Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XXVII.Εβελινα

Μαζεύω τα μαλλιά και βγαίνω από το σπίτι.Σήμερα θα ψεκάσουμε τις πορτοκαλιές και κάποιος πρέπει να είναι εκεί.

Με το που βγαίνω όμως πέφτω πάνω σε κάποιον.

«Μπαμπά;»λεω αφού σχεδόν έχω ξεχάσει το πρόσωπο του.

«Κόρη μου.Δεν έχω αγκαλιά;»λεει και ανοίγει τα χέρια του.
«Έχω δουλειά στις πορτοκαλιές.Τα λέμε μέτα»λεω και τον προσπερνάω και φευγω από την αυλή για τον δρόμο.

Τι στο καλό κάνει εδώ;
Θυμήθηκε ότι έχει οικογένεια;

                                               ***

Μπαίνει μέσα το κέφαλι της.
«Έτοιμο το φαγητό.Έλα»λεει η Έλενα.
«Δεν πεινάω.Φάτε εσείς»λεω.

Μπαίνει και μου πιάνει το χέρι και με σηκώνει όρθια.
«Μην το χαλάς.Ας φάμε μια νύχτα όλοι μαζί οκ;»λεει.
Δεν θέλω καθόλου.Και δεν θέλω επειδή δεν θα συγκρατηθώ να μην μιλήσω.
Και δεν θέλω να στεναχωρώ την μαμά.Αλλά δεν κάνω και καλή δουλειά με το μεγάλο μου το στομα.

Η μαμά ήταν στην θέση της και ο μπαμπάς δίπλα της.
Τον πήρε ο πόνος.

Κάθομαι και εγώ και η Έλενα και αρχίζουμε να τρώμε.
«Ποιος μαγείρεψε;Φαίνεται τέλειο»λεει εκείνος.
«Εγώ»λεει η Έλενα.
«Τυχερός ο άντρας που θα σε πάρει τότε»λεει εκείνος και έβαλε σαλάτα στο πιάτο του χαλαρά.

Λες και έφαγε και χθες μαζί μας ας πούμε.
Και όχι πριν μήνες.

«Ποσό θα κάτσεις;»ρωτάει η μαμά μου.
«Αύριο πρέπει να φύγω»λεει.
Το στομα της μαμάς μου μόνο που δεν ακούμπησε κάτω.Μελαγχολησε το πρόσωπο της αμέσως.

«Και ολας;»λεει εκείνη σιγά.
«Έχω πολύ δουλειά ναι»λεει.

Μην μιλήσεις Εβελίνα.
Όχι αυτή την φορά.
Ας φύγει.Καλύτερα είναι άλλωστε.

«Πολλά πράγματα να κάνω σημαντικά»το συνεχίζει.
Ποσά να αντέξω ε;Ποσά;

«Πιο σημαντικά από την μαμα;»ρωταω και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.

Η Έλενα μου κάνει νόημα να το κόψω αλλά δεν μπορώ.
Έχω και περίοδο έτσι θα τα ακούσει θελει δεν θέλει.
Κάπου πρέπει να ξεσπάσω άλλωστε.

«Εβελίνα...»λεει η μαμα.
«Τι Εβελίνα μαμα;Τι;Ακόμα δε ήρθε και φεύγει.Για τι δουλειές ακριβώς;Τι;Για τα ενοικιάζομενα μαγαζια που απλά τον πληρώνουν μια φορά τον μήνα;Εδώ εμείς δεν έχουμε δουλειές;Ρώτησε ποτέ πως τα βγάζουμε ακρη;»φωναζω τώρα.
«Δεν κάθομαι εκεί κόρη μου»
«Μπαμπά ας μην κοροϊδευόμαστε οκ;Από τότε που έπαθε το ατύχημα η μαμά εξαφανίστηκες έτσι.Πριν από αυτό δεν είχες δουλειές εκεί;Μόνο ένας χαζός δεν το βλέπει!»
«Εβελίνα είπα σταματά!»λεει η μαμα.