Sizce kim ders çalışması gerekirken bölüm yazıyor? Tahminleri alalım.
Yeni bölüme çoooook hoşgeldinizz. Oy vermeyi unutmayın lütfen.
BAKIN MEDYAYA NE BULDUM(bunlar tam bizimkiler he)
🕸️
Boris kilidi açmak için çevirdiğinde yatakta dikleşip gözlerimi sinirle kapattım. Boris onun geldiğini duyduğu için mi durmuştu? Ne vardı biraz daha geç gelseydi?
"Onun burada ne işi var?" Bay Robert içeri adım attığında Boris'e dik dik bakıyordu. Bakışları bana döndüğünde sanki az önce olanları görmüş gibi utanarak yerimde dikleştim.
Sorma bey amca! Neler yaptık bir bilsen.
"Burası benim?" Dedi Boris ona aynı bakışlarla karşılık verdiğinde. Şu an gözüme çok ateşli gözüküyordu.
Ben ise Bay Robert'un elini tutan küçük parmaklara bakmakla meşguldüm. Yanında bir de çocuk mu getirmişti?
Kıza tuhaf bakışlar attığımı gören adam, elinden tuttuğu çocuğu öne çıkartarak yatağın yanına doğru getirdi. "Bu kızım, Almila."
Almila?
'Az daha kopya çekseydiniz?'
"Kızınızı buldunuz mu? Sizin adınıza sevindim." Dedim daha önce söylediği kızımı arıyorum yardım eder misin? Sözlerini hatırlayarak. Aynı zamanda Boris yüzünden dağılan saçlarımı düzeltmeye çalışıyordum.
Umarım adam anlamamıştı!
"Buldum sayılır, hem kızımla adın aynı, adaşsınız yani." Ardından Boris'e döndüğünde yüzünde küfür sayabileceğim bir ifade vardı. "Sende sabahtan beri buradaymışsın, dışarıda bir dünya adam seni bekliyor." Dedi.
Boris ona çok daha kötü bakışlarla karşılık verdiğinde, o bakışları bana atsaydı korkudan kaç saniyede altıma edeceğimi düşünüyordum. Elini yüzüne atıp sertçe sıvazladı ve bana döndü, "Sen uyumadan gelmiş olurum." Diyip Robert'a 'bu iş burada bitmedi' temalı bir bakış atarak odadan çıktı.
"Adaş değiliz ki? Onun adı Almila, benimki Almira." Dedim tuhaflığa kendimi alıştırmaya çalışıp.
"Bir fark göremiyorum, ikisi de benim için aynı şeyi temsil ediyor." Diye bir karşılık aldım. Sonra kıza döndüm ve suratımda irite duracak bir gülümseme takındım.
"Hoşgeldin Almila." Dedim neşeli çıkarmaya çalıştığım bir ses tonu ile. Bu kendime sesleniyormuş gibi hissetmeme sebep olmuştu.
Almila cevap vermek yerine utangaç bakışlarını odada gezdirdiğinde, "Biraz çekingen" diyen babasına döndüm.
Boris olmasaydı ben.
"Belli oluyor." Dedim gülümsemem yüzümden eksik olmazken.
"Babacığım." Bay Robert Almila'ya hitaben konuştuğunda küçük kıza döndüm. "Almira ile resim çizmek ister misin?" Almila kafasını sallarken yüzümü buruşturmamak için zor durdum.
Bana da sorsan keşke?
"İsterim baba"
İstemez olasın.
"Ta-tabii çizeriz biz resim." Dedim kızı destekleyerek.
Lanet olsun bu iyi kalbime!
Bay Robert sanki planlamış gibi yanında getirdiği çantadan kâğıt ve kalem çıkarıp ikimize de verdiğinde, bacaklarımın arasına yayılan ıslaklıkla baş etmeye çalışıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurdun Mührü (+18) | TAMAMLANDI
Werewolf|+18| Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı. Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum. Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
