|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resim Almira ve Boris diye bağırıyor resmen 🤭
Herkese iyi bayramlaarrr!
Zeynep'ten sevgilerle...
🕸️
20 gün önce.
Genç adam girdiği odada fark ettiği eksiklik ile kısa bir süre algılarının ihanetine uğramış gibi hissetti. Dudaklarından kayıp giden isim tek bir kişiye aitti ve bunu duyan biri kıyamet alameti olarak anlayabilirdi. Hoş, zaten öyleydi. "Almira?"
Odada bulunan boş yatağın yanındaki yatakta baygın yatan diğer bedene baktığında gördüğü görüntü ile dondu. Loira, yanındaki komidine uzanmıştı. Tuhaf olan gerçekten hareket etmiyor oluşuydu. Yere düşen ve binlerce parçaya ayrılıp içindeki sıvıyı etrafa sıçratan bardağa döndü. Kafasının içinde alarmlar çalarken nasıl olduğunu anlamadığı bir hızla hastanenin çıkışına koşmaya başladı. Gördüğü araba ve ona binen bedenlerde takılı kalan bakışları soluğu kesilse bile durmamasına sebep oluyordu. Bir kez daha, "Almira!" Diye feryat ettiğinde elinde olmayan bir güç onu duraksattı.
"Nereye büyücü çocuk?" Diyen adamın sesini duyduğunda hareket etmeye çalıştı ancak bu bir çabadan öteye gidemedi. Köşeye sıkıştığını hissettiğinde dönüp adamı görmek istedi, onu bırakmalı ve arkadaşını almalıydı. Göz ucuyla Bay Robert'un da arabaya bindiğini gördüğünde hücrelerine yayılan suçluluk hissi ile kıvrandı.
"Almira!"
"Sessiz olsan iyi olur. Baba kız anlarını bölmek istemezsin diye düşünüyorum."
"Sen..." dedi soluğu kesilerek, sonunda adama dönebildiğinde yüzünü ele geçiren şeytani ifade ile afalladı. Büyüsünü kullanamıyor olması durumu daha da kötü yapıyordu. "Bırak beni! Almira!"
Hareket haline geçen araba ile panik yaparak peşlerinden gitmeye çalıştı ancak sağ göğsüne saplanan bıçak, zaten onu terk etmek için hazır olda bekleyen nefesini tamamen ciğerlerinden firar ettirdiğinde hissettiği acı ile inledi. Gözden kaybolan araba kalan ufacık umudunu da beraberinde alıp götürdüğünde şansına lanet etti. Burada ölecekti ve kimsenin ruhu duymayacaktı.
"Sana sessiz olsan iyi olur demiştim. Eylemlerin her zaman bir sonucu olur." Boşalan yolda dolaşan bakışları tehlikeliydi. "Tıpkı Robert'un şimdiki yaptığı şeyin de bir karşılığı olacağı gibi. Umarım zehirlenen diğer arkadaşının ölüm suçunu da üzerine almayı başarır. İyi uykular büyücü çocuk."
