|+18|
Mutsuz, evde kapalı kalmış bir kız olarak büyüdüm. Tek istediğim şey, bu aileden kurtulmaktı.
Sonra, doğum günümde dileğim kabul oldu ve kendimi aniden başka bir evrende buldum.
Üstelik karşıma çıkan yabancı adamın kim olduğunu bile bilmiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕸️
Yattığım yerden, gelen ağlama sesi ile uyandığımda yataktan yuvarlanarak yere düştüm ve algılarım yavaşça açıldığında durumumu sorguladım.
"Ne oluyor ya?" Sinirle söylendiğimde üzerimde oluşan garip hisle ıslanan göğüslerime baktım. Giydiğim tişörtte göğüs uçlarımın olduğu kısımlar ıslanmıştı ve bunun sebebini anlayamadım.
Sürünmemek için düştüğüm yerden doğrulduğumda sesin kaynağına doğru telaşlı bir şekilde ilerlemeye devam ettim.
"Şşş." Fısıltılı çıkan tanıdık sesi duyduğumda kaşlarımı daha da çattım. Odadan çıktığımda yan odadan gelen ağlama sesi azda olsa kesilmişti.
"Anneni uyandırmak mı istiyorsun?" Aynı ses yeniden kulağıma dolduğunda beklemeden sesin geldiği odaya girdim ve tatlı süt kokusu ciğerlerimi doldurdu. Görüşüme giren ve bana arkası dönük olan bedeni de hemen tanıdım.
Boris'ti.
Bir bebek ağlıyordu ve Boris onu sakinleştirmeye çalışıyordu.
Odayı yeni doğmuş bir bebeğin üstünde taşıdığı o süt kokusu sarmıştı. Bu kokuyu soluğumda gönlümün ferahladığını hissettim.
"Orada bekleme." Boris'in sesini yeniden duyduğumda bedenini bana çevirdi. Kucağında bir bebek vardı.
Bebek vardı?
Boris'in kucağında bir bebek vardı?
Gözlerimi ovaladığımda bu görüntünün neden bana bu kadar tatlı ve bir o kadar da imkansız geldiğini düşünüyordum.
"Tişörtün ıslanmış, sütün mü aktı?"
Ne söylediğini anlamayarak yüzüne avel avel baktım, "Ne?"
Ne oluyordu lan burada?
"Buraya gel, o da seni bekliyordu." Kucağında tuttuğu bebeği sıkıca tutarak oturduğu yerden kalktı ve bileğimden çekerek yavaşça beni oturttu. Ne olduğunu kavrayamadan ellerimin arasında hissettiğim yumuşak bedenle dolan gözlerimi hissettim.
"Bu ne ya?" Diye mırıldandığımda Boris'in yavaşça tebessüm ettiğini gördüm. Garip bir şekilde şey gibi duruyordu... huzurlu?
"Bebeğimiz."
"Bebek olduğunu bende görüyorum ama... Bebeğimiz mi? Ne?"
"Evet, bebeğimiz."
Başımı eğip kucağımdaki buruşuk surata baktım, pembe bir zıbın giydirilmişti ve gözlerinin kapalı olmasına rağmen ağzı açık ve sürekli hareket halindeydi.
