Üst katlar yapılırken, o kadar fazla emek verdim ki, her yere koşturuyor, oturmaya bile fırsat bulamıyordum. Sıra taşınmaya gelmişti. Önce çıkacağım daireyi temizledim. Eşimle beraber eşyalarımızı yukarı taşıdık. Günlerce yerleşmek için uğraştım. Sonra çıktığım yeri temizledim, oraya görümcem ve oğlu geçecekti. Görümceme evi tertemiz vermek için; camlar, kapılar, yerler derken bütün evi tertemiz silip, temizledim. Binada öyle bir kargaşa vardı ki, herkes yeni dairesine geçmeye çalışıyordu. Bu arada kaynanamda orta kattan taşınıyor, benim yan tarafımdaki daireye geçiyordu. Kaynanamın geçeceği evi de temizledim, onlara taşınırken yardım ettim. Üç evin içinde temizle, taşı, yerleş derken ellerim deterjanlara maruz kalmaktan harap olmuştu. Bana yardım eden kimse yoktu, sadece görümcem annesi taşınırken ve oranın temizliği yapılırken yardım etmişti.
Aklıma 2016 yılının sonlarından zihnime kazınmış bir anı geliyor. Kızımla konuşuyorduk. Kızım, bana babamı sordu. 'Anne neden baban seni hiç sevmedi' dedi. Ben anlattım, kızım ağladı. O küçücük yüreğiyle anlattıklarıma dayanamadı, ikimiz birlikte ağlamaya başladık.
Peki ya ben nasıl dayanayım? Hayat beni bu kadar yormuşken, mutlu bir aileye böylesine hasretken, daha ne kadar güçlü durmaya çalışayım? Çok şey var kalbimde, bazen boğulur gibi hissediyorum. Derinlerde bir acı var ne yapsam iyileşmiyor ve ben, yaralarımı tek başıma sarmak zorundayım.
İşte bütün bu yıllarda yaşadıklarımı elimden geldiğince, aktarmaya çalıştım. Bundan sonrasında ise benim çöküşüm başladı. 2017 yılında yeni dairemize geçtik. Bir oh çekmem gerekirken, hayat bana ahlar çektirdi. 2017-2018-2019 bu yıllar benim çöküşümdür, düşüşümdür, bitmişliğimdir, kıvranışlarımdır, ölüp ölüp dirilmişliğimdir. Bu yılları ne yazmak, ne de düşünmek istiyorum ama otobiyografimi tamamlamak adına yazmalıyım.
Bir balon düşünün, içine tüm olumsuz duygular üflenerek şişirilmiş. Çocukluğunuz, babanız, anneniz, kardeşiniz, intiharlarınız, şiddet, sevgisizlik, yalnızlık, kimsesizlik, aşk, kötü insanlar, ayrılıklar, vedalar, evlilik, tecavüz, kalabalıklar, sahtelikler, eşiniz, eşinizin ailesi, acılarınız, yaralarınız, yorgunluklarınız, geçmiş, anılar, boşluklar, eksiklikler, gözyaşları vs. vs.... Bütün hayatınız balonun içinde, patlamaya hazır bir bomba gibi beklemekte ve birden bommmm!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADI ÇİLEM HAYATI ELEM (Otobiyografi) TAMAMLANDI
Non-FictionKendi hayatımı; edebi bir dille kaleme aldığım, otobiyografik romanıma davetlisiniz arkadaşlar. Bu kitapta yazdıklarım tamamen gerçektir, kurgu değildir, herşey yaşanmıştır. Hiç çocuk olmadım, oyunlarım olmadı. Hep o pencere önünde kaldı düşlerim...
