Altı Kalp

17. Bölüm: Anne.

(Aslı'nın Anlatımıyla)

Yine bir hafta daha bitiyordu. Haftaya öyle güzel başlamıştım ki bitişini fark edememiştim bile...

Alarmıma bu sefer herhangi bir söylenme eyleminde bulunmadan oldukça sakin bir şekilde uyandım. Perdemi açıp derin bir nefes aldım. Hava yağmurluydu ve ben yağmurlu havalara bayılırdım. Okul kıyafetlerimi üzerime geçirip odamdan çıktığımda Almila'nın yine her zamanki gibi bize muhteşem bir kahvaltı hazırladığını gördüm. Ona günaydın dedikten sonra tuvalete girip elimi yüzümü yıkadım ve aynada kendine baktım. Bir dakika? Yüzümde sivilce mi çıkmıştı? Eyvah! İhtiyaçlarımı giderip hüzünle mutfağa girdiğimde Almila soran gözlerle bana bakıyordu.

"Ne oldu kuzum?"

"Regl olmuşum ya..." dedim nefretle. Bana ağrı açısından bir arıza çıkarmıyordu ama yüzümde çıkan sivilcelere ayar oluyordum!

"Tüh, biz de yakında oluruz herhalde. Biliyorsun, üçümüz de yakın zamanlarda oluyoruz." dediğinde keyifsizce başımı salladım. Halbuki güne güzel başlamıştım. İşte, bu da hayatın gerçekleri... Asya yine kendisi uyanarak geldiğinde ona şaşıracak mecalim bile yoktu. İçimde oluşmaya başlayan tatlı isteği beni ülkedeki bütün çikolata içeren gıdaları tüketmeye itiyordu adeta!

"Aslı? Bebeğim kırmızı alarm modunda mıyız?" Asya'nın konuşmasıyla Almila kıkırdarken ben elimdeki bilmem kaçıncı çikolatalı ekmeği gömüyordum. Biz regle aramızda kırmızı alarm derdik. Daha doğrusu bunu Asya türetmişti, nereden duyduysa...

"Evet. Kızım ben bir hafta boyunca bütün sinirlerim inişli çıkışlı gezmek istemiyorum!" dedim hayıflanarak.

"Aman boş versene! Ben de her halta ağlıyorum. Bir de karnım çok feci ağrıyor... Normal ağrıdan da beter oluyor biliyorsunuz... Okula bile gelemiyorum. Sen de oldun ya, sıra bize gelmese bari!" dedi Asya.

"Benim de ağrım oluyor... Asya kadar olmasa da kıvranıyorum ben de. Arkadaş ben olunca çekilmez oluyorum yeminle! Sanki dünya üzerindeki en çirkin varlığa dönüşüyorum. Yüzüm Aslı'dan da beter oluyor, sinirlerim tepemde, her an ağlayacak gibi... Cidden o bir hafta kendimden tiksiniyorum be!" Almila'nın isyanına gülerken, Asya yapmacık bir öfkeyle Almila'ya baktı.

"Sen? Çirkin olmak? Sivilce bir insana bu kadar mı yakışır diyorum sen bana gelmişsin çirkinim diyorsun. Hele bir daha o kelimeyi duyayım, ömrüm boyunca doğru düzgün gitmediğim Gratis'e gidip gül kırmızısı bir ruj aldıktan sonra uyurken dudağıma sürüp senin her yerini öperim Almila!" Küçük bir kahkaha attığım sırada Almila gözlerini deviriyordu.

"Öyle bir şey yap da, bizi tam eşcinsel sansınlar..."

"Sansınlar bebeğim ne olacak! Yabancı mıyım, tanıdığınla evlenmiş olursun."

"Benim bir sevgilim var hatırlatırım."

"Ay Arda mı! Ben ondan daha güzelim bir kere!" diyerek saçlarını savurduğunda gülmemi durduramıyordum.

"Arda'nın güzel olduğunu düşünmüyorum..." diye mırıldandım.

"Aman her neyse! Daha güzelim, daha yakışıklıyım, fark etmez. Çatlasın düşmanlar!"

Gülerek başımı iki yana salladığım sırada geç kalmamak için sofrayı en hızlı şekilde toparlayıp okula yürümeye başladık. Yağmurun etkisiyle dışarıda oluşan toprak kokusu eşliğinde okula vardık.

Sınıfa geldiğimizde çocukların yüzünde anlayamadığım bir hüzün vardı. Kaşlarımı çatarak kızlara baktığım sırada onlar da habersiz görünüyordu.