Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LVII.Ορφεας

Κάθησε στο κρεβάτι του Σταύρου και αυτό ήταν.
Δεν ξαναμίλησε.

Τα μάτια της είναι υγρά και αν κλάψει πραγματικά δεν θα το αντέξω.

Κάθομαι κάτω στα γόνατα και την πλησιάσω.
Θα το ξεπεράσει αυτό.
Θα γίνουμε όπως πριν ναι.
Δεν μπορώ να με κοιτάει έτσι.
Και δεν μπορώ να μην είμαι μαζί της.

«Και γιατί ήρθες εδώ;Επίτηδες;»ρωτάει μετά από πολλά λεπτά.
«Ο μπαμπάς όταν έμαθε ότι η γυναίκα που πάτησα μένει εδώ σκέφτηκε να με στείλει για να την δω με τα ίδια μου τα μάτια.Να μου δώσει και ένα μάθημα ταυτόχρονα.»
«Για αυτό με πλησίασες;»
«Στο ορκίζομαι δεν είχα ιδέα Εβελίνα!Στο ορκίζομαι δεν ήξερα ότι εγώ είμαι εκείνος που την πάτησε.Το έμαθα όταν μου ειπες για το αμαξι και για το δικηγόρο.»της λεω.
«Για αυτό έφυγες έτσι;»
«Ναι.Έπρεπε να μιλήσω με τον πατέρα μου...»

Βάζει τα χέρια της στο μέτωπο της τώρα.
«Δεν..δεν το πιστεύω...»λεει.

«Ξέρω ότι είναι πολλά...»
«Είναι τρελά.Ολα αυτά είναι τρελά!!!»φωναζει.

Βάζω τα χέρια μου πάνω στα πόδια της.
«Δεν το ήθελα Εβελίνα.Αλήθεια δεν το ήθελα...»
Σπρώχνει τα χέρια μου με τα δικά της μακριά.
Και σηκώνεται όρθια.

«Πως;Πως μου λες;Πως μου το έκανες αυτό;Πως δεν νοιάστηκες ποτέ για το γεγονός ότι πάτησες κάποιον;Εγώ θα σιχενομουν  τον εαυτό μου!»φωναζει.
Σηκώνομαι.

«Ημουν αλλιώς τότε.Τώρα όμως άλλαξα.Με εσένα άλλαξα»της λεω.
«Άλλαξες;Τότε γιατί δεν μου το ειπες το λεπτό που το έμαθες;Γιατί όταν ήρθες δεν το ειπες αμέσως;»ρωτάει.
«Γιατί φοβόμουν ότι θα σε χάσω...»λεω.
«Αρα αν δεν το έβλεπα αυτό σήμερα δεν θα το μάθαινα ποτέ;Δεν θα μου το έλεγες ποτέ;»ρωτάει.

Δεν απανταω.
Δεν ξέρω τι θα έκανα.Δεν ήθελα να το πω επειδή ήταν το μόνο λογικό να φτάναμε εδώ που φτάσαμε.

«ΠΩΣ;ΠΩΣ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;ΠΩΣ ΚΟΙΤΑΣ ΕΜΕΝΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;»φωναζει τώρα με όλη της την δύναμη.

Στον λαιμό της από τα νεύρα φαίνονται οι φλέβες.
Και άρχισε να κλαίει τώρα.

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ;;
ΠΟΙΟΣ;»λεει.

Με μισεί.
Γαμωτο με μισεί.

Την πλησιάσω και κάνει ένα βήμα πίσω αυτόματα.
«Εβελίνα ότι και να πεις έχεις δίκιο.Αλλα ας το συζητήσουμε οκ;Ας μιλήσουμε.Θα βρούμε μια λύση.Θα το περάσουμε.θα...»
«Θα;Σοβαρά;Θα;»λεει.