𝕯𝖆𝖓𝖌𝖊𝖗 | THE BOYZ

56. Don't do it

Nie wiem ile minęło odkąd mnie tu zostawili. Moje ciało ciągle się trzęsło a głowie miałam pustkę, kiedy łzy ciągle spływały po moich policzkach. Patrzyłam na ścianę bez emocji. Dopóki w mojej głowie nie pojawiła się myśl. Nie y/n, nie bądź głupia. Moje oczy skierowały się w stronę ściany noży. Nie rób tego y/n. Ale czy mam jakąś inną opcje w tym momencie. I tak jestem martwa. Z odrobiną wysiłku podniosłam się z ziemi. Małymi krokami podniosłam do ściany. Stanie przed nimi sprawiło, że gęsia skórka opanowała moje ciało. Wszystkie wspomnienia bycia torturowaną tymi nożami powróciły. Nadal miałam blizny na moim ciele, które przypominały mi o tym. Naprawdę to zrobię? Jeśli tak, mam nadzieję, że będą obserwować mój każdy krok. Trzęsącymi rękami złapałam za jeden z noży. Ostrze błyszczało w świetle. Odwracając wzrok od przedmiotu w mojej ręce i szukałam kamery w pokoju. Kiedy ją znalazłam, podeszłam do niej na trzęsących nogach. Y/n przestań. Nie mogłam powstrzymać łez, moje ciało rozpadało się na coraz więcej kawałków..

„Zgaduję, że n-nie mam żadnego innego wyjścia". Powiedziałam łamiącym głosem.

SUNWOO POV

Coś było nie tak. Widziałem ten strach i złość w jej oczach. Mówiła prawdę. Ale jaką prawdę? Zanim mogłem zareagować, zabrali ją do piwnicy.

„Hyung". Powiedziałem kiedy reszta zaczęła odchodzić, Sangyeon był ostatnim który chciał odejść ale słysząc mnie, zatrzymał się i odwrócił.

„Nie przesadzamy?". Spytałem, niepewien sytuacji

„Dlaczego tak myślisz? Tak jak wcześniej, musi się nauczyć. Zwłaszcza, że wymyśla kłamstwa". Powiedział z prychnięciem i odszedł.

„Nie sądzę, by kłamała". Wyszeptałem ale nie usłyszał tego. Wiem, że coś było na rzeczy, a Changmin coś wiedział

//

Wsadzili ją do piwnicy i wymienialiśmy się by obserwować na kamerach co robi. Nie chciałem na to patrzeć. Nie zgadzałem się na co jej robią, i wiem, że nie byłem jedyny. Zauważyłem jak Eric i Jacob unikają siedzenia przy komputerach. Ale nie mogliśmy nic zrobić. Lider decyduje. Taka zasada.

Sangyeon siedział za monitorem i mnie właśnie zawołał, bo zaraz miała być moja 'zmiana', ale chciał porozmawiać ze mną przed tym.

Otworzyłem drzwi i stanąłem za krzesłem na którym siedział. Mogłem zobaczył y/n na monitorze, siedziała na podłodze z kolanami przy jej klatce piersiowej. Łamało mi to serce. Sangyeon odwrócił się w moją stronę.

„Ah jesteś!". powiedział a ja skinąłem.

„Dobrze, chciałem cię poinformować, że jutro będziesz miał solo misje". Kontynuował. Solo misje? Znowu? Nie zrozumcie mnie źle, kochałem chodzić na solo misje, ponieważ mogłem je robić jak chciałem. Ale w tym momencie nie jestem w nastroju by strzelać.

Kontynuował wyjaśnianie detali odnośnie misji. Ale nagle coś na ekranie zwróciło moją uwagę. „Hyung?" Powiedziałem z zaniepokojeniem w głosie, przerywając mu. Spojrzał urażony, bo nie mieliśmy prawa mu przerywać.

„Hyung!" Powiedziałem pokazując na ekran a moje serce zaczęło bić szybciej. Sangyeon szybko odwrócił się na krześle patrząc na ekran. To była y/n stojąca przed ekranem z... nożem. Ten obraz złamał mi serce. Mogłem zobaczyć ten ból w jej oczach. Nie, nie rób tego.

„Zgaduje, że n-nie mam żadnego innego wyjścia". Powiedziała łamiącym głosem.

„Cholera". Powiedziałem wybiegając z pokoju.

„SUNWOO CZEKAJ!". Mogłem usłyszeć jak Sangyeon krzyknął, ale miałem to gdzieś. Wiedziałem gdzie to idzie i nie mogłem na to pozwolić.

Biegłem w kierunku piwnicy tak szybko jak mogłem. Mogłem usłyszeć jak parę osób biegną za mną. Szarpnięciem otworzyłem drzwi i mogłem zobaczyć y/n z nożem przy jej gardle. Jej ręce się trzęsły i zaczęły się ruszać. „NIE!" Krzyknąłem podbiegając do niej i wytrąciłem jej nóż z ręki. Przypadkiem zacinając sobie dłoń.

„NIE!". Powiedziała przez płacz gdy metalowy przedmiot znalazł się na ziemi. „DLACZEGO TO ZROBIŁEŚ". Krzyknęła w moim kierunku.

Reszta też dotarła do piwnicy, widząc tą okropną sytuacje.

Jej ręce wylądowały w jej włosach gdy ta runęła na ziemie. „To było w-wszystko co mi pozostało". Powiedziała, będąc ledwie zdolna by coś z siebie wydobyć.

Nikt nic nie powiedział. Wszyscy byli w szoku, tak jak ja.....