|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Final bölümüne hoş geldiniz. Tam 9000 kelimelik, yazdığım en uzun bölümden bile yaklaşık iki kat daha fazla. İyi okumalar dilerim, bölüm sonunda paragraflarda görüşelim.
Medya: Almira.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşırmalarına fırsat vermeden gülümsememi büyütüp devam ettim. "Şu şekilde ki, Borisciğim ve ben mühürlüyüz. Bilmeyeniniz yoktur. Hatta bu biraz ileri gitmiş olacak ki, Damien de aramızda."
"Damien de kim?" Diye sordu Boris kuşku ile.
"Çocuğumun ismini söylediğim herkes neden aynı tepkiyi veriyor?!" Diye yükseldim gülen yüzümü bozarak. Ardından yeniden gülümsedim. "Sana söylemeye fırsatım olmadı, malum olaylar neticesinde. Ama öğrenmiş ol, onun adı Damien."
Kızmamdan çekinir gibi başını salladı. "Tamam."
"Neyse konuyu dağıtmayalım. Boris bana mühürlü olduğumuzu söyledikten sonra kimseden onay almadığı için, bu onayı şimdi alması gerekiyor." Elimi mikrofon gibi babama uzattım. "Senin bu ilişkiye onayın var mı?"
Bu anı bekliyormuş gibi, "Hayır!" Diye bağırması ile elimi çektim.
"Gördüğün üzere yokmuş," dedim Boris'e dönerek. "Bu onayı alman lazım. Babam izin vermezse olmaz, anlıyor musun? Bu ilişki başlamadan biter."
Bakışları tuhaf bir şey söylemişim gibi karnıma indi. "Başlamamış gibi mi duruyoruz?"
Boğazımı uyarı niteliğinde temizledim. "Şu üslubuna bakar mısın? Karşında bir bayan var!"
"Bu ne sikim böyle?" Dedi beni dinlemeden.
Çıldırmak üzere olduğumu hissediyordum, "Utanmıyor musun küçücük çocuğun yanında küfür etmeye? Terbiyesiz!"
"Almira... lütfen, sadece eve gidelim. Neden böyle saçma şeylerle uğraşıyoruz ki?"
"Sen benim saçmaladığımı mı ima ettin az önce?" Dedim üzerine doğru bir adım atarak. Babam, beni tutarak Boris'e saldırmama engel oldu. "Gıcık! Gıcık ediyorsun beni!"
"Hayır, öyle demedim."
"İyi," dedim abartıyla. "Çünkü bir şey daha söyleyeceğim. Mehir olarak arabanı istiyorum."
"Ne?"
"Alt tarafı arabanı istedik, cimri."
"Araba senin olsun. Mehir de ne? Neden sikik kelimeler uyduruyorsun?"
"Sen ne hadle benim kelimelerime sikik diyorsun?!" Diyerek üzerine atıldığımda babam kollarını daha da sıkılaştırarak uçmama engel oldu. Boris ise arkasındaki yastığı kalkan niyetine önüne kaldırdı. Önüme düşen saçlarıma nefesimi üfleyip çektiğimde geri çekilmeye çalıştım. Ardından az önce bağırmamış gibi sakin bir ses tonuyla ekledim, "Dediğim gibi, yarın akşam sekizde elinde çiçekle babamın evinde ol. Ha, eğer gelemem işim var diyorsan başka tabii."
