|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Elazığ'a hastaneye geldik ve yanımdaki boş yatakta Almira ve Boris'in seviştiğini görüyorum psikolojim bozuldu ahahajjdjdkks.
Oy vermeyi unutmayın lütfen 🐣
Yine ve yine oylar 100 olmadı ama ben yufka🥲 kalbim yüzünden bölüm yazıyorum. (Kesinlikle can sıkıntısndan dolayı değil)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boris'in annesini bu şekilde düşünebilirsiniz. Tabii biraz daha olgun.
|DÜZENLEMEDEN ATIYORUM YAZIM YANLIŞI OLABİLİR|
🕸
Bakışlarım ultrason görüntüsünde minik de olsa bir hareket yakalamaya çalışıyordu. Ancak seçebildiğim tek şey karaltıydı, bebek neredeydi koçum? Onu görmeye geldik biz.
Biz, evet yanlış duymadınız. Boris ve ben olan biz.
Karnıma sürülen jelin üzerinde yavaşça hareket eden kumanda benzeri şeye ufak bir bakış attıktan sonra kafamı Boris'işkoma çevirdim. O da kafasını bana çevirdiğinde hâlâ şüpheleri varmış gibi duruyordu.
Kafanı kesersemo şüphelerin hemen yok olur...
Zoe belki de şimdi o feromonları yaymalıydı. Hani Boris'in kokumdan hamile olduğumu anlayacağı feromonları. Zoe bu isteğimi kabul etmiş gibi saniyeler içinde etrafımda küçük bir hareketlilik hissettim.
Boris'in göz bebeklerinin anında büyüdüğünü görmem nefesimi kesmişti. Evet, tam anlamıyla öyle olmuştu. Bu koku ona babalık hissi verecekse sonsuza kadar onu solumasını sağlayabilirdim. Bir tepki vermek istiyor gibiydi ama yanımızda, henüz sabah az kalsın bebeği alacak olan doktor vardı. Ondan çekiniyor muydu? Ya da ben doktordan çekindiğini sanıyordum.
Bir tepki vermeyeceğini düşünsem bile elimi sıkıca kavrayan eli bulunduğu yeri yavaş hareketlerle okşarken üzerime eğilip dudaklarını alnıma bastırdı. En ufak temasına bile muhtaç hissediyordum. "İşte, tam burada." Doktor'un sesi yoğun hislerimi bölerken acele ile ekrana döndüm. Ancak hevesim kursağımda kalmıştı, daha açık renk bir karaltıdan başka bir şey yoktu. O da bebek olamazdı herhalde?
Ekranda parmağı ile işaret ettiği kısma baktım, "Buradan bakınca minyatür ve havası alınmış bir toptan başka bir şeye benzemiyor ama?" dediğimde gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdığını gördüm. Komik bir şey varsa söyle biz de gülelim koçum?
"Henüz elleri ve ayakları gibi organları tam olarak oluşmadı çünkü," bakışları biraz daha ekranda oyalandı. "Çok sağlıklı bir Kurt olacağına eminim, gelişimi şimdiden olması gerekenden bile çok daha iyi. Tebrik ederim." diyip elini Boris'e uzattığında onun tutmasına izin vermeden elini sertçe kavrayıp sıktım ve 'gördün mü? Bunu biz yaptık. El emeği göz nuru.' temalı bir bakış attım. Anladığından pek emin değildim.
