Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LXV.Ορφεας

Ανοίγω τα μάτια.

Δεν ξέρω τι ώρα είναι έτσι παίρνω το κινητό από το κομοδίνο.Βλέπω ότι έχω ένα ηχητικό μήνυμα από τον Παύλο έτσι πατάω αυτό πριν από όλα.

Λοιπόν πέρασε μια εβδομάδα.Φτάνει Ορφέα!
Θα είμαι στο γυμναστήριο και μετά θα βγούμε με τα παιδιά να φάμε έξω.
Σε περιμένουμε.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να βγεις από το δωμάτιο σου.
Είναι καιρός δεν νομίζεις;

Σβήνω το κινητό και το αφήνω πάλι εκεί.

Έχει περάσει μια εβδομάδα έτσι;
Μια εβδομάδα που έφυγα από το χωριό μου.
Μια εβδομάδα χωρίς να δω την Εβελίνα.

Άραγε τι να κάνει;

Μου λείπει.

Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μετα σηκώνομαι.Ανοίγω τα παράθυρα να μπει φως και μετα τα τζάμια επειδή κάτι μυρίσει εδώ πέρα πολύ άσχημο.
Σηκώνω το χέρι μου και μυρίζω την μασχάλη μου.
Εγώ μυρίζω πολύ άσχημα.

«Καλημέρα κύριε Ορφέα.Ξυπνήσατε.Να σας φτιάξω πρωινό;»ρωτάει η Κωσταντινα από την πόρτα.

Πρωινό;
Δεν ξέρω.
Δεν κατεβαίνει τίποτα αυτές τις μέρες.

Φτιάχνω το πάπλωμα πάνω από το κρεβάτι.
«Έναν χυμό θα πιω μόνο λογικά.Μην στρώσεις το τραπέζι.Ο μπαμπάς;»
«Έφυγε και ολας»λεει και τελειώνω με το κρεβάτι και από την άλλη μεριά.

Όταν γυρνάω να την δω ήταν ακόμα στην πόρτα να κοιτάει σοκαρισμένη.
«Τι έγινε Κωσταντινα;»ρωταω.
«Τίποτα κύριε Ορφέα.Απλά να...δεν έχετε ξαναφτιάξει το κρεβάτι σας ποτέ.Είστε καλά;»ρωτάει.

Δεν το κατάλαβα αλλά υποθέτω το έκανα έτσι;
Στον Σταύρο πάντα το έφτιαχνα Αρα κάπως το έκανα μηχανικά.

«Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό έτσι;»ρωταω μετα.
«Ποτέ»

Κάθομαι στο κρεβάτι μου τώρα.
«Έλα»της κάνω νόημα και έρχεται δειλά δειλά κάθεται δίπλα μου.
Μακριά μου λες και θα δαγκώσω.

«Ήμουν γουρούνι απέναντι σου Κωσταντινα;»ρώτησα μετα.
«Όχι κύριε Ορφέα.Μην το λέτε.Φυσικά όχι»λεει.
Αλλα ήμουν.
Σίγουρα ήμουν.

«Δεν θα σε διώξω ή κάτι τέτοιο.Πες την αλήθεια»της λεω.
Κοιτάει τα πόδια της τώρα.
«Απλά είστε κάπως...»είπε και προσπαθούσε να βρει την σωστή λέξη.
«Κακομαθημένος»χρησιμοποιώ την λέξη της Εβελίνας.

Ότι και αν σκεφτω ότι και αν πω εκείνη έρχεται στο μυαλό μου.

«Δεν θα έλεγα αυτό»απάντησε εκείνη.
«Ποσό χρόνων είσαι Κωσταντινα;»ρωταω μετα.
«43 κύριε Ορφέα.»
«Έχεις παιδιά;Άντρα;»ρωταω.