Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LXIII.Ορφεας

Όταν ξύπνησα ήξερα τι έπρεπε να κάνω.
Δεν το ήθελα.Σίγουρα δεν το ήθελα.
Αλλά έπρεπε.

Νόμιζα ότι με το καιρό όλο αυτό θα ξεχαστεί.Θα περάσει.θα είμαστε όλοι όπως πριν.Εκείνοι θα χαίρονται που είμαι εδώ και εγώ θα γκρινιάζω που ο πατέρας μου με ανάγκασε να μείνω 6 μήνες εδώ πέρα.

Αλλά αυτό δεν θα γίνει.
Επειδή η μαμα της Εβελίνας ακόμα δεν μπορεί να περπατήσει.
Όσο καιρός και αν περάσει δεν θα το κάνει.
Και εγώ φταίω για αυτό.

Δεν μπορώ να μείνω εδώ.Και δεν μπορώ επειδή την πληγώνω.Επειδή την κάνω να νιώθει ακόμα χειρότερα με το να με βλέπει συχνά.Και δεν το θέλω αυτό.
Αρκετά κακό της έκανα.
Αρκετά κακό έκανε σε όλη την οικογένεια της.

Βγάζω την βαλίτσα και βάζω κάποια ρούχα.Δεν θα τα πάρω όλα άλλωστε.Δεν έχουν σημασία αυτά τώρα.

Όταν την κλείνω ντύνομαι και είμαι έτοιμος.

Πάω στην κουζίνα με την βαλίτσα και όταν με βλέπει η θεία πλησιάζει.

Θεία.
Έχω πλέον θεία.
Γαματο έτσι;

«Αγόρι μου;Που πας;»ρωτάει.
«Καιρός να φύγω θεία.»απανταω.

Εκείνη στεναχωριέται.Το βλέπω ότι το κάνει.
Είμαι άλλωστε ένα πρόσωπο που της θυμίζει την αδερφή της.
Είμαστε οικογένεια.

«Είναι καλύτερα για όλους.Κανείς άλλωστε δεν με θέλει εδώ...»
«Μην το ξαναπείς αυτό.Δεν είναι αυτό.Απλά...απλά...»
«Μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς θεία.Εγώ φταίω για αυτό.Είναι τόσο απλό.Εγώ ευθύνομαι για όλα»λεω.

Εκείνη ανοίγει τα χέρια της και με αγκαλιάζει.
«Συγνώμη που χάθηκα τόσα χρόνια....»
«Θα με παίρνεις καμία φορά να ακουω την φωνούλα σου;»
Χαμογελάω.
«Φυσικά.Και θα σε περιμένω να έρθεις όταν βρεις χρόνο.Θα χαλαρώσουμε την πισίνα.Τι λες;»λεω.
«Δεν έχω μπει ποτέ σε πισίνα ξέρεις»
«Τότε είναι καιρός να μπεις»λεω και τώρα εκείνη μου χαμογελάει.
Και κλαίει.
Κλαίει μαζί.

«Να προσεχείς τον εαυτό σου εντάξει;Και τον μπαμπά σου.Και σε παρακαλώ προσοχή στον δρόμο..»λεει το τελευταίο  με μια θλίψη.
«Δεν θα ξαναπιώ.Το υπόσχομαι.»λεω με σιγουριά πλέον.

Τώρα βάζει το χέρι της στα μαλλιά μου και τα χάϊδευε.
«Μοιάζεις....»ξεκινάει αλλά δεν μπορούσε να την τελειώσει.
«Με την μαμα μου.Ξέρω»λεω και απλά κουνάει το κεφάλι της.

                                             ***

Πλησιάσω και αφήνω ένα λουλούδι πάνω στον τάφο της.