Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XLIII.Εβελινα

Μπαίνω μέσα και δεν ήταν κανείς.

«Άννα;»φωναζω αλλά τίποτα.

Μάλλον λείπουν όλοι.Εκτός από τον υπναρα μου που θα είναι μέσα και θα κοιμάται.

Άφησα το ψωμι στο τραπέζι και πήγα στο δωμάτιο.Άνοιξα την πόρτα και όντως ήταν στο κρεβάτι και κοιμόταν.

Γελάω επειδή είναι ένας γλύκας όταν κοιμάται.

Κλείνω την πόρτα και ανεβαίνω στο κρεβάτι του και ξαπλώνω δίπλα του.Αφού λείπουν όλοι είναι ευκαιρία.

Άλλωστε έχω συνηθίσει να έρχεται τα βραδιά από το παράθυρο μου και όταν δεν το κάνει κάπως μου φαίνεται.
Σαν να μου λείπει.

Είχε σηκωμένο το χέρι στο μαξιλάρι έτσι μπήκα εκεί και σήκωσα το κεφάλι μου να τον χαζέψω λίγο.
Θεέ μου είναι τόσο όμορφος.
Και από τότε που έμαθα ότι αυτός ευθύνεται για τους δρόμους μου αρέσει ακόμα περισσότερο.
Νόμιζα δεν γίνεται.Αλλά έγινε.

Τον σκέφτομαι όλη μέρα ολη νύχτα κάθε λεπτό.

Δεν είναι όσο σκληρός θέλει να δείχνει.
Είναι τόσα πολλά αλλά.

Ανοίγεται δύσκολα και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του αμέσως και καθαρά αλλά αυτό αρχίζει να μαρεσει.Επειδή ξέρω ότι μπορεί να αργήσει αλλά ξέρω ότι ότι και να πει θα το εννοεί.

Του άφησα ένα φιλάκι στα όμορφα χειλάκια του και εκείνος άρχισε να κουνιέται.Και μετα άνοιξε λίγο τα μάτια του.

«Εβελίνα;Τι κανείς εδώ;Τώρα σε ονειρεύομαι και ολας;Υπέροχα...»λεει και γελάω με την αγουροξυπνημένη του φωνή.
«Μου έλειψες»λεω και χαμογελάει.
Κάνουν εμφάνιση τα λακακια του.

«Α ναι;Κοιτά να δεις...»λεει και σφίγγει τα χέρια γύρω μου και γυρνάει στο πλάι.Βάζει το κεφάλι στο στήθος μου και εγώ χαϊδεύω τις όμορφες μπούκλες του.

«Κοιμήθηκες καλά;»ρωταω.
«Όχι.Αλλά τώρα ξύπνησα καλά»λεει και γελάω.

Ο Θεέ μου αυτός ο άνθρωπος κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει.Ένα συναίσθημα που έχω καιρό να νιώσω.

«Τι έχεις να κανείς σήμερα;Μπορώ να έρθω για παρέα»λεει σιγά.
«Θα βαρεθείς»λεω αφού σιγουρα είναι βαρετά για αυτον όλα αυτά που έχω να κάνω.
«Μπα.Δεν νομίζω»λεει και μετά αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου.

Θεέ μου μπορώ να μείνω εδώ για πάντα;
Στην αγκαλιά του;

Και μετά με κοίταζα για λίγο αμίλητος.
«Γιατί με κοιτάς έτσι;»ρωταω.
«Σου έχω πει ότι έχεις απίστευτα χείλη;»λεει μετά.
Τι;