Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

LV.Ορφεας

Κοιτάω το βραχιόλι στο χέρι μου.
Είναι ότι πιο όμορφο είχα ποτέ μου.
Δεν ξέρω.
Μου φαίνεται πολύτιμο.

Και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα χειρότερα.Με το να με προσέχει και μου παίρνει δώρα και να λεει συνέχεια ότι με αγαπάει με κάνει ακόμα πιο μαλακα.

Δεν μπορώ να της πω την αλήθεια.Προσπάθησα κάποιες φορές αλλά δεν μπόρεσα.Γιατί κωλωνω.
Γιατί αν το μάθει πάει.Τελείωσε.

Έτσι και πήρα την απόφαση να μην της πω τίποτα.
Εγωιστικό;Σίγουρα.Αλλά δεν πειράζει.
Ας είμαι εγωιστής αν είναι να μην με ξεγράψει τελείως από την ζωή της.
Αν είναι να είμαι μαζί της.

Πίστευα είναι άδικο όλο αυτό.Η μοίρα έπαιξε ένα παιχνίδι για να πάρω κάποιο μάθημα.Γιατί δεν μπορεί το άτομο που πάτησα να έτυχε να είναι η μαμα της κοπέλας μου.Δεν γίνεται.

«Μπορείς επιτέλους να μου πεις τι έχεις;»ρωτάει ο Σταύρος και ξέχασα ότι δεν ήμουν μόνος στο δωμάτιο.
«Τίποτα»απανταω και τον κοιτάω.
«Έχεις μισή ώρα που κοιτάς το ταβάνι σκεπτικός.Κάτι έχεις εσυ.Από τότε που ήρθες από τον μπαμπά σου είσαι διαφορετικός»λεει.

Κοιτάω το στρουμπουλό πρόσωπο του με το κοντό κούρεμενο μαλλί του.Δεν μπορώ να μήν σκεφτω αν το μάθουν αυτοί τι θα κάνουν.Αν το μάθει ο Σταύρος και η θεία;Σίγουρα θα με μισήσουν.Σίγουρα δεν θα θέλουν να με ξαναδούν.Θα με διώξουν με τις κλωτσιές από εδώ πέρα.

«Τι είναι ξάδερφε;Τι σε προβληματίζει;»ρωτάει με πιο ήρεμο τόνο τώρα.

«Α ρε Σταύρο.Είσαι καλό παιδί.Το ξέρεις αυτό;»τον ρωταω επειδή σαν και αυτόν δεν έχω γνωρίσει άλλον.
Τόσο χαμογελαστό.Τόσο στοργικό με όλους.

«Ελπίζω να είμαι.Αλλά πως σου ήρθε αυτό τωρα;»
«Απλά ήθελα να το ξέρεις.»του λεω.

Και ελπίζω αν ποτέ το μάθεις να μην εξαφανιστείς εσυ αυτήν την φορά από την ζωή μου όπως έκανα εγώ τόσα χρόνια.

«Τι έγινε;Μην μου πεις ότι σου έλειψα;»λεει και σηκώνεται.

«Και εμένα μου έλειψες ξάδερφε.Έλα.Ας κάνουμε μια αγκαλιά.Έλα έλα.»λεει και δεν περιμένει απάντηση απλά πέφτει πάνω μου με φορά και με αγκαλιάζει.

«Ξαδερφοαγκαλια!!»φωναζει ενώ με σφίγγει κει άλλο.

Δεν κάνω πίσω.
Ούτε τον σπρώχνω.
Τον αγκαλιάζω και εγώ.

Όχι.
Δεν μπορώ να το πω.
Θα χάσω και αυτόν.

                                               ***