Okuldan.
Nefret.
Ediyorum 🫶🏻
🕸️
Eminim hepimizin hayatında bizi kötü etliyecek şeyler olmuştur. Bazı şeylerin gidişatı hoşunuza gitmeyebilir.
Ya da Doğum gününüzde daha önce hiç bilmediğiniz bir yere daha önce görmediğiniz bir şekilde gelirsiniz. Hadi bu normaldir. Peki kemiklerinizin tek tek kırılıp kurda dönüşmenize ne demeli?
Bu da normal midir?
Tabii ki değil!
Şu an karmakarışık bir duygu seli içerisinde yaşadığım şeyleri düşünüyorum. Buraya gelmek benim isteğim miydi?
Elbette hayır.
Peki buraya geldiğim için mutlu muyum?
Kesinlikle!
Peki ya, buraya gelmenin bir yolu varsa, gitmenin de bir yolu vardır değil mi?
Yani gideceğimden değil merak etmeyin öylesine soruyorum.
'Çok boş yapıyorsun yürümeye devam etmelisin'
Evet Zoe kesinlikle haklısın, düşünmemeliyim. Düşündükçe kendimi asla çıkamayacağım ipsiz kuyulara atıyorum.
Pardon! Konuşmaya biraz yanlış yerden girdim her neyse. Şimdi ne mi yapıyoruz?
Gecenin bilmem kaçında Loira uyuduktan sonra İgnis ve Moly ile -tamamen yavru bir kedi ve tilkiye güvenerek- bilmediğim bir yere doğru yola çıkmıştık.
Çıkmıştık çıkmasına ama, neden çıkmıştık. Yani anlamıyorum şu an sıcacık yatakta yatıyor olabilirdim ne diye bu hayvanları dinlemiştim?
Aslında bir bakıma dinlemek istememiştim, onlar beni çileden çıkarana kadar tabii.
Arkadaşlar siz siz olun eve aynı anda kedi ve tilki almayın ricamdır <3
İşin tuhaf yanı bu iki yaratık ile konuşamamamızdı, yani onlar beni anlıyordu falan ama ben onları anlamıyordum. Dolayısı ile nereye gittiğimizi de bilmiyordum. Tam benlik hareket değil mi?
Şimdi hatırladım da Boris diye birisi falan vardı değil mi? Canım benim.
Acaba giderken bana kendine dikkat et demiş miydi? Umarım dememiştir çünkü ben kendime dikkat edebileceğimi sanmıyorum. Burdaki herkesin de buna emin olduğuna eminim. Hemfikir miyiz?
Kendi kendime olayları özet geçtikten sonra sıkılarak yere oturdum, aynı anda ikisininkinde bakışları bana dönerken suratlarındaki ifade huzursuz gibiydi. Gençler biraz sakin olun!
Ölmeyeceğiz ya...
İgnis tıslama benzeri bir ses çıkararak yanıma geldi ve kafası ile bacağımı ittirmeye çalıştı.
"Ordan bakınca yürümek kolay gibi mi geliyor sana? Kaç saattir yürüdüğümüzü bile bilmiyorum!" Diyerek en sonunda isyan ettim. Bu onu susturmak yerine kafasındaki ateşleri ortaya çıkardı. Şey böyle yapınca ondan biraz tırsıyordum açıkçası.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurdun Mührü (+18) | TAMAMLANDI
Lobisomem|+18| Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı. Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum. Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
