini ferah tut sen kızım biz gayet severek yapıyoruz."

"Allah razı olsun sizden iyi ki varsınız."

Kapı çalınca annem yerinden kalkıp kapıya bakmaya gitti. İçeriye babamlar girince kendime çeki düzen verdim zaten oturur vaziyetteydim.

"Rahatsız olma kızım uzan sen."

"Yok baba iyiyim ben böyle."

"Biz artık kalkalım geç oldu, tekrardan geçmiş olsun kızım inşallah en kısa zamanda daha da iyi olacaksın."

"Allah razı olsun baba."

Fatih babamlar gidince odada babamlar ve Ömer kalmıştı.

"Hanım sen bu gece burada mısın kesin?"

"Buradayım, bir şey lazım olursa haber ederim size zaten."

"Anne sen gitseydin ben kalırdım Defne'nin yanında zaten tüm gün buradaydın."

"Oğlum sen ilk günden beri buradasın Allah bilir eve gitmişliğin yoktur git sen evine güzelce dinlen ben buradayım merak etme."

"E o zaman biz kalkalım İsmail ile kendinize dikkat edin bir şey lazım olursa hemen haber ediyorsunuz."

Babam gelip alnımdan öptü arkasından İsmail de öptü annem de onları yolcu etmek için beraber çıktılar odadan.

"Defne, benim aklım sende kalacak ama ben de kalsam olmaz mı?"

"Ömer annemin dediklerine katılıyorum lütfen eve gidip güzelce dinlen sabah gelirsin yine. Bak ama eve gidiyorsun merkeze gitmek, sabahlamak yok anlaştık mı?"

"Emredersiniz başkomiserim."

"Ya dalga geçme sen nasıl beni düşünüyorsan bende seni düşünüyorum aklım sende kalıyor benim de."

"Tamamdır gün ışığım ben gideyim o zaman Allah rahatlık versin dikkat edin kendinize bir şeye ihtiyacınız olursa mutlaka arayın beni."

"Ararım, sana da Allah rahatlık versin yolda dikkat et."

Sarılıp alnımdan öpüp çıktı odadan.

ÖMER'DEN

Arabaya binip yola koyulmuş eve varmama beş dakika kalmıştı. Aklım tabii ki Defne'de kalıyordu ister istemez ama Hilal anne yanında olduğundan az da olsa içim rahattı. Az da olsa dediğim o şerefsizin her an ne yapacağı belli olmaz da ondan yoksa Hilal annenin Defne'ye benden daha iyi bakacağına eminim.

KARADENİZ RÜZGARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin