ဂျွန် အိပ်ယာနိုးတော့ နေ့လည်ခင်းတောင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခန်းလုံးကြည့်လိုက်တော့ အိမ်လွဲထားသလားမှတ်ရအောင် တစ်ခန်းလုံး
သန့်ရှင်းထားကာ ပြောင်ရှင်းနေသည်။ jungkookကိုရှာကြည့်တော့ ဟင်းချက်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဂျွန် အိပ်ယာကထပြီး jungkookဟင်းချက်ရာနေရာသို့သွားကာ
"ဦး သန့်ရှင်းရေးတွေပါလုပ်ထားတာလား”
jungkook ဂျွန့်အသံကြားတော့ ဟင်းချက်ရာမှလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ချာတိတ် နိုးပြီလား ဘယ်တုန်းကလဲ”
"အခုပဲနိုးတာ ဂျွန်အိပ်တာတော်တော်ကြာသွားတယ်”
"inn ချာတိတ်ကြည့်ရတာ အမြဲတမ်းသိပ်မအိပ်လို့နဲ့တူတယ် ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာတောင် မင်းမနိုးဘူး”
"ဦး အဲ့လောက်ကြီးလုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး အလုပ်မသွားဘူးလား သွားစရာရှိရင်သွားလေ
ဂျွန့်အတွက်စိတ်ပူစရာ မလိုပါဘူး”
jungkook ဟင်းအိုးမီးပိတ်လိုက်ပြီး ဂျွန့်အနားကို လျှောက်လာသည်။ ဂျွန့်ကို ရေချိုးခန်းဘက်
လှည့်စေကာ နောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းစီတွန်းလိုက်ပြီး
"မင်းက စိတ်ပူစရာမလိုဘူးဆိုလို့ကို ကိုစိတ်ပူတာ သွားအခု မျက်နှာသစ်တော့ ကို နေ့လည်စာ
ပြင်ထားလိုက်မယ်”
ဂျွန် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာခဲ့ပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ကာ ရေသုတ်ပြီး ထမင်းစားပွဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဂျွန် ထိုင်လိုက်တော့ jungkookက လက်သုတ်ပြီး ဂျွန့်ဆံပင်ကို လာကိုင်သဖြင့်
ဂျွန် ခေါင်းကို တိမ်းကာ ရှောင်လိုက်ပြီး jungkookကို ကြည့်ကာ
"ဦး…”
"ကို မင်းကို မနေ့တည်းက ကြည့်နေတာ ဆံပင်တွေကရှည်နေတာ ထမင်းစားတော့ ပန်းကန်ထဲ
မကျရုံတမယ်ပဲ အဲ့တာကြောင့် ကိုရှေ့ဆံပင်တွေစုပြီး စည်းပေးမလို့လေ”
jungkookပြောပြောဆိုဆို ဂျွန့်ရဲ့ဆံပင်တွေ
ကိုင်မယ်လုပ်တော့ ဂျွန် jungkookရဲ့လက်ကို ဖမ်းလိုက်ပြီး
"ဦး…”
"လာပါ ငြင်းမနေနဲ့ ကိုမင်းဆံပင်စီးဖို့သက်သက်ဝယ်လာတာ ခေါင်းဘီးရောပဲ”
