Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

VIIΙ.Ορφεας

Άφησα τα αυγά στο τραπέζι.
«Τα πήρα κρυφά»της λεω και εκείνη κοκαλωσε στην μέση της κουζίνας της.

«Τι;»ρωτάει.
«Τις ζήτησα αυγά και δεν μου έδωσαν έτσι απλά τα πήρα κρυφά»της λεω.
Και αφού με κοιτάζει λίγο ακόμα έσκασε στα γέλια.
Δυνατά.
Για λεπτά.

«Δεν ζητάμε αυγά από τις κότες.Απλά τα παίρνουμε»λεει.

Η Εβελίνα!
Εκείνη η έξυπνη γλωσσου!

Δεν θα την πετύχω κάπου;Θα την πετύχω!

Κάθομαι στο τραπέζι όταν αφήνει ένα πιάτο μπροστά μου.
«Είναι ψωμι με μαρμελάδα.Φάε αυτό μέχρι να φτιάξω τα αυγά σου»λέει.
Κοιτάω το πιάτο.

«Το ψωμι δεν είναι μαύρο»λεω.
«Όχι δεν είναι αλλά το έφτιαξε η αρραβωνιαστικιά του Σταύρου και θα τρελαθείς με το ποσό ωραίο είναι»λέει.
«Και η μαρμελάδα θα είναι φουλ στην ζάχαρη.Δεν κάνει να τρώω πολύ ζάχαρη.Μετά τσάμπα η γυμναστική και η διατροφή που κάνω...»λεω.

Και πάω στοίχημα ότι εδώ δεν θα έχει γυμναστήριο.

«Την έφτιαξα εγώ την μαρμελάδα.Είναι πολύ ωραία»λέει.

Θεέ μου που είναι τα ωραία φαγητά της μαγείρισσας;
Μου λείπει και όλες η έπαυλη μου.

Παίρνω το ψωμι γιατί χθες με άφησαν νυστικο και αν δεν φάω θα πεθάνω από την πείνα.
Τρώω μια μούκια.Δεν είναι και άσχημο τελικα.Τρώγεται.

«Δεν ήξερα ότι έχει αρραβωνιάστικια ο Σταυρούλης»ρωτάω.
«Έχει ναι.Είναι η Έλενα.Αδερφή της Εβελίνας»λέει εκείνη.

Α.
Τώρα εξηγούνται πολλά.

«Αν μοιάσει με εκείνη τότε σώθηκε»λεω και τρώω άλλη μια μπουκιά.
«Είναι πολύ καλά κορίτσια και τα δυο.Αν τις γνωρίσεις...»
«Δεν χρειάζεται ευχαριστώ.Ήρθα εδώ επειδή δεν είχα επιλογή.Θα κάτσω 6 μήνες και θα φύγω τρέχοντας»λεω.

Εκείνη αφήνει στο τραπέζι ένα πιάτο με αυγά.Με δυο αυγά.Μόνο αυτό.Δυο αυγά.Ούτε αβοκάντο ουτε μπέικον ούτε τίποτα άλλο.

«Που ξέρεις;Μπορεί να σε αρέσει εδώ στο τέλος»λέει και μου κλείνει το μάτι.
«Αμφιβάλω»λεω και πιάνω το πιρούνι.

«Αν θες χυμό έχει πορτοκάλια στο ψυγείο»λέει και πήγε να φύγει.
«Τι;Δεν ξέρω έχω να κάνω χυμό.Φτιάξε μου εσυ»λεω.
«Ορφέα έχω πολλές δουλειές και εσυ καμία.Δεν είναι δύσκολο να στύψεις λίγα πορτοκάλια»λέει και φεύγει.

Μπαμπά θα σε σκοτώσω αλήθεια.

***