Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XXIII.Εβελινα

Κοίταζε το χέρι του.Και εγώ κράταγα το χέρι του.
Έτσι το έβγαλα άμεσως.

Θεέ μου τι έχει περάσει και αυτός.

«Ποσο ήσουν;»ρωταω.
«12»
Τόσο μικρός...

«Και τι έγινε μετά;Πως έγινες καλά;»ρωταω.
«Ο μπαμπάς μου.Μάζεψε τους καλύτερους γιατρούς από όλο τον κόσμο.Έκανα ένα εκατομμύριο εξετάσεις για να δουν τι πρέπει να κάνουν για να σηκωθώ πάλι.Μετά από πολλά τα κατάφερα.Δεν ήταν καθόλου εύκολο ομως»
Παναγία μου...

«Ήταν δύσκολο...»ψιθυρίζω μετά.
Κοίταζε ψηλά όταν έκλεισε τα μάτια του.
«Το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου.Δεν το εύχομαι σε κανέναν.Ένιωσα...δεν ξέρω...λες και ήμουν ένα τίποτα.Πως μπορείς να βάλεις ένα παιδί 12 χρόνων στο κρεβάτι όλη μέρα και να του πεις πρέπει να μείνεις εκεί και να μην σηκωθείς επειδή απλά δεν μπορείς...;»λεει και ανοίγει τα μάτια του.

Και κάθομαι δίπλα του,να κοιτάζω και εγώ το κενό και να σκέφτομαι ότι ακριβώς μου είπε.

«Τουλάχιστον σηκώθηκες.Ήσουν τυχερός.Κάποιοι δεν μπορούν να σηκωθούν.Πρέπει να μείνουν για πάντα σε ένα καροτσάκι»λεω για την μητέρα μου.
Αυτή δεν στάθηκε τόσο τυχερή.

«Είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να σηκωθεί;Γιατί για την μητέρα σου το λες αυτό σίγουρα»λεει.
«Αρκετά σίγουρο ναι.Το κοιτάξαμε από παντού.Δεν...δεν»λεω αλλά εννοούσα 'δεν θα ξαναπερπατήσει ποτε'.

«Είναι πολύ άσχημο αυτό.Στην θέση της δεν ήξερα τι θα έκανα»λεει.
Γυρνάω το κεφάλι μου να τον αντικρίσω τώρα.

«Ορφέα δεν θέλω να μιλάω για πράγματα που δεν ξέρω αλλά θέλω να πιστεύω ότι όταν η ζωή στα φέρνει έτσι,απλά ζεις με αυτό.Οκ είναι δύσκολο.Αλλά αφού έτσι είναι απλά ζεις.Κανείς ότι καλύτερο μπορείς»

Γυρνάει και αυτός στο πλάι τώρα.Βάζει την παλάμη του κάτω από το κεφάλι για το στηρίξει όρθιο.
«Υποθέτω.Δεν ξέρω.Για μένα ήταν η καταστροφή αυτο»
«Αλλά αν έμενες για πάντα στο κρεβάτι;ευτυχώς που δεν εμεινες αλλά αν γινόταν;Δεν θα συνεχίζες την ζωή σου κάποια στιγμή;»ρωταω.

Εντάξει δεν ξέρω πως είναι επειδή δεν το έχω ζήσει αλλά τουλάχιστον είσαι ζωντανός.Δεν είναι κάτι αυτό;
Δεν σημαίνει κάτι;

«Δεν ξέρω»απανταει.

Μετά την απάντηση του έμεινα να τον κοιτάω για λίγο.Γίναν πολλά αυτήν την εβδομάδα.Και εγώ τις τελευταίες μέρες λεω ότι έχω πονοκέφαλο και απλά κάθομαι σπίτι,στο κρεβάτι μου.