Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

ΧΧΧV.Εβελινα

Σταματάω στην μέση του χωραφιού μου.

«Τι τόσο ήταν;Ευτυχώς Θεέ μου!»λεει και σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Γελάω γιατί έχει πλάκα.Φοβόταν έτσι όπως πήγε το τρακτέρ.Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα έκανε έτσι.

Κατεβαίνω πρώτη κάτω.
«Έλα»του κάνω νόημα να κατέβει.
«Τι;Από εδώ πάνω;»λεει και άσπρισε ολόκληρος.
«Έλα!Δεν θα πάθεις τίποτα!Μην κανείς σαν μωρό!»λεω.

Δεν φαίνεται καλά.
«Με το ύψος δεν...δεν τα πάω καλά ξέρεις.Μια ανεβαίνω σε δέντρα μια έδω!Ολα σε αυτό το χωριό θα τα κάνω;»αρχίζει να μιλάει.
«Έλα.Είμαι εγώ δεν θα πάθεις κάτι»λεω.

Δεν είχα καταλάβει τον φόβο για το ύψος που έχει.Ότι ήταν πιο σοβαρό από ότι νόμιζα.Με ρΤο να πέφτεις από την ταράτσα όμως και να παθαίνεις ότι αυτός είναι αναμενόμενο.

Τον βλέπω παίρνει μια μεγάλη ανάσα και κατεβαίνει.

«Είδες;»λεω αλλά ειλικρινά φαίνεται έτοιμος να φιλήσει το έδαφος κάτω.

«Που ήμαστε;»ρωτάει καθώς προχωράω μπροστά και αυτός με ακολουθεί.
«Εδώ είναι τα χωράφια μας.Και ακριβώς εδώ είναι αυτό που θέλω να σου δείξω»λεω και σταματάω.

Ξαπλώνω κάτω.

Με κοίταζε λες και βλέπει εξωγήινο.
«Έλα εδώ...»λεω και δείχνω την άδεια θέση δίπλα μου.
«Κάτω;Εδώ περα;Στο γρασίδι;Και αν έρθει κανενα ζουζούνι στο πρόσωπο μου;»λεει.

Γελάω.
«Έλα κατω και μην είσαι φοβιτσιάρης..»γκρινιάζω.
«Καλά...»απανταει και έρχεται δίπλα μου και ξαπλώνει κατω.

«Τώρα τι;»λεει.
«Αυτό είναι το πιο ψηλό μέρος του χωριού.Και το πιο ψηλό χωράφι.Είναι ακριβώς σε έναν λόφο.Μακριά από κόσμο.Μακριά από θόρυβο.Κοιτά ποσό καθαρά φαίνεται από εδώ ο ουρανός»λεω και σηκώνει το κεφάλι πάνω.

Κάνω και εγώ το ίδιο.

Ήταν πεντακάθαρος σχεδόν ουρανός.Καταγαλανος.
Είχε μόνο δυο τρία συνεφα κάπου μακρια.
Είναι πολύ ωραία μέρα σήμερα.

Γυρνάω το κεφάλι να τον δω τώρα.
«Κλείσε τα μάτιά»λεω και το κάνει.
Απορώ που δεν φέρνει αντίρρηση και σε αυτό.

«Ησυχία ε;»λεω.

Δεν απανταει.Απλά κρατάει τα μάτια του κλειστά.

Εγω γυρνάω το σώμα μου από την μεριά του καθώς τον κοιτάω.

Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουμε και τι ήμαστε και που θα βγάλει και αν βασικά θα βγάλει κάπου αλλά σήμερα ξυπνήσα χαρούμενη που θα κάναμε κατι μαζί.Ανηπομονουσα.