Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LVIII.Εβελινα

Της δίνω ένα παυσίπονο και μετά νερό.
Έχει πονοκέφαλο από χθες.
Και όλη μέρα είναι στο κρεβάτι της από τότε.

Έχει πάθει σοκ και είναι το μόνο λογικό.

«Να σου φέρω κάτι να τσιμπήσεις;»την ρωταω.
«Οχι όχι δεν έχω όρεξη.»

Είδα ότι ήθελε να σηκωθεί και πήγα αμέσως πιο κοντά να βοηθήσω.
«Μπορώ μόνη μου αγάπη μου.Σε ευχαριστώ»λεει και το πιάνει και ανεβαίνει σχεδόν αμέσως.
Η δυνατή μανούλα μου.

Κάθεται και μετά βάζει τα πόδια με τα χέρια της πάνω.

Ακούμε την πόρτα του δωματίου της και γυρνάω να δω τον Ορφέα.Και δεν ήταν μόνος του.
Πως τολμάει;

«Φύγε τώρα!»λεω.

Εκείνος ήταν πίσω από τον άντρα και είχε σκυμμένο το κεφάλι.
«Καλησπέρα.Δεν ήθελα να ενοχλήσουμε.Ιάκωβος Νικολαιδης»λεει και μου δίνει το χέρι του.
Δεν του το δίνω φυσικά.

Μετά το πάει στην μαμα μου και εκείνη το δίνει.
«Είμαι ο πατέρας του Ορφέα»λεει στην μαμα μου.
«Μπορείτε να φύγετε τώρα.»λεω.
«Εβελίνα σταματά!»με μαλώνει η μαμα μου.

Δεν αξίζουν να είναι εδώ μέσα!
Δεν τους θέλω εδώ μέσα!

«Θα ήθελα πέντε λεπτά από τον χρόνο σας.»λεει εκείνος.

Ήταν αρκετά μεγάλος και με ρυτιδιασμένο πρόσωπο.Είχε γκρι μαλλιά και είχε πολύ στρογγυλό πρόσωπο.Δεν μπορώ να πω ότι μοιάζει στον Ορφέα.

«Σας ξέρω εσάς.Σας θυμάμαι...»λεει η μαμα μου.
«Ναι.Στο νοσοκομείο»λεει αυτός.
Στο ποιο;

«Είχατε έρθει να με δείτε κάποιες φορές.Με ρώταγατε αν χρειάζομαι κάτι και μετά φευγάτε»λεει η μαμα.
Τι;
«Ναι.Δεν σας είπα ποιος ήμουν.Πως θα μπορούσα άλλωστε.»

Αρα είναι οικογενειακό το να κρύβονται.
Μάλιστα.

«Λυπάμαι που σας βλέπω σε αυτήν την θέση.Και λυπάμαι που έγινε όλο αυτό.Με θλίβει πραγματικά.Αν μπορούσα να κάνω κάτι για να μπορέσετε να σηκωθείτε θα το ειχα ήδη κάνει.Πιστέψτε με.»

Κουνάω το κεφάλι μου και προσπαθώ να μην μιλήσω επειδή η μαμα μου φαίνεται ότι θέλει να τον ακούσει.

Ο Ορφέας πίσω του.Αμίλητος,ακούνητος.
Ο γιος του μπαμπά.
Κρύβεται πίσω του και πίσω από τα λεφτά του.

«Δεν φταίτε εσείς»απανταει η μαμα μου και κοιτάει τον Ορφέα.
«Φταίω.Εγώ μεγάλωσα αυτό το παιδί και θα έπρεπε να κάνω το παν για να μάθει ότι δεν πρέπει να οδηγαμε μεθυσμένοι οχι μόνο για την ασφάλεια μας αλλά και για των άλλων.Πάνω από όλα για των άλλων.Δεν είμαι και ο καλύτερος πατέρας του κόσμου βλέπεται.Απέτυχα σε αυτό»
«Φυσικά και αποτύχατε!»λεω και τώρα γυρνάει σε εμένα ο κύριος Λεφτάς.