Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LIII.Ορφέας **

Χτύπησε το τηλέφωνο μου.
Το όνομα της εμφανίστηκε στην οθόνη.

Εβελίνα.

Δεν..δεν το χωράει ο νους μου.
Εγώ.
Εγώ ευθύνομαι για το πιο άσχημο πράγμα στην ζωή της.
Εγώ.

Ακούγεται η πόρτα.
«ΦΥΓΕ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ!ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΝΕΝΑΝ!»φωναζω.
Αλλά λες και δεν μίλησα και η πόρτα άνοιξε.
Και ο Παύλος εμφανίστηκε.

Δεν έχω καθουλου όρεξη για αυτό.

«Ορφέα;Είσαι καλά;»ρωταω και πλησιάσει.
«Μπορείς να φύγεις;»
«Όχι»απανταει.

Σκύβει και κάθεται και αυτός στο πάτωμα δίπλα μου.

«Μου είπε ο πατέρας σου.Δεν...δεν ξέρω τι να πω.Δεν...»λεει.
«Φύγε Παύλο»
«Δεν φεύγω Ορφέα.Είμαι φίλος σου και θα κάτσω!»λεει.

Το όνομα της εμφανίστηκε πάλι στο κινητό.

«Σήκωσε το.Θα ανησυχήσει.»
«Να το σηκώσω να πω τι;Είμαι ο μαλακας που ευθύνεται για όλα;Με μισεί Παύλο!Καταστρεψα την οικογένεια της!»

Δεν μίλησε.
«Απλά φύγε Παύλο.Δεν υπάρχει τίποτα που να με κανεί να νιώσω καλύτερα και πραγματικά δεν θέλω να ακούσω τίποτα!»
«Θα μείνω.»λεει απόλυτα.

Σηκώνομαι και τον τραβάω όρθιο από την ζακέτα του.Τον σπρώχνω έξω από το δωμάτιο μου και μετά κλείνω δυνατά την πόρτα.

                                        ***

«Να σας φέρω ποτηρι;»ρωτάει η Κωσταντινα.
«Οχι.Απλά φύγε και άσε με μόνο!»της απανταω και ανοίγω το ουίσκι και το έβαλα στο στομα μου.
Ήπια αρκετό.Όλος ο λαιμός μου έτσουξε.Όλο το μέσα μου έτσουξε.

Θα πιω μέχρι να μην θυμάμαι ποιος είμαι.
Και τι έχω κάνει.

Ξαπλώνω στην ξαπλώστρα της πισίνας.Δεν ξέρω καν τη ώρα είναι αλλά πρέπει να είναι αργά το βράδυ.

Το βάζω πάλι στο στομα μου.

«Ηρέμησες τώρα;»ακούω και βλέπω τον Παύλο πάλι σπίτι μου.

Τι θέλει πάλι;
Τι δεν κατάλαβε;

«Κωσταντινα άλλο ένα μπουκάλι το ίδιο σε παρακαλω»λεει σε εκείνη που έτρεξε να δει τι θέλει.
«Μάλιστα»λεει αυτή και σε ένα λεπτό το μπουκάλι ουίσκι είναι στο χέρι του.Το άνοιξε και εκείνος και ήπιε όπως εγώ.

«Είναι πιο ωραίο από ότι στο ποτηρι ή είναι ιδέα μου;»ρωτάει και με την ακρη του ματιού μου τον βλέπω να χαμογελάει.

Δεν είμαι για χαμόγελα όμως εγώ.
Να πέσω από κανα γκρεμό είμαι.

Και μετά ησυχία.Δεν μίλησε κανείς μας και απλά πίναμε από τα μπουκάλια μας.
Πέρασαν λεπτά.Το μπουκάλι σχεδόν τελειώνει αλλά δεν αλλάζει κάτι.
Δεν αλλάζει αυτό που έκανα.