Γυρνάω επόμενη σελίδα και βλέπω μια με τον Σταύρο μικρό και τον μπαμπά του μάλλον.Και το ξέρω επειδή έχει πολλές φωτογραφίες γύρω στο σπίτι του.
Στην επόμενη σελίδα ήταν και οι τρεις τους λίγα χρόνια πιο μικροί.Ήταν αγκαλιά έξω από τις πορτοκαλιές.Και φυσικά ξεχώριζε με το μεγάλο χαμόγελο της η Εβελίνα.Η Έλενα κοίταζε άλλου και ο Σταύρος κοίταζε την Έλενα.
Αναμενόμενο.Σκάλωσα στην Εβελίνα όμως εγώ.
Αφού δεν την βλέπω να γελάει από κοντά ας την δω από φωτογραφίες.Δεν ξέρω καν τι ώρα είναι.Δεν είχα ύπνο έτσι κοιτάω αυτά που βρήκα στο συρτάρι.
Η επόμενη σελίδα είχε μια φωτογραφία της πάνω στο δέντρο του σπιτιού της.Είχε σηκωμένο το χέρι στο αέρα λες και κέρδισε κάτι.
Θυμάμαι που μου είχε πει ότι έκανε διαγωνισμό για το ποιος θα ανεβεί στο δέντρο πρώτος.Θα έκανε και εδώ λογικά.
Βάζω το χέρι μου στο πρόσωπο της και το χαϊδεύω.
Και τα λόγια της ήρθαν σαν μαχαίρι στην καρδιά.«Εσυ μας σκότωσες!»
Εγώ το έκανα.Εγώ το έκανα αυτό.Έχει δίκιο.Αν είχα πάει απλά με την Θαλεια εκείνη την νύχτα.Αν δεν είχα βγει καθόλου.Αν είχα πάρει ένα ταξί απλά.
Όλα θα ήταν αλλιώς.«Εδώ είσαι..»ακούω και γυρνάω να δω τον Σταύρο νυσταγμένο να πλησιάσει.
«Σε ξύπνησα;»
«Όχι όχι.Απλά δεν σε είδα στο κρεβάτι και τρόμαξα.Τι κανείς εδώ;»λεει και κάθεται στον άλλον καναπέ.«Δεν είχα ύπνο.Κοιτάω παλιές φωτογραφίες σας»λεω.
«Έχουμε πολλές η αλήθεια είναι»λεει και σηκώνεται και κάθεται δίπλα μου τώρα και κοιτάει τι κοιτάω.Είμαστε κάπως καλύτερα.
Μου μιλάει Αρα αυτό είναι καλό.
Δεν κάνουμε τόση παρέα.
Αυτός είναι με τα κορίτσια πιο πολύ και εμένα δεν με θέλουν τα κορίτσια.«Βλέπεις την Εβελίνα βλέπω»λεει.
«Αφού μόνο από τις φωτογραφίες μπορώ να την δω...»ψιθυρίζω.
«Σου λείπει;»ρωτάει.
Κουνάω το κεφάλι.Δεν την ξέρω τόσο καιρό αλλά έγινε τόσο σημαντική τόσο γρήγορη που είχα ξεχασει πως ήταν η ζωη πριν,χωρίς αυτήν.Τώρα που το είδα δεν μαρεσει.
Τώρα που μου φέρεται έτσι με σκοτώνει.«Πως είναι;Γενικά λεω πως είναι;»ρωταω.
Περνάνε οι μέρες και δεν έχει αλλάξει τίποτα.«Έχει κλειστεί στον εαυτό της αλλά το παίζει μια χαρά στην μαμα της μπροστά.Ξέρουμε όλοι ότι είναι ψέμα επειδή ξέρουμε την Εβελίνα.Τι να σου πω Ξάδερφε.Της στοίχισε αυτό.Με τον Δημήτρη έγινε ότι έγινε.Με εσένα αυτό.Έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους άντρες και με το δίκιο της»
Και αυτό εγώ το έκανα.
ESTÁS LEYENDO
Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)
RomanceΕβελινα&Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ) Τρίτο βιβλίο της σειράς. Ο Ορφεας έχει μεγαλώσει στα πούπουλα.Πάντα έπαιρνε ότι ήθελε.Πάντα έκανε ότι ήθελε.Όμως φτάνει πια.Ο μπαμπάς του νευρίασε με αυτόν και τον έστειλε στο χωριό της μητέρας του για 6 μήνες. Χωρίς...