Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

ΙΙ. Εβελινα

Λίγους μήνες μετά.

Ντύνομαι και πάω στην κουζίνα.Η αδερφή μου είχε ήδη σηκωθεί και έφτιαχνε πρωινό.

«Καλημέρα.»λέω.
«Καλημέρα»
«Ποτέ ξύπνησες;Νόμιζα ξύπνησα πριν από όλους»λέω και βοηθάω με το τραπέζι.

Βάζω πιάτα και μετά ποτήρια.

«Έχω να πάω στην πόλη με τον Σταυρο»
«Γιατί;»
«Η μαμά του τον στέλνει.Δεν κατάλαβα»λεει και συνεχίζει με το πρωινό.

Βγάζω τα πορτοκάλια και αρχίζω να τα στύβω για να κάνω χυμό για όλους.

«Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με τον φράκτη που χάλασε την προηγούμενη εβδομάδα.»λεει.
«Θα το κοιτάξω εγώ.Μην αγχώνεσαι Έλενά»της λέω και συνεχίζω με τα πορτοκάλια.

Γεμίζω το πρώτο ποτήρι όταν άνοιξε η πόρτα της κουζίνας.
«Καλημέρα όλη μέρα!»λεει χαρούμενος.
«Καλώς τον.»λέω.

Εκείνος πλησιάσει την αδερφή μου και την αγκαλιάζει από πίσω.
«Καλημέρα στη πιο όμορφη αρραβωνιαστικιά του κόσμου»λεει εκείνος και γελάω με αυτό.
«Είναι βασικά η μόνη αρραβωνιαστικιά σου αρα...»λέω.

Τώρα φιλήθηκαν και εγώ γέμισα και το άλλο ποτήρι και το άφησα πάνω στο τραπέζι.
«Φαγητό;Και πεινάω»λεει και κάθεται.
«Δεν έφαγες σπίτι σου;»λέω.
«Ναι;Και;»ρωτάει και πίνει από τον χυμό.

Σωστά.
Και;

Κοιτάει το ρολοι στο χέρι του.
«Βασικά άκυρο.Πρέπει να φυγουμε αγάπη μου.Ήδη αργήσαμε»λεει αυτός και σηκώνεται πάλι.
Πάω στην Έλενα και παίρνω το πιρούνι.
«Τελειώνω εγώ.Πήγαινετε»λέω και γυρίζω τα αυγά.
«Σίγουρα;Είναι και η μαμά μέσα.Θα μπορέσεις;»
«Πήγαινε»απανταω.
Θα μπορέσω.

«Έλα πάμε»λεει ο Σταύρος και της πιάνει το χέρι καθώς φεύγουνε.

Τελειώνω με το πρωινό και το τραπέζι ειναι έτοιμο.Αν και μόνο δυο άτομα θέλω να ειναι γεματο για εκείνη.Όπως παλια.Αν και τίποτα δεν ειναι το ίδιο με παλια.Ας ειναι αυτό.

Κάθομαι έξω από την κρεβατοκάμαρα της.Και χτυπάω.Και μπαίνω με ένα μεγάλο χαμόγελο.

«Καλημέρα μανουλιτσα μου όμορφη»λέω και μπαίνω μέσα.

Ήταν πάνω στο κρεβάτι της και βούρτσισε τα μαλλιά της.
«Να σε βοηθήσω;»
«Όχι Εβελίνα μου.Αυτό ακόμα μπορώ να το κάνω μόνη χωρίς βοήθεια.Αλλά σε ευχαριστώ»απαντάει και συνεχίζει.

Την κοίταζα καθώς το έκανε.Προσπαθεί.Προσπαθεί να ειναι καλά με όλο αυτό.Το βλέπω αυτό.

«Πάμε για πρωινό;Σήμερα θα φάμε παρεούλα.Εσυ και εγώ.Τι λες;»ρωτάω και την βοηθάω να κατεβάσει τα πόδια της.
«Η Έλενα;»
«Βγήκε με τον Σταυρο»λέω και παίρνω το αναπηρικό καροτσάκι και το φέρνω κοντά της.Την σηκώνω και την βάζω να κάτσει.

«Και έκανα κάτι αυγά...!»λεω καθώς σπρώχνω το καροτσάκι μέχρι την κουζίνα.
«Δεν έχω και πολύ όρεξη αγάπη μου»
«Θα φας από τα αυγά μου.Τα έκανα με τόση αγάπη»της λέω και αφηνω το καροτσάκι μπροστά από το τραπέζι,εκεί που κάθεται κάθε φορά πλέον.

«Έχω και χυμό φυσικά φυσικά.Όχι ότι λείπει ποτέ»λέω και γελάω.
Έχουμε πορτοκαλιές έτσι τα πορτοκάλια ειναι στο σπίτι μας πάντα.

«Με τον μπαμπά σου μίλησες;»ρωτάει και εγώ αρχίζω να τρώω γιατί έχω άπειρες δουλειες σήμερα.
«Όχι.Παίρνει την Έλενα.Όχι εμένα»κάνω το παραπονο μου.
«Δεν σε παίρνει επειδή τον στεναχωρείς με αυτά που του λες!»με μαλώνει λες και είμαι δέκα.
«Ποναει η αλήθεια μάλλον...»λέω σιγά αλλά το άκουσε αφού με αγριοκοιταξε.

Μην μιλήσεις Εβελίνα...
Όχι πάλι απόψε..
Αφού ότι και αν πεις θα τον υπερασπιστεί.

«Δεν φταίει ο μπαμπάς σου για ότι έγινε Εβελινα.Κάνει και αυτός ότι καλύτερο μπορεί»λεει η μαμά μου.
Ας γελάσω.

«Έφυγε με την πρώτη δυσκολία μαμά.Πως είναι αυτό το καλύτερο που μπορεί;!»λεω.
«Δεν μπορεί να βλέπει την γυναίκα του σε αναπηρικό καροτσάκι!Τον κατηγορείς για αυτό;Ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να με δω!!!»φωναζει τώρα.

Είμαι ηλίθια.
Προσπαθώ να της φτιαξω την διάθεση και τελικά μονο χειρότερα τα κάνω.

«Δεν πεινάω»λεει και σπρώχνει το καροτσάκι της μέχρι το δωματιο της και κλείνει δυνατά την πόρτα.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σηκώνομαι.Πετάω ότι έφτιαξα στα σκουπίδια.Ούτε εγώ έχω διάθεση για φαγητό.

Για αυτό που έχω διάθεση είναι να βρω αυτόν που το έκανε αυτό στην μαμά μου και στην οικογένεια μου και να τον καταστρέψω.
Μπορώ;
Όχι δεν μπορώ.
Επειδή αυτός έχει χρήματα και μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Επειδή τέτοια αδικία υπάρχει στον κόσμο μας.

Επειδή στις μέρες μας αν έχεις λεφτά έχεις τα πάντα.Και αν δεν έχεις είσαι ένα τίποτα

Έπρεπε να σαπίσει στην φυλακή για αυτό που έκανε αλλά όχι.Είναι ελεύθερος και χαλαρός.
Ποιος ξέρει τι ζωάρα κάνει τώρα χεσμενος που κατέστρεψε μια ζωή.