Altı Kalp

22. Bölüm: Kıskanç Prens.

(Arda'nın Anlatımıyla)

Almila ile telefonda konuşalı daha beş dakika bile geçmemişken onu özlemeye başlamıştım. Hayatıma yeni girdiğini zannettiğim kız benim yıllardır beklediğim ve yıllar önce zaten hayatıma girmiş kızdı. Gözlerimi her kapattığımda önüme o güzel yüzü geliyordu. Gülümsüyordum, binlerce kere olduğu gibi yine ne kadar harika olduğundan bahsediyordum kendime. Baktım bu böyle olmuyor, saat daha akşamın 21.07'siyken kendimi yatağa attım ve oracıkta uyuyakaldım.

Çok erken bir saatte uyuduğum için uyandığımda saat sabahın 8.13'üydü. Tekrar uyumaya çalıştım ama yatakta oradan oraya debelenmekten başka bir şey yapamadım. Pes edip doğrulduğumda Almila'nın sokakta sahiplendiği, -pardon kurtardığı- kedi kucağıma zıpladı. Evde yalnız kalmasını istemedikleri için onlar gelene kadar bizde kalabileceğini söylemiştik. Kediyi severken Almila'nın ne kadar kahraman ve cesur bir kız olduğunu daha iyi anladım. Bir insan, herşeyiyle nasıl bu kadar muhteşem olabiliyordu?

Kediyi dikkatlice tek elime alarak ayağa kalkıp komodinin üzerindeki telefonumu da boştaki elime aldıktan sonra odamdaki siyah koltuğa oturdum. Kediyi de kucağıma koydum. Telefonumu açıp WhatsApp'a girdim. Almila ile konuştuğumuz mesaj sayfasına girdiğimde çevrim içi olduğunu gördüm. İstemsizce kaşlarım çatıldı. Sabahın bu saatinde kiminle konuşuyordu? Hızlıca mesaj yazmaya başladım.

"Kiminle konuşuyorsun?" Mükemmel bir mesaj, tebrikler Arda Yıldırım! Kıza sabah sabah ilk attığın mesaj bu mu gerçekten. Sil şunu!

"N'aber?" N'obor? Salaksın salak! Yok ben en iyisi Emre'yi çağırayım, o anlar bu işlerden. Of saçmalama Arda, bir mesaj atacaksın, ne kastın be!

"Günaydın sevgilim..." Şükür, insan gibi bir mesaj yazdın artık... Mesajımı görmesini beklerken resmen ter akıtıyordum bu soğukta! Sonunda gördüğünde yazmaya başladı.

"Günaydın prensim." Sakin, sakin...

"Erkenciyiz bakıyorum... Bu saatte çevrim içi olmana şaşırdım."

"Ben çok fazla uyumayı sevmem. Pazar günleri haricinde hep erken kalkarım. Bugün sanırım yerimi yadırgadım." Güzel, peki kiminle konuşuyorsun Almila?

"Ben de öyleyim. Kızlarla konuşuyordun sanırım." Üstü kapalı sormaya çalıştım ama pek başarılı olamadım, değil mi?

"Kızlar uyuyor. Kiminle konuştuğum aklına takıldı sanırım ;)" Çok güzel, anladı! Olmayan aklıma tüküreyim!

"Yok yok! Kiminle istersen konuşabilirsin... Muhabbet olsun diye sordum." Hı hı, tabi tabi! Kesin muhabbet olsun diye sormuşsundur!

"Öyle diyorsan..." yazdı ve hemen ardından, "Sen ne yapıyorsun?" yazdı.

"Kucağımdaki kediyle nefes kesici güzelliğe sahip olan bir hanımefendiyle mesajlaşıyorum." Bir süre durdu. Sanırım mesaj hoşuna gitmişti.

"Demek öyle... O hanımefendi çok şanslı olsa gerek." Gülümsedim.

"Öyledir... Umarım artık yanıma gelir de nefes kesici güzelliğine daha yakından şahit olurum."

"Geleceğine eminim." yazdı. "Bu güzel konuşmayı sonlandırmak durumundayım. Amcamlar birazdan uyanır. Geldiğimde görüşürüz prensim!" İçim gide gide mesajına baktım. İç çekip cevap yazdım,

"Peki, görüşürüz prensesim!"

Hâlâ kiminle konuştuğunu merak ediyordum. Acaba erkek miydi? Peki sınıftan biri miydi, yoksa dışarıdan mı? Bir dakika ya, ben neden şu an bu kadar sorguluyordum ki? Sakin olmam gerekiyordu. Sakinleşiyoruz ve kendimize geliyoruz!