Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

VII.Εβελινα

«Όντως τώρα;»λέει και γελάει.
«Γελάς;Μην γελάς!Σοβαρολογω.Είναι ο πιο κακομαθημένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει!»της λέω αλλά αυτή συνεχίζει και γελάει.

Καλά καλά γελά εσυ γελά.
Συγγενής σου θα γίνει στο κάτω κάτω.

«Είσαι υπερβολική σίγουρα.Όπως είσαι και πάντα»λέει η Έλενα και κλείνω την βρύση.
«Καλά καλά.Δεν λέω αλλά.Θα τα δεις μόνη σου»λέω και σκουπίζω τα χέρια μου με μια πετσέτα.

«Πάω να δω αν ξύπνησε η μαμά»λέω και πάω στο δωμάτιο της.Ανοίγω την πόρτα σιγά σιγά σε περίπτωση που κοιμάται.Και ευτυχώς που το έκανα γιατί όντως κοιμάται.Την κλείνω πάλι και πάω στην κουζίνα.

«Κοιμάται»λέω.
«Ή κάνει πως κοιμάται»λέει η Έλενα.
Ή αυτό ναι.

Ανοίγει τον φούρνο και βγάζει το ψωμι.Μυρίζει όλη η κουζίνα τώρα και δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο απο το ζεστό ψωμί της αδερφής μου.

Πάω να πάρω ένα κομμάτι αν και ξέρω ότι θα καίει αλλά με το χέρι της χτυπάει το δικό μου πριν το αγγίξω.
«Αυτό είναι για την πεθερά μου»λέει και ξενερώνω αμέσως.

Της πάει ψωμί συνέχεια.Τέτοια αγάπη έχουν.

«Όλες οι νύφες βρίζουν τις πεθερές.Πάντα κόντρα με όλα πας»λέω.
Γελάει.
«Δεν έχουν όλοι μια πεθερά σαν την Άννα»
«Μέλλουσα πεθερά εννοείς»την διορθώνω.
«Και μελούσα θα μείνει για πολύ καιρό μάλλον...»λέει τώρα με μια απογοήτευση.

Το λέει για την μαμά.Επειδή απο το ατύχημα της και μετά ακυρώσαμε τα πάντα.Και τον γάμο της φυσικά.

Πάω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο.
«Όλα θα γίνουν.Θα δεις»λεω και προσπαθεί να χαμογελάσει.

Παίρνει μια καθαρή πετσέτα και βάζει το ψωμί μέσα και το τυλίγει καλά.
«Θα της το πας εσυ δυο λεπτά;»ρωτάει.
Να δω τα μούτρα του κακομαθημένου;
Όχι ευχαριστώ.

«Καλύτερα να το πας εσυ»λεω.
«Ωραία.Τότε σιδέρωσε γιατί τα ρούχα έφτασαν στο ταβάνι»λέει.

Σίδερο;
Το μισώ το σίδερο.

«Βάσιμα θα το πάω εγώ»λεω και παίρνω το ψωμί στα χέρια μου.

Εκείνη γελάει επειδή αυτό ήθελε.
Και εγώ βγαίνω από το σπίτι.

                                          ***

Βγάζω τα παπούτσια μου και μπαίνω μέσα.Την βλέπω στο τραπέζι να πίνει τον καφέ της.

«Καλημέρα»λεω.
«Καλώς το Εβελινακι μου.Έλα έλα μέσα»λεει και αφήνω το ψωμί στο τραπέζι.