|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Almira'şkımı görüyor musunuzzzz? Bu bölüm bizim mood tam bu şekilde.
Bomba bir bölümle geldim 😉
Bu arada sahne geçişlerime hayranım 💅 Bahçedeki ceset konusu çiftimizin ateşli sahnelerinden dolayı diğer bölüme ertelenmiştir. Saygılar 👻
Bölüm +18 öğeler içermektedir. Rahatsız olanlar ve yaşı tutmayanlar bölümü geçebilirler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕸️
Ellerim titreyerek Boris'in gelmesini bekliyordum, bir damla kan daha elimden damlayıp zemine çarpınca avucumu sıkıca kapattım.
Duyduğum kapı sesi ile iç çektim. Saniyeler sonra salonda karşımda Boris'i gördüm. Ağlayan beni görünce kaşlarını çattı, aynı anda yere bir damla daha kan damladı. Pıt sesi ile ikimizin de bakışları yeri buldu. Sonrasında Boris bir hışımla üzerime doğru gelmeye başladı.
"Bir yerini mi kestin?" Diye sordu endişe ile. Başımı olumsuz anlamda salladım, elleri ile tamamen kana bulanan ellerimi tuttu. "Bu nasıl oldu?" Ağlamamı durdurmaya çalıştım.
"Bah-Bahçede" dedim ve birkaç saniye sustum. "Bahçede birisi var"
"Ne?" Fısıltısı ile durdurduğum gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Konuşmasına fırsat vermeden atıldım.
"Ben yapmadım" burnumu çektim. "Gerçekten ben yapmadım, o.. oradayd-"
"Almira, sakin ol." Cümlemi kesince susmak zorunda kaldım. Bakışlarını tekrar elime indirdi. "Bu senin kanın, bir başkasının değil. Elini kesmişsin" dedi.
"Ne? Hayır. Yemin ederim bahçede birisi var!" Elini tutup hazla oturduğum yerden kalkıp onu bahçeye sürüklemeye başladım. O anda elimdeki acıyı hissettim. Gerçekten derin kesilmiş olmalıydı.
