ဂျွန် မနက်ခင်းအိပ်ယာနိုးလို့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်၆နာရီပဲရှိသေးသည်။ jiminတို့ဆီ ဖုန်းခေါ်ချင်တာနဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့ ချက်ခြင်းမကိုင်သေးသဖြင့် ဖုန်းချတော့မည်လုပ်တော့ jiminရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးအသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
"joonie……”
"အင်း jiminအိပ်တာ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားတာပေါ့…ဂျွန့်ကြောင့်”
"အာ ရတယ် ဖုန်းတွေဆက်လို့ပါ အဆင်ပြေရဲ့လား”
"ပြေတယ် taeရော”
"သူဟိုဘက်အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတယ် နိုးပေးရမလား”
"ရတယ် ဂျွန်ပြောစရာရှိလို့လှမ်းဆက်လိုက်တာ
အခု ဂျွန် busanကအိမ်ရောက်နေတာ”
jiminရုတ်တရက်စကားမပြောနိုင်ပဲ ခဏတာ တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။
"ji…jimin ဘာဖြစ်တာလဲ”
"အမ်…ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဂျွန် busanရောက်နေတာဆိုတော့ အံ့သြသွားလို့”
"ဟုတ်တယ် ဂျွန်လည်း ရုတ်တရက်စီစဥ်ဖြစ်သွားလို့”
"ဒါနဲ့ busanကိုပြန်တာ ဂျွန်တစ်ယောက်တည်းလား”
jiminရဲ့အမေးကြောင့် ဂျွန့်မျက်နှာ နွေးခနဲဖြစ်သွားပြီး ပါးစပ်က "o”ပုံသဏ္ဍာန်ဖြစ်သွားတော့သည်။
"အဲ့…အဲ့တာကို ဘယ်…ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ”
jimin ဂျွန့်ရဲ့အသံကို ကြားတော့ ရယ်လိုက်မိသည်။ ဂျွန့်ရဲ့မျက်နှာရဲနေမှာကိုလည်း
မြင်ယောင်နေမိသည်။
"စဥ်းစားကြည့်လိုက်တာပါ jeon jungkookနဲ့
ဂျွန့်အခြေအနေက ဘယ်လိုရှိလဲ”
ဂျွန် နွေးနေတဲ့ပါးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့စမ်းရင်း
"ဂျွန် သူနဲ့လိုက်နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ”
"ဝိုး တကယ်ကြီးဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီပေါ့”
"ဟုတ်တယ် မနက်ဖြန်ပြန်လာမှာ ဦးအိမ်ကိုပဲ တစ်ခါတည်းလိုက်နေတော့မလို့”
"joonieအတွက် ဝမ်းသာတယ်သိလား အဲ့တာဆို seoulရောက်ရင်တွေ့မယ်နော်”
"အင်း ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်”
"ဘိုင့်ဘိုင့် joonie”
jiminဖုန်းချသွားတော့ ဂျွန်ဖုန်းကို ရင်ဘက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး မျက်နှာကျက်ကိုကြည့်ကာ တစ်ယောက်တည်းပြုံးနေမိတော့သည်။
……………………………………………
jimin ဖုန်းချပြီးတော့ taeရဲ့အခန်းထဲကို ဝမ်းသာအားရပြေးဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ခုန်တတ်လိုက်သည်။
