Book 28 Chapter 387

289 30 0
                                    

Uni

အခန်း (၃၈၇) ကိုယ်ပိုင်တာအိုလမ်းစဉ်အသိအမှတ်ပြုခံရခြင်း


လူသူကင်းမဲ့သည့် ကျောက်တုံးသစ်တော ၊ မြောက်ပိုင်း။

ကျောက်တုံးမိစ္ဆာအုပ်စုတစ်စုသည် မြေအောက်မှထွက်ပေါ်လာပြီး ကျောက်တုံးသစ်တောထဲသို့ ဝင်လာကြသည်။

"မြောက်ပိုင်းက ကျောက်တုံးတွေ တဖြည်းဖြည်းနည်းလာနေပြီ ၊ အရှေ့ပိုင်းကို သွားကြရအောင် ၊ ဒါဆိုရင် ဒီနေရာက ကျောက်တုံးတွေ ကျုပ်တို့ ရွှေ့ပစ်လိုက်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ ရိပ်မိကြမှာ မဟုတ်တော့ဘူး"

ကျောက်တုံးမိစ္ဆာတစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။

ထို ကျောက်တုံးမိစ္ဆာ၏အမည်က စစ်ယန်ဖြစ်ပြီး ကျောက်တုံးများကို ရွှေ့ရာတွင် ကြီးကြပ်ရသည့် တာဝန်ခံဖြစ်သည်။

"နှစ်တွေအများကြီးကြာနေပြီ ၊ ဒါက ဘယ်တော့အဆုံးသတ်မှာလဲ"

ရုတ်တရက် ကျောက်တုံးမိစ္ဆာတစ်ယောက်က ညည်းညူလိုက်သည်။

"စစ်ပွဲကသာ ပြီးသွားတယ် ၊ ငါတို့မှာ အလုပ်များနေရတုန်းပဲ ၊ စစ်ပွဲပြီးသွားရင် အေးအေးဆေးဆေးနေရတော့မယ်လို့ ထင်ထားတာကွာ"

နောက်ထပ် ကျောက်တုံးမိစ္ဆာတစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။

စစ်ယန်က...

"ကဲ ကဲ ... မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်အလုပ်ဖြတ်လိုက်ကြ ၊ ဒီအလုပ်က မင်းတို့ကျင့်ကြံခြင်းအတွက်လည်း အထောက်အကူပြုပါတယ်ကွာ"

"အရင်တုန်းက နှစ်ပေါင်း (၁၀၀)မှာ အနှစ် (၃၀)လောက်ပဲ ကျောက်တုံးရွှေ့တဲ့အလုပ် လုပ်ရတယ် ၊ အခုတော့ နှစ်ပေါင်း (၅၀)ကျော်နေပြီ"

"အေးလေ ၊ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကလည်း နည်းနည်းလေးပဲ တိုးတက်လာတာပါ ၊ ကျောက်တုံးသယ်နေရမယ့်အစား စစ်တိုက်ရတာကမှ ကောင်းဦးမယ်"

ညည်းညူပြောဆိုကြပြီးနောက် သူတို့ စတင်အလုပ်လုပ်ကြသည်။

စစ်ယန်က...

"ဆူဆူညံညံမလုပ်ကြနဲ့ ၊ သတိထားပြီးသွားကြ ၊ ကျောက်တုံးတွေကို မရွှေ့ခင်လည်း စုံစမ်းတာတွေ ဘာတွေ လုပ်ကြဦး ၊ အင်မော်တယ်အဆင့်နဲ့အထက် ကျင့်ကြံသူတွေရှိတဲ့နေရာဆိုရင် ဝေးဝေးရှောင်ကြ ၊ ဒါမှ မင်းတို့ အသက်ရှင်နိုင်လိမ့်မယ်"

နဂါးမယ်လေးရဲ့ ငရဲတံခါးကချစ်သူ (Part 2) (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now