|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Almira)
🎶
Kafamı hızla kapıya çevirdiğimde, burnundan soluyarak Fiona'ya bakan bir adet Boris görmüştüm...
Fiona gözünde bariz bir şekilde gözüken korku ile odanın başka köşesine kaçtı. Gözlerim Fiona'dan asla ayrılmazken, o ellerini kulaklarına götürüp acı çekiyormuş gibi yere uzanmıştı. Sanırım acı dönüşümünü tetiklemiş, saniyeler içinde gri renkli bir kurda dönüşmüştü.
"Sürüden atıldın!" Boris'in sert çıkan sesi ile Fiona'nın kulağının üzerindeki yarım ay şekli silinmişti, o artık kimsesiz, ölüme mahkum edilmiş bir kurttu.
"Alfalar sürüden birini öldüremez, Fiona. Ama sen bu gece ölümü tadacaksın!" Boris'in tekrardan konuşması ile yere çökmüş olanları dolu gözlerle izlemeye başlamıştım.
Fiona acı çekiyordu, tıpkı benim gibi.
Daha fazla acıya dayanamamış olmalı ki, pencereden atlayıp ormanlık alana koşturmaya başlamıştı, korkuyordu,çünkü Boris onu bu gece öldürecekti.
Korkuyordu, çünkü bu gece kara kurdun lanetine bulanacaktı.
O karışımın içinde ne olduğunu hâlâ bilmiyordum, bardak yere düşüp binlerce parçaya ayrılmıştı, parkeler ise boydan boya o karışım ile sıvanmıştı.
Titreyen çenem ile Boris'e döndüm, onun ise bakışları bendeydi. Hızlı adımlarla yanıma gelip beni göğsüne çektiğinde,kasılan bedenim rahatlamıştı, düzene giren nefeslerim ile yumduğum gözlerimi açtığım da kapıda dikilmiş bir kaç kişi daha vardı.
İsmini bilmediğim iki erkek kurt-ilk defa erkek görüyordum burada- ve Loira buradaydı. Bakışlarım Loira ile buluştuğunda bana güven verircesine gülümsedi. Arkalarından çıkan Olivia ise etrafa suçlu bakışlar atıyordu. Peki ya asıl suçlu o muydu?
'Eğer izin verseydin, dönüşüp o kızı güzelce pataklardım!' Zoe'nin isyankar çıkan sesine gülümsedim, yapardı.
Bacaklarım tutmamaya başladığında Boris'in tişörtünü sıkıca kavradım, elleri belimi bulduğun da daha fazla ayık kalamayan zihnim yine beni yenmişti.
...
Salon kapısına yaslanmış, kapı deliğinden o adam ve annemin ne yaptığına bakıyordum, daha yedi yaşında olmama rağmen annemin yaptığı şeyin çok ayıp olduğunu biliyordum.
Babam işe gitmişti ve annem eve arkadaşını çağırmıştı, ama insan arkadaşının dudağını öper miydi?
