Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Ι.Ορφεας

Κοιτάω μια την μια φωτογραφία και μια την άλλη.
Δεν μπορώ να αποφασίσω.

«Ορφέα;»ακουω.

Πως γίνεται να είμαι το ίδιο όμορφος και στις δυο;Δηλαδή κάπου φτάνει.

«Γιε μου!»

Ξέρεις τι;Θα ανεβάσω και τις δυο.Γιατί όχι άλλωστε;Αφού μπορώ.

«ΟΡΦΕΑ!»ακουω τωρα και σηκώνω τα μάτια μου και τον βλέπω θυμωμένο απέναντι μου στην άλλη μεριά της τραπεζαρίας.
«Τι είναι μπαμπά;»λέω.
«Μπορείς να αφήσεις το κινητό σου κάτω για δυο λέπτα;Σου μιλάω!»λεει.

Ποπό πολλά νευρα.

Το αφηνω πάνω στο τραπέζι.
«Μπορούμε να φάμε επιτέλους;»λέω.
«Όχι.Να έρθει και η γυναίκα μου και μετά μπορούμε να φάμε.Μα που πήγαν οι τρόποι σου επιτέλους;»νευριάσει τωρα μαζί μου.

Ότι καθόμαστε μισή ώρα λες και περιμένουμε την βασίλισσα ελισαβετ να έρθει από τον άλλο κόσμο με προσπερνάει.

Όταν ακουω τα τακούνια της αρχίζω να τρώω από το πιάτο μου.Τα αυγά μου θα έχουν ήδη κρυώσει.Σιγά μην τρώγονται τωρα.
Θα φάω το αβοκάντο μου.

«Καλημέρα»λεει και κάθεται δίπλα στον πατέρα μου.
«Κάλημερα αγάπη μου»λεει ο μπαμπάς μου.

Εγώ δεν μίλησα.

«Ορφέα;Δεν θα πεις καλημέρα;»
«Περιμέναμε μισή ώρα να κατέβει και να πω και καλημέρα;»λέω και πίνω τον φυσικό χυμό μου που μόνο φυσικός δεν είναι τόση ώρα μετά.
«Κωνσταντίνα!»φωναζω και έρχεται αμέσως.

«Ναι κύριε Ορφέα;»λεει εκείνη.
«Έναν άλλον φυσικό χυμό γιατί έλιωσαν τα παγακια και έγινε νερό.Και όχι τόσα πολλά παγακια άλλη φορά.Πιο πολλά παγακια έχει παρά χυμό!»λεω.
Παίρνει τον χυμό.
«Μάλιστα»λεει και χάνεται μέσα.

Συνεχίζω το φαγητό μου τώρα.Θα πάω γυμναστήριο πριν την κωπηλασία έτσι θα φάω πιο λίγο σήμερα.Θα πάρω μετά την πρωτεΐνη μου.

«Τι ώρα θα έρθεις στο γραφείο σήμερα;»ρωτάει.
«Δεν θα έρθω σήμερα»
«Και γιατί αυτό;»
«Εχω πολύ φορτωμένο πρόγραμμα»λέω και πίνω το δευτερο ποτήρι νερό για σήμερα.
Το νερό είναι υγεία.

«Όταν λες φορτωμένο;»με ρωτάει και τώρα τον κοιτάω.
«Έχω γυμναστήριο,κωπηλασία,ψώνια με τον Ωριωνα,αγώνα στην κωπηλασία,Φαγητό με τα παιδιά,γυμναστήριο πάλι και μετά ποτό με τα παιδιά»εξηγώ το πρόγραμμα μου για σήμερα.

Η Ιούλια γέλασε.
Γέλασε.
Μαζί μου.

«Τρέχει κάτι γλυκιά μου Ιούλια;»ρωτάω.
Εκείνη ρίχνει τα μαλλιά της πίσω με μια κίνηση.
«Απλά Ορφέα μου αυτά είναι για την ευχαρίστηση σου.Δεν θα βοηθήσεις καθόλου τον πατέρα σου;»
Λογαριασμό θα της δώσω;
«Έχουμε κόσμο για να 'βοηθησει' τον πατέρα μου.Μην αγχώνεσαι εσυ.Χαλάρωσε στην καρέκλα σου.Μην μου ταράζεται»
«Δεν ταράζομαι»λεει.
«Ναι;Γιατί βλέπω μια άσπρη τρίχα στο κεφάλι σου για αυτό το λέω»απανταω και βάζει μια κραυγή και άρχισε να τρέχει στο δωματιο της.