Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XXXIX.Εβελινα

Μάζευα τα μαλλιά μου πάνω έναν κότσο όταν ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται η αδερφή μου.

«Ο μπαμπάς είναι εδώ...»λεει.

Τι;
Σήμερα βρήκε;

«Πες ότι έχω φύγει από νωρίς στις πορτοκαλιές.Θα βγω από το παράθυρο.»λεω.
«Εβελίνα...»
«Σε παρακαλώ.Χρειάζομαι να πάρω καθαρό αέρα πριν τον αντιμετωπίσω.Σε παρακαλώ»λεω.

Το σκέφτεται λίγο και μετά κουνάει το κεφάλι και βγαίνει από το δωμάτιο.

Φοράω παπούτσια και ανεβαίνω στο παράθυρο.Ακουμπάω το πόδι μου στο δέντρο που έχουμε στην αυλή και αρχίζω να κατεβαίνω.Το έχω κάνει πολλές φορές αυτό έτσι το πόδι μου πάει αυτόματα.Όταν όμως ακουμπάει στο έδαφος δεν το έβαλα καλά και γύρισε στο πλάι με αποτέλεσμα να πάω να πέσω.
Δεν έπεσα όμως.

Νιώθω ένα χέρι στην μέση μου δυνατά.Δεν με
Άφησε να πέσω.Γύρισα το κεφάλι μου και ήταν αυτός.

«Σε έπιασα...»λεει με ένα χαμόγελο.

Τι κάνει εδώ και τόσο πρωί;

Βγάζω το χέρι από την μέση μου και το διώχνω μακριά.
Δεν θέλω τίποτα από αυτόν.

«Τι θες εδώ;»ρωταω σιγά και κοιτάω γύρω μην ακούσει τίποτα ο μπαμπάς.
«Γιατί βγαίνεις κρυ-...!»παει να μιλήσει αλλά βάζω το χέρι μου στο στομα και του το κλείνω.

Γιατί φωναζει;;;;

«Σσσσσς»λεω και βγάζω σιγά σιγά το χέρι.
«Μαρεσει που είσαι έτσι επιθετική...»λεει με ένα πονηρό χαμόγελο.

Τον βλέπω και ένα πράγμα σκέφτομαι.
Περνάμε τον χρόνο μας ας πούμε.Τι άλλο να κανω εδώ πέρα στο κωλοχωρι;Δεν έχει κάτι εδώ.Εκείνη είναι η ψυχαγωγία μου ας πούμε.Για να μην βαριέμαι.Δεν είναι σημαντικό.

«Εξαφανίσου από την ζωή μου Ορφέα.Μπορείς;»λεω και αρχίζω να περπατάω έξω από την αυλή από την πίσω πόρτα και βγαίνω στο μονοπάτι που πάει στις πορτοκαλιές.

«Εβελίνα περίμενε...»λεει ενώ με ακολουθεί από πίσω.

Οκ.Δεν ήθελε να βάλει ετικέτες και ταμπέλες.Είπα εντάξει.Δεν έχει ξανακάνει σχέση.Είπα πάλι εντάξει.Δεν ανοίγεται και πρέπει να καταλάβω από τα συμφραζόμενα.Είπα πάλι εντάξει.
Αλλά να είναι μαζί μου επειδή βαριέται εδώ;
Όχι.Δεν το δέχομαι.

Ακόμα και αν δεν είμαστε σε σχέση δεν το δέχομαι.

«Εβελίνα...»λεει και με πιάνει από το μπράτσο και με γυρνάει να τον αντικρίσω.
«Τι θες Ορφέα;Βαρέθηκες και ήρθες σε εμένα;Θες ψυχαγωγία;»ρωταω.
«Έχεις νεύρα μαζί μου.Οκ.Το κατάλαβα.Αλλά άσε με να σου εξηγήσω.»
«Να εξηγήσεις τι;Σε άκουσα.Να εξηγήσεις τι;»λεω και νιώθω το χέρι στο μπράτσο μου να χαλαρώνει και μετά να το αφήνει.