အပိုင်း (၁၆)
ချင်ရှီးသည် အခန်းကို သပ်ရပ်အောင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ နေ့တိုင်း ရေဆေးပွတ်တိုက်နေ၍ သူမကို သေလုနီးပါး ပင်ပန်းစေသည်။
ဤနေ့တွင် မိသားစု၏အဝတ်များကို လျှော်ပြီးနောက် ချင်ရှီး၏လက်ပေါ်ရှိ အရေပြားများ ပျော့ပြောင်း၍တွန့်လာသည်။
လုကျဲ့ထျန်းအား အဝတ်လျှော်စက်ကို လျှောက်ထားဖို့ရန်ပြောဖို့ စဉ်းစားရင်း အဝတ်တွေကို လှန်းနေသည်။ လက်နဲ့ အဝတ်တွေအများကြီးလျှော်ရတာက ပင်ပန်းလွန်းသည်။ သူမအတွက် လုပ်အားခအားလုံးကို ကြိုပြီးပေးခဲ့ရင်တောင် အဝတ်လျှော်စက်ဝယ်ဖို့ လိုပါသေးသည်။
ချင်ရှီးသည် အရင်ဘဝက ဒီလောက်အ၀တ်အစားတွေအများကြီး မလျှော်ဖူးဘူးလို့ ခံစားရသည်။ အဝတ်လျှော်တာ၊ ချက်ပြုတ်တာ၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ၊ ဇနီးသည်တစ်ယောက်က အချိန်ပြည့် အရမ်းပင်ပန်းလှသည်။
ချင်ရှီးသည် ထိုအကြောင်းကို သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် တွေးတောရင်း ဤကဲ့သို့ ဆက်မသွားနိုင်တော့ကြောင်း ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် အခြားနည်းလမ်းကို တွေးရလေသည်။
နေ့လည်ခင်းမှာ လုကျဲ့ထျန်းက နေ့လည်စာစားဖို့ ပြန်လာတဲ့အခါ ချင်ရှီးက သူပန်းကန်ဆေးတဲ့အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး စကားပြောလိုက်သည်။
" ငါ့ကို တစ်လ လစာဘယ်လောက်ပေးဖို့ စီစဉ်ထားလဲ "
လုကျဲ့ထျန်းက သူမကို လှမ်းကြည့်သည်။
" ဆယ့်ငါးယွမ်ဆို လုံလောက်လား"
ချင်ရှီးက အန်တီကျောင်းနှင့် ရင်းနှီးပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တပ်နယ်မြေထဲမှာ ကလေးထိန်းမရှိကြောင်း သိခဲ့ရသည်။ ဒီခေတ်မှာ ကလေးထိန်းလစာ ဘယ်လောက်ရှိလဲဆိုတာမသိပေမဲ့ သာမန်အလုပ်သမားများ၏ လစဉ်လစာကတောင် ယွမ် ၃၀ ကျော်ယုံလောက်သာရှိ၏။
ထို့အပြင် သူမသည် ကောင်းမွန်စွာ စားသောက်ရပြီး ဘာမျှပေးဆောင်ရန် မလိုအပ်ဘဲ ရရှိသောအကျိုးကျေးဇူးများကလည်း အလွန်ကောင်းမွန်သည်။
ချင်ရှီးက ခဏလောက်စဉ်းစားလိုက်သည်။
"ငါအဝတ်လျှော်စက်တစ်ခုဝယ်ဖို့ လျှောက်ချင်တယ်။ နေ့တိုင်း အဝတ်လျှော်ဖို့ အချိန်အများကြီးယူရတယ်။ အခု အဆင်ပြေပေမဲ့ ငါအလုပ်ရတဲ့အခါ အလုပ်ရှုပ်နေရမယ်။ ဒီလိုမျိုး အချိန်အများကြီးပေးဖို့ မအားတော့ဘူး"
