Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XLIX.Εβελινα

«Ελικόπτερο;Θα αγοράσει ελικόπτερο για σένα;Αυτό είναι γαματο!!!»φωναζει η Έλενα.
«Είναι γλυκό έτσι δεν είναι;Για να έρχεται πιο γρήγορα»λεω.

Πετάω στα ουράνια τις τελευταίες μέρες.
Νιώθω τόσο ωραία  μαζί του που οι λέξεις δεν μπορούν να το περιγράψουν.

Τον αγαπάω.Και μπορεί να μην το ακούσω ποτέ από εκείνον αυτό αλλά αρχίζω να το συνηθίσω.Τον τρόπο που δείχνει τα συναισθήματα του αρχίζω να το συνηθίζω.

Σαν να έχει απλωθεί ένας νέος κόσμος μπροστά μου και είμαι έτοιμη να τον ανακάλυψω.
Κρατώντας το χέρι του Ορφέα.

«Καρδούλες καρδούλες καρδούλες παντού...»με πειράζει και γελάω.
Μετά ακούμε το καρότσι της μαμάς που πλησίασε.

«Όταν φύγει πείτε μου να βγω»λεει και κλείνεται στο δωμάτιο της.

Σήμερα θα έρθει ο μπαμπάς να πάρει τα πράγματα του.Αφού χώρισαν είναι καιρός.

***

Παίρνει δυο βαλίτσες και βγαίνει στο σαλόνι.

«Έτοιμος»λεει.
Έτοιμος να φύγει μόνιμα μακριά μας λοιπόν.

Πλησιάσει την Έλενα και την αγκαλιάζει.Εκείνη τον σφίγγει δυνατά.
«Χαίρομαι που παντρεύεσαι τον άνθρωπο που αγαπάς»της λεει.
Εκείνη απλά κουνάει το κεφάλι και ξέρω ότι κρατιέται με πολύ δυσκολία μην κλάψει.

Μέρα έρχεται σε εμένα.
«Μπορώ;»λεει.
Δεν θα μπορούσα να πω όχι σε αυτό.

Πλησιάσω και τον αγκαλιάζω και εγω.
Είναι ο πατέρας μου άλλωστε.Αυτός που έλεγε κάθε βράδυ παραμύθια να κοιμηθώ.Αυτός που μου έμαθε ποδήλατο στο δημοτικό.Αυτός που έλεγε οτι θα τα έβαζε με όλο τον κόσμο για χάρη μου.

Και πονάει.Αν και έλεγα να γίνει αυτό ,πονάει.

Κάνει πίσω τώρα.
«Ελπίζω μην ήμουν πολύ κακός πατέρας για εσάς»λεει και κοιτάει μια εμένα μια την αδερφή μου.
«Όχι.Δεν ήσουν κακός πατέρας.Κακός σύζυγος ήσουν.»λεω.
«Έχουμε πολλές αναμνήσεις από σένα πατέρα.Και αυτές δεν φεύγουν έτσι»λεει η Έλενα.

Κουνάει το κεφάλι του και βλέπω τα μάτια του γέμισαν δάκρυα.
«Λυπάμαι που έγιναν όλα έτσι»λεει και πιάνει τις βαλίτσες του.
«Και εγω λυπάμαι μπαμπά.Λυπάμαι που δεν ήσουν εδώ για εμάς τις πιο δύσκολες μέρες μας.Αλλά οτι έγινε έγινε έτσι;»ψιθυρίζω.
«Ελπίζω να μιλάμε στο τηλέφωνο που και που»λεει όταν φτάνει στην πόρτα.
«Φυσικά»απανταω και με ένα γλυκό χαμόγελο και εξαφανίζεται.