My Blind Love

31. The Past 2

Lang araw ang lumipas at patuloy paring tulog si jennie. Naiayos na din ng mga magulang ni jisoo ang lahat ng naiwan ng mga KIM pati na ang isinagawang press sa pagpanaw ng president at vice president ng KIM GROUP OF COMP.

Jisoo: (andito ako ulit sa harapan ni jennie it's been 4days and she's till sleeping like a princess. Hindi nya alam na sa paggising nya ay napakalaki ng pagbabagong mangyayari sa buhay nya. She was just 16yrs old at ako naman ay 18. I know na hindi pa sya ppwedwng mamahala sa naiwan nila toto at tita kaya kinausap ako nila papa na sila muna ang mag-papatakbo ng kumpanya hangga't hindi nag'18 si jennie. NAKakalungkot isipin na sa isang iglap lang ay mawawala kay jennue ang pamilya nya. Wag kang mag-alala pinsan dahil simula ngayon hindi ko hahayaan na maramdaman mo na nag-iisa ka)

At the other side..

Lisa: pa gagamutin ko lang po ang mga sugat nyo. (awang-awa ako ngayon sa magulang ko lalong lalo na kay papa dahil simula ng mangyari ang aksidente ay wala itong ginawa kundi ang uminom at sisihin ang sarili dahil sa nangyari. Sa totoo lang ay hindi ko talaga kilala ang mga amo ni papa ang tanging alam ko lang ay mayayaman ang mga ito. Wala naman kameng tv o radyo sa bahay kaya hindi ko din alam na naging big headline daw ito sa buong korea.)

Mr.Manoban: anak lisa, patawarin mo si papa ah.

Lisa: pa dba po wala naman po talaga kayong kasalanan sa nangyari. Bakit palage nyo pong sinisisi ang sarili nyo. Pati si mama nahihirapan na din po akong kausapin dahil lage din po syang tulala.

Mr.Manoban: anak pasensya ka na dahil sa kapabayaan ko yung pinapangarap kong kakaahon tayo sa hirap ay mas lalo pa tayong naghirap ngayon. Patawarin mo ko anak.

Mrs.Manoban: marco itigil mo na yan! maawa ka sa anak mo. Alam ko na dala naten hanggang sa hukay ang nangyari pero tama ang anak mo wala tayong kasalanan.

Lisa: mama! papa tama na po. (hindi ko na napigilan ang hindi kaiyak dahil sa pagtatalo nila mama at papa ngayon sa harap ko. Gustuhin ko mang tumulong ay wala akong magawa dahil 14yrs old palang ako at wala pa kong alam sa buhay)

Mr.Manoban: ang mabuti pa ay umuwi na lang muna tayo sa jeju island.

Lisa: po?! pa bakit po? paano po ang pag-aaral ko.

Mr.Manoban: anak makakapag-aral ka pa. Wala na tayong mukhang maihaharap sa mga tao sa paligid naten. Ayokong pati ikaw ay madamay.

Mrs.Manoban: tama ang papa mo lisa mabuti pa ay duon na lamang tayo. MAsyadong mahirap para sa atin ang sitwasyon.

Lisa: (wala na kong nagawa pa at sumang-ayon na din ako sa gusto nila papa at mama. TAma sila dahil sa twing lalabas ako ng bahay ay iba ang tingin sa akin ng mga tao sa labas.)

Mr.MAnoban: iayos mo na ang mga gamit mo lisa at aalis na tayo pagbalik namen ng mama mo. Chitthip samahan mo ko sa ospital puntahan naten ang anak nila ma'am at sir.

Mrs.MAnoban: oh sige halika na. Lisa mag-empake ka na ah.

Lisa: mag-iingat po kayo.

Habang binabantayan ni jisoo si jennie ay sya namang pasok sa loob ng mag-asawang manoban.

Jisoo: mr.And mrs.Manoban kayo po pala..Pasok po.

Mr.Manoban: salamat mis.Jisoo..

Mrs.Manoban: kamusta po si ms.Jennie?!

Jisoo: tulog padin po e. Pero ok naman na daw po sya sabi ng mga doctor, anytime maaari na daw po syang magising.

Mr.Manoban: mabuti naman kung ganun.

Agad naman nilapitan ni mra.MAnoban si jennie at hinawakan ang kamay nito.

Mrs.MAnoban: ms.Jennie patawarin nyo po kame sa nangyari, hindi po talaga namen ginusto iyon.