Altı Kalp

32. Bölüm: Tuzak.

(Arda'nın Anlatımıyla)

Bütün dersler bitmişti ve zil çalmıştı. Sınıftakiler yavaş yavaş sınıftan çıkarken biz de çantamızı hazırlıyorduk.

"Bora mesaj atmış..." diye mırıldandı Asya.

"Ne ara engelini kaldırdın?" dedi Almila şaşkınlıkla.

"WhatsApp'tan değil bebeğim, Instagram'dan yazmış." diye cevap verdi.

"Ne yazmış?" dedi Aslı. Asya bütün eşyalarını yerleştirince çantasını kapatıp omzuna taktı ve telefonuna bakarak Aslı'ya cevap verdi.

"Şu Bostanlı'daki büyük park var ya, sahil tarafındaki... Oraya gitmiş. Beni de çağırıyor. Konuşmak ve gezmek falan istiyormuş..."

Gözlerim istemsizce Eray'a kaydı. Kaşlarını kaldırarak sessizce Asya'yı dinlemişti. Belli etmese de içinde kötü şeyler hislerin dolaştığını hissediyordum. Üçüzlük bağı sağ olsun...

"Gidecek misin?" diye sorma gafletinde bulundum.

"Bilmem... Bostanlı'ya bayağıdır gitmiyordum, iyi olabilir." diye cevapladı sorumu. Sonra kızlara döndü. "Sizlik bir sorun olur mu?"

"Yok kuzu, neden olsun? İstiyorsan git tabii, biz bir şey diyemeyiz." dedi Almila. Gitmesini istemediğini biliyordum. Ama kardeşine karışmak da istemiyordu.

"Tamam o zaman, ben kaçıyorum. Çok geç kalmadan dönerim, hadi görüşürüz!" diyerek aramızdan ayrıldı.

Sınıfta kimse kalmayınca Eray, "Ben de işe geç kalıyorum, akşam görüşürüz..." dedi ve başını dik tutmaya çalışarak gitti. Arkasından üzülerek baktım. Şu Bora denen çocuğun gelmesi pek iyi olmamıştı. Umarım Asya ile Eray'ın arasına girmezdi.

"Çok üzülüyorum bu çocuğa ya..."dedi Aslı hüzünle.

"Sen bir de bana sor." dedi Emre. Aramızda onu en rahat anlayabilecek kişi kesinlikle Emre'ydi.

"Ben de iş ilanlarına baksam iyi olacak," diye lafa girdim. "Sadece Eray'ın çalışmasıyla olmaz."

"Seninle gelebilir miyim?" diye sordu Almila. Kaşlarımı çattım.

"Tabii gelebilirsin de, bir şey mi oldu?"

"Yok, hayır. Çalışmaya başlasam iyi olacak. Bizim de artık bir gelirimizin olması gerekiyor. Üçümüzün de fazla parası kalmadı." diye mırıldandı.

"İyi de, biraz kendinize zaman tanısaydınız..." dedi Emre.

"Almila haklı, üçümüz de zor bir süreçten geçiyoruz ama bir yerden başlamak zorundayız. Hem ilk kez çalışmıyoruz, telefonlarımız bizim alın terimiz." diyerek telefonunu kaldırdı Aslı.

"Nasıl isterseniz... Hadi gel, gidelim o zaman." dedim. Aslı ve Emre'ye veda edip Almila ile sınıftan ayrıldık.

Bir yandan yürürken, bir yandan telefonumdan online iş ilanlarını araştırıyordum. Bize yakın ve uygun bir iş bulamayınca telefonu cebime attım. Etrafıma bakınırken Almila elimi tuttu. Bakışımı huzur verici yeşil gözlerine diktiğimde o da bana bakıyordu.

"Teşekkür ederim Arda." dedi.

"Ne için prensesim?"

"Her şey için. Çocukluğumda, şu anda yanımda olduğun için, bana destek olduğun için, beni yeniden sevdiğin için." Gülümsedim.

"Ben kalbimin attığı her an senin yanında olacağım. Yani benden öyle kolay kurtulamazsınız hanımefendi." dedim gülerek.

"Sizden kurtulmak isteyen kim prensim?" dedi gülümseyerek. Günler sonra ilk kez o güzel gamzesi samimiyetle yanağında belirmişti.