Εβελινα & Ορφεας (#3 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

XLIV.Ορφεας

Κούναγε τα χέρια πάνω κάτω.Κούναγε την μέση δεξιά και αριστερά.

Φίλε.Αυτή η κοπέλα ξέρει να χορεύει.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Κοίταξα μια γύρω μου και συνειδητοποίησα ότι δεν την κοιτάω μόνο εγώ.Την κοιτάνε πολλοί.Γέροι,νέοι.
Όλοι βασικά που είναι εδώ μέσα.

Και αυτό δεν μαρεσει.

Κοιτάω τον Σταύρο και προσπαθώ να ηρεμήσω γιατί αρχίζω να νευριάζω.
«Λοιπόν;Τα νέα σου;»ρωταω.
«Τα νέα μου από πριν μια ώρα που τα ειπαμε στο σπίτι;Τα ίδια!»λεει και γελάει.
Σωστά.

«Γιατί απλά δεν πας να χορέψεις  μαζί της να τελειώνουμε;»λεει μετά.
«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς....»
«Καταλαβαίνεις πολύ καλά.Ειπαμε η ζωή είναι στιγμές.Γιατί δεν πας να τις ζήσεις;»ρωτάει.
«Να τις ζήσω με ποια;»
«Με την Εβελίνα.Με ποια άλλη;»λεει και βάζει το χέρι πάνω στον ώμο μου.

Διώχνω το χέρι του.
«Δεν ξέρω τι εννοείς.Εγώ με την Εβελίνα δεν ήμαστε μαζί...»του εξηγώ.
«Σωστά σωστά.Δεν είστε μαζί.Αρα δεν θα σε νοιάξει όταν φύγεις από το χωριό μας και περάσουν λίγοι μήνες να τα ξαναβρεί με τον Δημήτρη έτσι;»ρωτάει.

Να τα βρει με τον Δημήτρη;
Όταν φύγω;

Αφού είπε δεν τον θέλει...

Άρχισε να γελάει.
«Ξάδερφε σοβάρεψες αμέσως.Λυπάμαι που στο λεω αλλά την έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα.Άγρια και ολας»

Τι φάση να λένε όλοι το ίδιο;

«Ολόκληρο δρόμο φτιάχνεις άλλωστε για εκείνη.Δεν είναι και λίγο»
«Δεν φτιάχνω τους δρόμους για εκείνη...»
«Ναι ναι ότι πεις.Πάω να χορέψω τώρα με την αρραβωνιαστικιά  μου.Πως το λες εσυ;Α ναι.A revoir.»λεει και με Αφήνει μόνο στο μπαρ.

Αααα πολύ αέρα πήρε ο ξάδερφος μου...!

Μετά από λίγο ο Σταύρος μένει στην πίστα να χορεύει με την Έλενα και η Εβελίνα ήρθε στην παρέα μου.

«Έσκασα.Κάνει ζέστη εδώ ή είναι ιδέα μου;»λεει όταν κάθεται στην θέση που καθόταν πριν ο Σταύρος και έκανε αέρα με το χέρι της.
«Μάλλον επειδή χόρευες»λεω.
«Μάλλον»απανταει με ένα χαμόγελο.

Κοίταζα το ποτηρι μου.Εκείνη κοίταζε την αδερφή της που χόρευε.

Δεν μπορώ μα σκέφτομαι αυτό που είπε.
Θα φύγω και θα γυρίσει στον Δημήτρη.
Γιατί;Εγώ την κρατάω;Αν ήθελε δεν μπορούσε να γυρίσει τώρα;

Δεν είμαστε μαζί όμως.
Και εγώ όντως θα φύγω σε λίγο καιρό.

Πίνω ότι είχε απομείνει στο ποτηρι μου μονορούφι.
Κάηκε ο λαιμός μου.