Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

ΧΧVII.Εβελινα

«Αρα είστε μαζί;»ρωτάει η αδερφή μου.
«Όχι.Δεν βάζουμε ταμπέλες.»
«Τι πάει να πει αυτό;»ρωτάει.

Δεν ξέρω.
Υποθέτω ότι κάνουμε λες και είμαστε μαζί αλλά χωρίς να είμαστε μαζί.

«Καλημέρα αγάπες μου»λεει η μαμα και μπαίνει μέσα στο καροτσάκι της.

Εγώ την κοιτάω και μετά κοιτάω την Έλενα.
Και εκείνη αντέδρασε όπως και εγώ.

«Μαμα;Τι όμορφιες είναι αυτές;»ρωταω.
Φόραγε κάτι άλλο πέρα από τις πιζαμες της και τα μαλλιά της τα είχα αφήσει κάτω.
Πράγμα που είχα μήνες να το δω.

«Είπα να περιποίηθω λίγο τον εαυτό μου.Καλά δεν έκανα;»λεει.
Η Έλενα την πλησιάζει και της αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο.
«Φυσικά και έκανες καλά.Και είσαι μια κούκλα»λεει.

Χαμογελάω.
Μετά από καιρό όλα φαίνονται καλά στην ζωή μου.

Μήπως να ανησυχήσω;

Το τραπέζι ήταν γεμάτο με πράγματα.Από όλα έχει.
Σήμερα θα έρθει η Άννα για πρωινό εδώ και θέλαμε να την περιποιηθούμε.
Και αυτήν και τον όμορφο ανιψιό της.

«Όλα είναι τέλεια.»λεει εκείνη και ακούμε φασαρία από την πόρτα.Μπαίνει η Άννα με τον Σταύρο και τελευταίο τον Ορφέα.

Και είναι για άλλη μια φορά κούκλος.
Θα έπρεπε να είναι παράνομο τέτοιος άνθρωπος να τριγυρνάει στην γη.

«Καλημέρα»λεει εκείνη και αφού χαιρετιόμαστε καθόμαστε γύρω από το τραπέζι.

Ο Ορφεας έκατσε αρκετά μακριά μου αλλά ίσως καλύτερα έτσι.Δεν ξέρει κανείς τίποτα και δεν θέλω να το μάθουν.

«Φτιάξατε τόσα ωραία πράγματα.Δεν χρειαζόταν όλα αυτά»λεει η Άννα.
«Τι λες;Έτσι θα σας περίμεναμε;»λεω και πήγε να σηκωθεί η Έλενα αλλά της κάνω νόημα να κάτσει κοντά στον Σταύρο της και θα τα κάνω εγώ.

Παίρνω άδεια πιάτα και βάζω μπροστά από τον καθένα.
Τελευταίο άφησα τον Ορφέα και όταν είδε τι είχε γύρισε να με κοιτάξει με ένα χαμόγελο.

Μου είχε πει ότι του άρεσε έτσι φρυγάνισα δυο φέτες και έβαλα κάνω αβοκάντο με βραστό αυγό.

«Ευχαριστώ...»διάβασα τα χείλη του και άρχισε να τρωει.Έτσι και εγώ έκατσα στην θέση μου.
Ευχόμουν να μήν το έβλεπε κανείς και μάλλον δεν το είδε επειδή κανείς δεν σχολίασε κάτι.