ADI ÇİLEM HAYATI ELEM (Otobiyografi) TAMAMLANDI

Hayırlısı

Telefondaki ses; "çok sevindim 3-4 gün içinde ailemle konuşup geleceğiz. Adresi yazarsın. Görüşürüz."

Anneme biriyle tanıştığımı, üç gün içinde beni istemeye geleceklerini söylemiştim. Dolabımda kot pantolon ve tişört haricinde kıyafetim yoktu. Anneme, "anne ben ne yapacağım onlar geldiğinde karşılarına bunlarla mı çıkacağım." dedim. Annem "üzülme gider bir şeyler alırız" dedi.

Daha sonra annem, beni butik tarzında bir mağazaya götürdü. İlk kez böyle şık ve güzel bir mağazaya giriyordum. İçeride çok güzel kıyafetler vardı. Annemin de yardımıyla; siyah kumaş pantolon, üzerine de siyah beyaz dikey çizgili, kolları ispanyol kesim bir gömlek seçtim. Gömleğin içine de siyah kalın askılı bir bluz aldım. Bu kıyafetler basit ama oldukça şıktı, bana da epey yakışmıştı. Kıyafetleri almamızla birlikte, üzerime anlamsız bir heyecan oturdu. Biraz da üzülmüştüm çünkü annem, onca sıkıntının içinde benim yüzümden fazlasıyla para harcamıştı.

O gün geldiğinde, yiyecek bir şeyler hazırlamış, üzerimizi giyinmiş onu ve ailesini beklemeye başlamıştık. Heyecandan elim ayağım titriyordu. Acaba ailesi benden memnun olacak mıydı?

Sonunda kapının zili çaldı. Koşarak kapıyı açtığımda, kapıda elinde çiçeklerle sadece bir kişi olduğunu gördüm. Epey şaşırmıştım. Arkasında başka biri var mı diye kapıyı kapamadan iyice bakındım ancak ondan başka kimse yoktu.

Elinden çiçekleri alarak, onu içeri davet ettim. Bana gülümseyerek, çok güzel olduğumu söyledi. Teşekkür ederek, içeri buyur ettim ve annemle tanıştırdım.

Annem:
- Buyur oğlum otur. Neden yalnız geldin ailen neredeler?

Genç:
- Kusura bakmayın böyle olmasını istemezdim ama babam hastalandı. Annem de onu bırakamadı. Özürlerini iletip, daha sonra geleceklerini söylediler.

Annem:
- Oğlum böyle olmaz. Keşke bize haber verip, erteleseydin. Tek başına gelmen doğru olmamış. Buraya kadar gelip, zahmet etmişsin sağ ol ama sen şimdi git ve daha sonra ailenle gel. Böylesi daha doğru olur.

Genç:
- Teyzecim ben size söz verdiğim için geldim ama siz büyüğümüz olarak, nasıl uygun görürseniz öyle olsun. Evde durumlar düzelince tekrar geliriz.

Daha sonra ben onunla aşağı kadar inip, onu otobüs durağına götürdüm. Yolda, neden böyle yaptığını sordum. "Üzgünüm ama nasıl davranacağımı bilemedim" dedi. Kızgındım ama ona belli etmek istemedim. "Durumlar düzeldiğinde seni mutlaka arayacağım" dedi. O sırada otobüs geldi ve vedalaşıp ayrıldık.

Bu olay yaşadığım en ilginç olaydı. Çünkü ondan, bir daha ne bir telefon, ne de bir haber aldım. Beni hiç aramadı. Telefonunu aradığımda, ulaşılmıyordu. Ben de bir daha onu aramadım. Yine de içimden ona karşı iyi niyetli düşündüm. Babam hastalandı demişti. Belki de babasına kötü bir şey olmuştu. Yaşadıkları olaylar ona, beni unutturmuştu. Belki de evimizdeki eksiklikler onu ürküttü, neticede hala evimizde doğru dürüst eşyamız yoktu. Bu soruların cevabını bilmiyordum.

Anlık bir öfkeyle sevmediğim, istemediğim bir evlilik yapmayı düşünmüştüm. Kim bilir belki de benim için hayırlısı böyleydi.

Ne diyor; yüce Kuran, Bakara suresi 216. ayetinde,

"Sizin hayır bildiğinizde şer; şer bildiğinizde ise hayır vardır. ALLAH (C.C) bilir siz bilmezsiniz."