|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Caannnım Almira'mda burada olduğuna göre bölüme başlıyoruz 😍
🕸️
"Ama biraz tuhaf değil mi?" uykumdan tamamen arınmışken yavaşça konuştum. Bu sırada Boris üzerime kalın ve lastik bir şey geçiriyordu. Ciddi anlamda çok kalındı ve beni boğmaya başlamıştı. "Buna ne gerek var ki?"
Çıplak göğüslerimin üzerini de kalın kıyafetle kapattığında geri çekilip beni baştan aşağı süzdü. "Şimdi ormandayız tamam mı?"
"Tamam."
"Birisi sana zarar vermeye çalışıyor ama yanında ben olduğum için yaklaşamıyor. Yani bu da yakın dövüş silahlarını kullanamayacak demek. Adam sana uzaktan nasıl zarar vermeye çalışır?"
Birkaç saniye beynimin durduğunu hissettim. Sonra aklım geçmişteki anılara gittiğinde aklıma Loira'nın uzak bir mesafeden bir ayıyı okla öldürdüğü geldi.
"Ok atarak mı?"
Cümlem ile gözbebekleri daha da büyürken bana yaklaşıp dudaklarını boynuma bastırdı. "Evet. Bu kıyafet de ok saldırılarından korunmak için özel olarak yapıldı. Onu geldiği yere gönderir. Muhtemelen böyle bir şey olmaz ama tedbiri elden bırakamam."
Kafam karışmıştı doğrusu. Ya adam oku kafama atsaydı?
"Sen neden giymiyorsun o zaman?" Dedim, ancak Boris'i üzerine tamamen yapışan kostüm benzeri bir şey ile hayal etmek zordu.
"Hedefi ben değilim çünkü."
"Aslında evde de durabilirim, ha? Ne dersin? Yani korktuğumdan değil asla! Öyle ayak bağı olmayayım diye diyorum."
"Almira o şerefsiz senin peşindeyken neden seni yalnız bırakayım?" Bilmem dercesine dudaklarımı büzdüm.
Gören de hiç yalnız bırakmıyor sanırdı.
Kalın bir kazağı ve siyah bir eşofmanı da giydiğimde boğulmak üzereydim. "Yürüyebileceğimi sanmıyorum." Fısıltım odada duvarlara çarpıp kulaklarına ulaştığında eğildiği yerden ayaklanarak aramızdaki boy farkını açtı.
"Bunu döndüğümüzde yatakta tekrar söyle." Elimi tutup beni odadan çıkardığında arkasından mal gibi bakıyordum.
Neyse, döneceğimizden emindi. Boris emin olmadığı şeyler hakkında konuşmazdı. Yani umarım konuşmazdı. Götüm üç buçuk atıyordu çünkü.
Evden çıktığımızda kapının önünde bizi bekleyen kişiler ile rahatlayarak derin bir nefes aldım. Loira, Lucas, Geralt ve Bay Robert'da buradaydı. Sanırım hepsi de silahlıydı.
"Ay çok heyecanlı! Gizli göreve gidiyor gibiyiz." Geralt'ın yerinde sekerek söylediği şeye ben ve Loira güldüğümüzde diğerleri bizim gençler kervanına katılmamıştı. Önemli değildi, jenerasyon farkı diye bir şey vardı.
