ဂျွန်တို့ ကမ်းခြေမှာပင် ညစာစားပြီး seoulပြန်ရောက်တော့ ည၁၁နာရီပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။ jungkook ဂျွန့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ပင်ပန်း၍
အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ jungkook
ဂျွန့်ကို မနိုးတော့ပဲ ပွေ့ချီကာ ဂျွန့်ရဲ့အခန်းသို့ တတ်လာခဲ့သည်။
အပေါ်ရောက်တော့ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဂျွန့်ကိုအိပ်ယာပေါ်သိပ်လိုက်ပြီး စောင်ခြုံပေးခဲ့ကာ အခန်းပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ jungkook အပြင်ရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်ပြီး စီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ကာ မီးညှိပြီး ဖွာနေလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ကာ yoongi hyungဆီ ဖုန်းခေါ်သည်။ yoongiက တော်တော်နဲ့ဖုန်းမကိုင်ပေ။ jungkookလည်း မနားပဲဆက်တိုက်ခေါ်သည်။ ခဏကြာတော့
"ရား...jungkookဘာလို့ ညကြီးဖုန်းတွေဆက်နေတာတုန်း ဖုန်းသံကြောင့် jin hyungပါနိုးသွား
လိမ့်မယ်"
"hyung ကျွန်တော့်ကို မနက်ဖြန်အတွက် တစ်ခုလုပ်ပေးဦး"
"ဘာကိစ္စမလို့ မနက်ခင်းမှမဆက်ပဲ အခုဆက်နေရတာတုန်း"
"ကျွန်တော့်ကို မနက်ဖြန် ပန်းချီပြပွဲအတွက် bookingတင်ထားပေး"
jungkookစကားကြောင့် yoongiတော်တော်စိတ်တိုသွားသည်။ နေ့လည်က အလုပ်အတွက်
ဖုန်းခေါ်တော့ jungkookက မကိုင်ပဲချပစ်သည်။ အခုကြ တစ်နေကုန်သူ့အစားအလုပ်လုပ်ထားရတဲ့လူကို လာဒုက္ခပေးနေပြန်သည်။
"jeon jungkook မင်းတော်တော်လွန်နေပြီ companyလည်း ငါပဲကြည့်ပေးနေရတာ အခုလည်း အလုပ်လာရှုပ်ပြန်ပြီ"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် hyungရာ နောက်ကျအကြွေးပြန်ဆပ်ပါ့မယ် ဒီပြပွဲဦးစီးတဲ့သူက hyungနဲ့အသိတွေလေ အဲ့တာကြောင့်ပါ နော်...hyungie"
"အေး မင်းစကားမင်းမှတ်ထားနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ hyungie ချစ်တယ်နော်"
yoongiဖုန်းကို ဆောင့်ပိတ်ချလိုက်သည်။ jungkookလည်း သူ့hyungစိတ်ဆိုးနေတာ
မြင်ယောင်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ စိတ်ဆိုးမည်ဆိုလည်း ဆိုးချင်စရာ သူ့hyungက အိပ်ချိန်ကို လာနှောင့်ယှက်လျှင် ဘယ်တုန်းကမှ မကြိုက်။
လက်ထဲက စီးကရက်ကြည့်တော့ ကုန်ခါနီးနေ၍ နောက်တစ်လိပ်ထုတ်ပြီး ဖွာကာ အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ jungkookဂျွန့်ရဲ့ဘေးကိုဝင်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။
