Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

ΧΧΧVIII.Ορφεας

Είμαι χαζός.
Λυπάμαι που θα το πω αλλά ναι.
Είμαι χαζός.

Απλώνομαι καλύτερα στον καναπέ.

Θα μπορούσα τόσο καιρό να μιλήσω απο το σταθερό της θείας με τα παιδιά.
Πως δεν το σκέφτηκα;

Και δεν χρειάζεται να ανέβω στο μαλακισμενο δέντρο πάλι.

«Δηλαδή τα έχετε;»ρωτάει.
Άντε πάλι.
«Χάνεις λάδια αγόρι μου;Λεω όχι.Δεν βάζουμε ταμπέλες!»του εξηγώ.
«Αλλά βγαίνετε;»ρωτάει.
Και το κάνουμε.

«Αλλά δεν τα έχετε;»κανείς σαν χαζός τώρα.
«Ακριβώς.»λεω.
«ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!»φωναζει η Βαλέρια από δίπλα του.
Πάλι αυτή εκεί;
Έλεος.

«Παύλο όταν σε παίρνω να σου πω κάτι περιμένω να είσαι μόνος σου και όχι να τα ακούσει η κοπέλα σου»λεω.
«Είναι πάντα μαζί μου.Έτσι λίγο δύσκολο»λεει ο Παύλος.

«Τι εννοείς δεν βάζουμε ταμπέλες;Είστε ή δεν είστε μαζί.Είναι απλά τα πράγματα!»λεει η κόρη της κομμώτριας.
Σωστά.Τα ξέρει όλα η κυρία.

«Βαλέρια μπορείς να μην ανακατεύεσαι;»ρωταω.
Απορώ τι...τέλος πάντων τι βρήκα ελκυστικό πάνω της πέρσι.Δηλαδή ιού.

«Ωραία.Πες ότι δεν είστε μαζί.Μπορεί δηλαδή να φιλήσει όποιον θέλει έτσι;Δεν σου πέφτει λόγος αφού δεν είστε μαζί...»

Να φιλήσει όποιον θέλει;
Δεν..δεν το είχα σκεφτεί αυτό βασικά.
Αλλά θα μπορούσε έτσι;
Εννοώ δεν είμαστε μαζί.

«Δεν μου πέφτει λόγος...ναι...»λεω.

Και την έκανα εικόνα.Να φιλάει κάποιον άλλον.
Και αυτός ο κάποιον είναι ο Πρασινοματης.

Κουνάω το κεφάλι μου για να φύγει αυτή η εικόνα.

Δεν θα το έκανε αυτό έτσι;
Εννοώ θα μπορούσε αλλά δεν θα το έκανε.

«Δεν ακούγεσαι σίγουρος φιλαράκι μου...»λεει ο Παύλος τώρα.

Και αν τα ξαναβρεί με τον Δημήτρη στο τέλος;
Μήπως είναι μαζί μου για να τον ξεχάσει;
Ή μήπως για να τον κάνει να ζηλέψει;
Ή μήπως για να τον κάνει να το πληρώσει με το ίδιο νόμισμα;

Όχι όχι.
Δεν θα το έκανε αυτό η Εβελίνα.
Δεν είναι τέτοια.

«Κλείνω γιατί με νευρίασατε!»λεω και τους το κλείνω στα μούτρα.

Κάτι μέσα μου βράζει τώρα.
Και έχω νεύρα.
Και εγώ δεν είχα ποτέ νεύρα πίσω στο σπίτι.
Ποτέ δεν ένιωθα έτσι.

                                             ***

Κράταγε ένα δώρο ο Σταύρος και ένα η Άννα.
Εγώ τίποτα.