Yeni bölüme çok hoşgeldiniz 🥹 oy vermeyi unutmayın lütfen.
Kimse bana Tyt'nin bitmeyeceğini söylememişti????
Bölüm düzenlenmedi, yazım yanlışları olabilir.
🕸️
"Hadi Almira! Yemeyecekler seni burada, o kadar geldikten sonra neden vazgeçiyorsun?" Loira benimle ikna etmeye çalışan bir ses tonu ile konuştuğunda, kaşlarımı kaldırıp indirdim.
Evet, belki evde kırk takla atıp Borisciğimi kandırmış olabilirdim ama buraya gelip sözde korku evi olan alanı gördüğümde altıma edecek kıvama gelmiştim. Aslında... henüz içine bile girmemiştik.
Burası ev denilemeyecek kadar korkunç bir yerdi. Devasa bir boyuttaydı ve içeriğini de bilmediğim için korkuma engel olamıyordum. Geralt koluma girip beni sürüklemeye başladığında ne kadar ayak tabanlarımı yere bastırsamda engel olamayarak peşinden sürüklendim.
"Abla! Korkmana gerek yok eminim buraya geldiğin için pişman olmayacaksın." Almila konuştuğunda-hâlâ ismine alışamamıştım- abartılı bir nefes vererek göz devirmemek için zor durdum, aslında onu sevmediğimden değildi ama Bay Robert'un ona aşkla bakan gözleri bana resmen batıyordu. Üstelik geldiğimiz yerin parasını da onlar ödemişti, bu yüzden sesimizi çıkarmasak iyi olurdu.
"Gireceğinize emin misiniz?" Görevli kadın bıkkınlıkla konuştuğunda ona ikna olmamış bir bakış atsam da Geralt, "Aynen abla sen aç kapıları, korkanın çocuğu olmazmış." Diyerek gülmeye başladı.
Bebeğime laf mı çarpıyordu o?
Dik bakışlarımı ona gönderdiğimde ise yüzündeki gülüşü yavaşça sildi "Tamam bakma öyle ya." Diyip sıkıca kolumu tutmaya devam etti.
"Soyunma odasında kıyafetlerinizi çıkarıp, evin kıyafetlerini giymeyi unutmayın. İç çamaşırlarınızı çıkarmayın. Çıkışta bütün giysileriniz elinize teslim edilecek." Loira biletleri uzattığında kadın birkaç saniye boyunca sustu, ardından doğru kelimeleri bulmuş gibi, "Oyun bitmeden evden çıkış yok." Dedi.
"Neden sikeceklermiş gibi hissediyorum?" Geralt'a fısıldadığımda burnundan sümkürerek güldü. Halbuki şaka yapmıyordum.
Sizin güldüğünüz şeyler benim dramım...
Ben mi paranoyaktım yoksa kıyafetlerimizi almaları normal miydi?
İçime derin bir nefes çektiğimde Almila gülümseyerek yanıma yaklaştı, Bay Robert onu direkt olarak bana emanet edip buraya gelmeye zahmet etmemişti ve ona iyi bakmam gerekiyordu. "Biz seninle grup olalım mı?" Dediğinde gülümseyerek onu onayladım. "Olur, ben seni korurum merak etme."
Yine de bana çok güvenme, diyemedim...
Zindanı andıran, üstünde dikdörtgen boşluğu ve demir parmaklığı olan kapı açıldığında bir şey görme umudu ile gözlerimi kısıp baktım ama yalnızca boş bir koridor vardı.
"Bu taraftan ilerleyin, erkekler sol tarafa kadınlar sağ tarafa. Düdük çaldığı anda oyun başlıyor."
Kadının dediği gibi ilerlediğimizde Geralt ile ayrılmış ve soyunma odasına girmiştik, önümüzde boyutu önceden ayarlanan çarşaf benzeri kıyafetler duruyordu.
Çarşaf benzeri kıyafetler?
Kazağımı ve pantolonumu çıkardığımda hiç arkama bakmadan beyaz, ince ve bol olan kumaşı üzerime geçirdim. Şalvar benzeri fosforlu turuncu kumaş pantolonu da giydiğimde onlara döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurdun Mührü (+18) | TAMAMLANDI
Werewolf|+18| Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı. Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum. Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
