အပိုင်း (၅၉)
ဝဖြိုးသောမိန်းမသည် သူတို့အား နတ်ဆိုးကဲ့သို့ ထပ်မံနှောက်ယှက်မလာတော့ဘဲ ချင်ရှီးနှင့်ဟွမ်ယွိလန်တို့သည်လည်း ဂရုမစိုက်စွာ စကားစမြည်ပြောလေသည်။
အစာစားချိန်နီးပြီဖြစ်၍ လုကျဲ့ထျန်းက ထမင်းစားခန်းကို ကြိုသွားပြီး ထမင်းအပူပေးလို့ရမလား အခြေနေသွားကြည့်သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူသည် အပူပေးခွင့်ရရန် ငွေအနည်းငယ် သုံးစွဲခဲ့ရသည်။
လုကျဲ့ထျန်းသည် ရထားခန်းသို့ပြန်လာပြီး ချင်ရှီးကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော ရိုးရှင်းသည့်အစားအစာများကို အပူပေးရန်အတွက် အဆင်သင့်လုပ်သည်။
ချင်ရှီးက ဟွမ်ယွိလန်ကို ပြောသည်။
"မင်းမှာ တခြားရော ရှိသေးလား။ အတူတူယူသွားပြီး အပူပေးလိုက်ပါ"
ဟွမ်ယွိလန်က လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြသည်။
"နောက်မှ ရထားပေါ်မှာ ထမင်းသွားဝယ်လိုက်မယ်။ ပေါင်မုန့်စားရတာ အရမ်းငြီးငွေ့နေပြီ"
ချင်ရှီးက ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ လုကျဲ့ထျန်းကို ထမင်းအပူပေးခိုင်းသည်။
လုကျဲ့ထျန်း ထွက်သွားသောအခါ ချင်ရှီး၏ မျက်လုံးများသည် ဝဖြိုးသော အမျိုးသမီးကို မတော်တဆ ကြည့်လိုက်ရာ သူမက စိတ်အားထက်သန်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးသည် တစ်ခုခုပြောချင်ဟန်ရှိသော်လည်း ချင်ရှီးက အဝေးကိုလွှဲကြည့်ကာ သူမကို မကြည့်တော့ပေ။
လုကျဲ့ထျန်း ပြန်ရောက်လာသောအခါတွင် သူမသည် ထမင်းအပူပေးရန် တောင်းဆိုရာ သူမကိုယ်တိုင် အခကြေးငွေပေးချေ၍ အပူပေးနိုင်သည်ဟု ပြောလိုက်သည်။
ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးသည် ချင်ရှီးကို မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ မျက်နှာကို ငုံ့ထားလျက် ပါးစပ်ကိုဖွင့်ကာပိတ်ကာဖြင့် တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း ထိန်းထားလိုက်သည်။
ပြန်ရောက်ဖို့ တစ်ရက်နှင့်တစ်ည အချိန်ယူရပါဦးမည်။ ချင်ရှီးက ဒီတစ်ခါ ထမင်းထုပ်လုံးတွေ မယူလာပေမဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ကြော်၊ ပန်ကိတ်မုန့်၊ ခေါက်ဆွဲခြောက်၊ မုန်လာဥချဉ်၊ တရုတ်နံနံထုပ်အချို့ပါဝင်သည်။
ဟင်းလျာများကို မနက်ခင်းတွင် ကြော်ထားခဲ့ပြီး နှစ်နပ်စားရန်အတွက် လုံလောက်သောကြောင့် တစ်ညအိပ်ပြီးနောက် နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် ပန်ကိတ်မုန့်ကို စားကာ ရေနွေးအနည်းငယ်သောက်မည်။ မွန်းတည့်ချိန် တပ်ဝင်းကို ပြန်နိုင်ပြီး ထမင်းစားဖို့ ဆိုင်ကို သွားနိုင်သည်။
မကြာခင်မှာဘဲ လုကျဲ့ထျန်းယူလာသည့် ပူပူနွေးနွေးစားစရာတွေ စားသောက်ကြသည်။ ချင်ရှီးက သူ့ကို ကြည့်ပြီး သူနှင့် အပြင်သွားရတာ တကယ်ကို စိတ်ချရတယ်လို့ တွေးပြီး အများကြီး စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားသည်။
'သူ့ကို(နှစ်သက်မှုအမှတ်) နှစ်မှတ်ပေးလိုက်မယ်'
ယခုအချိန်တွင် လုကျဲ့ထျန်းအပေါ် ချင်ရှီး၏ ချစ်ခင်စိတ်မှာ ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်သာရှိပြီး ရင်ခုန်မှုနှင့် အချစ်ဆိုသည့်အဆင့်ရောက်ဖို့ ဝေးကွာပါသေးသည်။
လုကျဲ့ထျန်းကတော့ သူမ တွေးနေသည့်အရာတွေကိုမသိဘဲ ကြွေပန်းကန်လုံးသေးသေးလေးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ကလေးတွေနှင့် အစားအသောက်တွေ ဝေမျှပေးသည်။
သူမ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ဟွမ်ယွိလန်သည် လုကျဲ့ထျန်းက ကလေးတွေကြား အစားအသောက်တွေ ဝေပေးပြီး ချင်ရှီးအတွက် ပန်းကန်လုံးကြီးတစ်လုံးစာ ယူပေး၍ နောက်ဆုံးမှသာ သူ့ဘာသာသူ စားလိုက်သည့်မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေပြီး သူမရဲ့ မျက်လုံးတွေမှာ (ထိုအပြုအမူများကို) သဘောကျစိတ်တွေက မဖုံးဖိနိုင်အောင်ပါဘဲ။
သူမသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် ကြည့်နေခဲ့သော်လည်း လုကျဲ့ထျန်းသည် သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ချင်ရှီးသာရှိနေ၏။
ဟွမ်ယွိလန်၏အကြည့်သည် ချင်ရှီးဆီသို့ တစ်ဖန်ပြောင်းသွားကာ သူမ ထမင်းစားသောက်ပုံက အလွန်သန့်စင်ပြီး ကောင်းမွန်သည်ဟုတွေးကာ လုကျဲ့ထျန်းက အခြားမိန်းမများကို မမြင်နိုင်သည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်တော့ပါပေ။
ဒီလိုချောမောလှပတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရှိပြီး တခြားသူတွေကို ကြည့်နေမှသာ ထူးဆန်းနေလိမ့်မည်။
ဟွမ်ယွိလန်သည် သူ့ယောက်ျားအကြောင်းတွေးလိုက်သောအခါတွင် မျက်လုံးများက ပြောင်းလဲသွားသည်။ သူမက အပြစ်ပြောစရာမလိုအောင် ကလေးကို ဂရုစိုက်ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည်။ သူကကော…။
အရင်က ကလေးကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားပြီး သူမ တစ်ယောက်တည်း ဈေးသွားသည်။ ပြန်လာတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့တော့ဘဲ ကလေးက ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသွားလို့ ဆေးရုံကို ပို့လိုက်ရသည်။
ဟွမ်ယွိလန်သည် (ပြန်တွေးမိလျက်) ဒေါသထွက်လာကာ နောက်ဆုံးတွင် ထမင်းရောင်းသည့် တွန်းလှည်းကိုမြင်လိုက်ပြီးနောက် သူမ၏စိတ်ထဲမှ ဒေါသကိုထိန်းကာ ချင်ရှီးကို ကလေးအား စောင့်ရှောက်ပေးရန် တောင်းဆိုကာ ထမင်းသွားဝယ်သည်။
စားသောက်ပြီးနောက် ခဏလောက် အနားယူကြပြီး တုကောကောက အမြွှာကလေးများနှင့် ဆော့ကစားခဲ့ပြီး ကလေးသုံးယောက်က ရယ်ရယ်မောမောနှင့်ပျော်ရွှင်နေကြရာ ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီး၏ ကလေးငယ်လေးသည်လည်း ဆော့ကစားရန် ဆင်းလာခဲ့သည်။
အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေမှာ ပဋိပက္ခအနည်းငယ်ရှိပေမဲ့ ကလေးတွေကတော့ ဒါတွေကို အတွေးထဲမရှိတတ်ပါ။
အချိန်အတန်ကြာ၌ မထင်မှတ်ဘဲ ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီး၏ ကလေးငယ်က တုကောကော၏ ကျစ်ဆံမြီးကိုဆွဲရာ တုကောကောက နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သည်။
တုကောကောသည် ပိန်လှီပြီး ပျော့ပျောင်းပုံရသော်လည်း ဒေါသကြီးပြီး သတ္တိများစွာရှိသည်။ ဝဖြိုးသောမိန်းမ၏ကလေးက သူမ၏ ကျစ်ဆံမြီးကို ဆွဲလိုက်သောအခါ သူမကလည်း ချက်ချင်းပင် ရိုက်လိုက်လေသည်။
သူမ ဘေးနားက ဖျင်ဖျင်နှင့် အန်အန်းတို့သည် သူမ အနိုင်ကျင့်ခံနေရတာကို မသိလိုက်သေးခင်မှာဘဲ လက်စားချေပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။
သူမ၏ လက်ကလေးများသည် တိုတောင်းသောကြောင့် အဝတ်ထူထူဝတ်ထားသောထိုကောင်လေးကို ထိထိမိမိ မရိုက်နှက်နိုင်ဘဲ အသံသာအနည်းငယ်ကျယ်လောင်သွားခဲ့သည်။
ထိုကောင်လေးသည် အံ့ဩသွားသည်။ ဝဖြိုးသော အမျိုးသမီးလည်း အံ့အားသင့်သွားကာ ချင်ရှီးနှင့် အခြားလူများ အားလုံး အံ့ဩသွားကြသည်။
"အိုး…မင်းဘာလို့ ငါ့သားကို ရိုက်နှက်နေတာလဲ"
ဝဖြိုးသော အမျိုးသမီးကအော်ပြီး သူမ စောင်ကို ရုတ်သိမ်းကာ တုကောကောကို ဒေါသတကြီးစိုက်ကြည့်လျက် ထလာသည်။
ဟွမ်ယွိလန်သည် သူမသမီးကို သူ့နံဘေးကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ဝဖြိုးတဲ့အမျိုးသမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"မင့် သားက ငါ့သမီးရဲ့ကျစ်ဆံမြီးကို အရင်ဆွဲတာမို့လို့ဘဲ။ မင်း ဒါကိုတော့ လျစ်လျူရှုထားနိုင်တာလား"
"ဒါဆိုလည်း ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး။ ငါ့သားက အရိုက်ခံရတယ်”
ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးက အိပ်ရာပေါ်မှထကာ သူ့သားကို အပေါ်အောက် ငုံ့ကြည့်သည်။
“အဆင်ပြေလား။ မနာဘူးလား”
ဟွမ်ယွိလန် : “ဒီလောက်ထူထူဝတ်ထားရင် ဘယ်လိုလုပ် နာကျင်ရမှာလဲ”
ကောင်လေးငယ်သည် ခေါင်းယမ်းပြသော်လည်း သူ့ထက်ငယ်သော မိန်းကလေး၏ ရိုက်နှက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသောကြောင့် ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ဒေါသထွက်တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တုကောကောကို ကြည့်ရင်းပြောသည်။
"မင်းရဲ့ကျစ်ဆံမြီးကိုဆွဲလိုက်ယုံဘဲကို။ ဘာလို့ရိုက်လိုက်တာလဲ"
တုကောကော : "မင်းကို ရိုက်လိုက်တာက သိပ်တော့မနာပါဘူး။ ဒါမှမဟုတ် အရမ်းဆိုးတယ်ထင်ရင် ငါ့ကိုပြန်လာရိုက်။ ငါလည်း မင်းဆံပင်ကို ပြန်ဆွဲပေးမယ်"
ချင်ရှီးသည် ဤစကားကိုကြားသောအခါ မရယ်ဘဲမနေနိုင်လျက် တုကောကောသည် အလွန်စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလှသည်။
"မင်း ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ"
ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးက ဟွမ်ယွိလန်ကို စိုက်ကြည့်သည်။
"ဒါက ကလေးတွေကို သင်ပြပေးထားတာလား။ ကလေးမလေးက ဆိုးသွမ်းတဲ့ ကလေးတွေနဲ့တူတယ်"
ဟွမ်ယွိလန်၏ မျက်လုံးများ အေးစက်သွားကာ ဝဖြိုးသော အမျိုးသမီးကို လှောင်ပြောင်သောအပြုံးနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။
"သမီးလေးက အပြုအမူကောင်းပြီးသား။ သူ(မ)အနိုင်ကျင့်ခံရတဲ့အခါ ပြန်ခုခံတတ်အောင် သင်ပေးထားတယ်။ ငါ့သမီးက ဘာမှ မမှားပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ သားကို ဘယ်လို သင်ပေးထားလဲ။ သမီးငယ်လေးရဲ့ ကျစ်ဆံမြီးတွေကို ဆွဲလိုက်တာက သမီးရဲ့ ခေါင်းကို နာကျင်စေခဲ့တယ်။ တွေးလိုက်မိရဲ့လား မင်းသားကမှ ဆိုးသွမ်းတဲ့ကလေးဘဲ"
"အိုး...ဟုတ်သားဘဲ"
ဟွမ်ယွိလန်က ပြုံးလျက် ဆက်ပြောသည်။
"မင်းလို အမေမျိုးနဲ့ဆိုတော့ သူ့သားက ဆိုးသွမ်းတဲ့ကလေးဖြစ်ဖို့ ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တယ်"
"မင်း ဘာပြောတာလဲ"
ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးသည် ဒေါသတကြီးဖြင့် ဟွမ်ယွိလန်ကို ကြိမ်းမောင်းရန်ပြင်လိုက်သည်။
ချင်ရှီးက အမြန်ထရပ်လိုက်ပြီး တားဆီးသည်။
"ဟုတ်ပါပြီ။ ဒါက ဘာသံတွေလဲ။ တခြားခရီးသည်တွေကို အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေတယ်။ ဒါနဲ့... မင့် သားက ပထမဆုံးစလုပ်ခဲ့တာနော်။ မင်းက ဒီမှာ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ"
ဝဖြိုးသောအမျိုးသမီးက ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အပြင်ဘက် စင်္ကြံတွင် တစ်စုံတစ်ယောက် ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ချင်ရှီး၏ လေးနက်သော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ် လျော့သွားသည်။
သူမ တစ်စုံတစ်ခုကို ရေရွတ်လိုက်ပြီး ကလေးငယ်ကိုဆွဲကာ အိပ်ယာဝင်ရန် ပြောလျက် အောက်တွင် ထပ်ကစားခွင့် မပေးတော့ပေ။
သူတို့နှစ်ယောက် တက်သွားသောအခါ ဟွမ်ယွိလန်သည် သူမ၏ မျက်မှန်ကို တွန်းတင်ပြီး တုကောကောကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမသည် တုကောကော၏ ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပြီး ကျစ်ဆံမြီးများကို ဖြည်လိုက်သည်။
"ခဏနေ အိပ်တော့။ မင်းအတွက် ဆံပင်တွေအကုန်ဖြည်ပေးရမလား"
"ကောင်းပါပြီ"
တုကောကောက သဘောတူသည်။
ဟွမ်ယွိလန်က ပြုံးပြလျက် သူမကို တမင်တကာ နောက်ပြောင်သည်။
"ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ခုခံပြောဆိုနိုင်သေးတာကို ဘာလို့ ကိုယ်တိုင် မလုပ်တာလဲ"
တုကောကောက ခပ်မြန်မြန် ရှင်းပြသည်။
"မေမေ့ကို ကြည့်စမ်းပါ။ အားအင်တွေ ပိုပြီးတော့တောင် အများကြီးရှိနေသေးတာဘဲ"
ချင်ရှီးသည် တုကောကောကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလျက် သူမက အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည်ဟု တွေးနေသည်။
ချင်ရှီးက တုကောကောကိုကြည့်လျက် ပြုံးနေတာကိုမြင်တော့ အန်အန်းက မနေနိုင်တော့ပေ။
“မေမေ သမီးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ပြောပြပါ”
ချင်ရှီးဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ လုကျဲ့ထျန်းက သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းလိုက်ပြီး အန်အန်းကို ပွေ့ဖက်ဟန်ပြင်သည်။
"ဖေဖေပြောပြမယ်"
အန်အန်းသည် လုကျဲ့ထျန်း၏လက်ကို ရှောင်လိုက်ပြီး ချင်ရှီး၏ပေါင်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"မေမေကို ပြောပြစေချင်တာ"
လုကျဲ့ထျန်းက အန်အန်းကို ကြည့်ပြီး သူမ အမူအယာက ဘာကြောင့်မှားယွင်းနေတာလဲလို့ တွေးနေမိသည်။
'စစ်မြေပြင်အကြောင်းပြောပြတဲ့ သူ့ဇာတ်လမ်းတွေကို ဘာလို့ မကြိုက်တာပါလိမ့်'
တစ်ဖက်တွင် ချင်ရှီးသည် အန်အန်းက တုကောကောရှိသည့် ဦးတည်ရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး အလျင်အမြန်နားလည်သွားသည်။
သူမသည် တုကောကောကို အလွန်နှစ်သက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အန်အန်းက မနာလိုဖြစ်သွားခြင်းပင်။
ချင်ရှီးက ရယ်မောကာ သူမကို ကောက်ချီလိုက်ပြီး ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
"အိုကေ ငါပြောပြမယ်။ မင်း ကြားချင်တာက ဘာဇာတ်လမ်းလဲ"
အန်အန်းက ချင်ရှီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ငုံ့ပြီး ကျေနပ်စွာ ပြုံးသည်။
"ဘာမဆို အဆင်ပြေတယ်။ မေမေပြောပြတာဆို ရပြီ"
ချင်ရှီးက ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး မူလန်ပုံပြင်ကို ပြောပြသည်။
ကိုယ်ခံပညာကို ဝါသနာပါသူ အန်အန်းသည် မူလန်က ယောက်ျားလေးတစ်ဦးအသွင်ယူကာ သူ့အဖေအစား စစ်တပ်ထဲဝင်သွားသည်ကို ကြားလိုက်ရပြီး မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။
ချင်ရှီးရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ဆင်းလာပြီး သူမရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းလျက် အန်အန်းက လက်ကိုမြှောက်ပြီး လုကျဲ့ထျန်းကိုမေးသည်။
"ဒါဆို သမီးက ယောက်ျားလေးအယောင်ဆောင်ပြီး ဖေဖေ့အစား တပ်ထဲဝင်လို့ရမလား"
လုကျဲ့ထျန်းရဲ့မျက်နှာမှာ ထင်ရှားတဲ့ အပြုံးတစ်ခုရှိနေသည်။
ချင်ရှီးက ပြန်ဖြေပေးသည်။
"မူလန်က မိသားစုမှာ တပ်ထဲဝင်ဖို့သင့်တော်တဲ့အရည်အချင်းရှိတဲ့သူ မရှိလို့ အဲ့ဒီကို သွားခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ မင်းအဖေက တပ်ထဲမှာ အမှုထမ်းနေပြီးသားမို့ မင်း သူ့အတွက် သွားစရာမလိုဘူး"
အန်အန်းက အနည်းငယ်စိတ်ပျက်သွားသည်။
"ဟုတ်လား..."
လုကျဲ့ထျန်း : " မင်းသွားချင်ရင် သွားလို့ရပါတယ်။ ကြီးလာလို့ သွားချင်သေးရင် သွားလိုက်ပါ"
အန်အန်းက ရယ်ပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ အားတက်သရောပြောသည်။
" ဖေဖေ ပြန်ရောက်ပြီးရင် သိုင်းပညာကို ဆက်သင်ပေးပါဦး။ ကြီးလာရင် တပ်သားလုပ်မယ်"
အန်အန်းသည် ချင်ရှီးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာပြီး လက်ကိုမြှောက်၍ လေထဲမှာ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြသည်။
"ဘွားဘွားက တီဗီကြည့်ဖို့ ခေါ်သွားတုန်းက ကောင်းကင်မှာ လေယာဉ်ပျံနဲ့ ပျံသန်းနေတဲ့ အမျိုးသမီးတပ်သားတွေကို တွေ့ခဲ့ရတယ်။ သမီး ကြီးပြင်းလာတဲ့အခါ ဒီလိုမျိုး ဖြစ်ချင်တယ်”
ကုချင်းဟိုင်က ထိုရုပ်ရှင် အကြောင်းကို ခဏလောက် တွေးပြီးပြောသည်။
“ဒါက အမျိုးသမီး လေယာဉ်မှူးလို့ ခေါ်တဲ့ရုပ်ရှင်ဘဲ”
အန်အန်းသည် သူမ၏တင်ပါးပေါ် လက်ကိုတင်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်လုံးများသည် အလင်းရောင်များပြည့်နှက်နေသည်။
"ဟုတ်တယ်။ လေယာဉ်မှူးက အရမ်းမိုက်တာဘဲ။ ငါကြီးလာရင် လေယာဉ်မှုးဖြစ်ချင်တယ်"
"ဝိုး…"
ဖျင်ဖျင်က ချီးကျူးဂုဏ်ပြုသည်။
"အစ်မက အံဩဖို့ကောင်းတယ်"
ဟွမ်ယွိလန်သည် ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ "အန်အန်းရဲ့အိပ်မက်က တကယ်ကို အံ့သြစရာကောင်းလိုက်တာ"
တုကောကောကလည်း ခေါင်းညိတ်ကာ ထောက်ခံသည်။
"အံ့သြစရာဘဲ"
ချင်ရှီးက အောက်ဘက်တွင် ခုန်ပေါက် နေသော အန်အန်းကို ကြည့်ကာ သူမ၏မျက်နှာပေါ်ရှိ ရှက်ရွံ့မှုကိုမြင်၍ မရယ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
လုကျဲ့ထျန်းသည် အန်အန်းကိုကြည့်ပြီး ပြောသည်။
"ဒါဆို မင်းကြိုးစားရမယ်။ လေယာဉ်မှူးဖြစ်ဖို့ မလွယ်ဘူး။ အရမ်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လေ့ကျင့်ပြီးမှ ရွေးချယ်မှုခံရမှာ"
အန်အန်းက သူမရဲ့ လက်သီးတွေကို ဆုပ်ပြီး လေးလေးနက်နက် ပြောသည်။
"သမီး ကြိုးစားပါ့မယ်"
"ကောင်းပြီ"
လုကျဲ့ထျန်းက ပြုံးလျက်ရှိပြီး သူကအမြဲတမ်း အန်အန်းကို အလွန်အကောင်းမြင်လေ့ရှိသည်။
အန်အန်းက စိတ်လှုပ်ရှားပြီးနောက် သူမက ကုချင်းဟိုင်ကိုမေးသည်။
"အစ်ကို မင်း ကြီးလာရင် ဘာလုပ်ချင်လဲ"
ကုချင်းဟိုင်က ချင်ရှီးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးပြောသည်။
"ကျွန်တော်က ဝင်ငွေအများကြီးရတဲ့ သူဌေးကြီးဖြစ်ချင်တယ် "
ချင်ရှီးက မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်ပြီး တွေးမိသည်။
'အန်အန်းက (ရုပ်ရှင်) ကြယ်ပွင့်၊ ကုချင်းဟိုင်က စစ်သား မဖြစ်ချင်ကြတော့ဘူး။ ဇာတ်ကွက်က တကယ် အသုံးမဝင်တော့ဘူးများလား။ ဒါမှမဟုတ် သူတို့ ကြီးပြင်းလာတဲ့အခါမှ စာအုပ်ထဲက လမ်းဟောင်းအတိုင်း ဆက်သွားကြမယ်လို့ ဆိုလိုတာများလား'
အန်အန်းက "အာ….." ဟု အာမေဍိတ်ပြုကာ ဖျင်ဖျင်၏ ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူနှင့် ကစားဖို့ပြင်သည်။
ဖျင်ဖျင်ကို မမေးတာတွေ့တော့ ကုချင်းဟိုင်က ပြောသည်။
" ဖျင်ဖျင်ကို ဘာလို့မမေးတာလဲ။ ဖျင်ဖျင်ကရော ကြီးလာရင် ဘယ်လိုဖြစ်ချင်လဲ "
ဖျင်ဖျင်နှင့်အန်အန်းတို့က တညီတညွတ်တည်း ပြန်ပြောကြသည်။
"ပန်းချီဆရာဖြစ်ချင်တာ"
စကားအဆုံးတွင် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကြပြီး ရယ်မောကြသည်။
"အာ…အမြွှာနှစ်ယောက်ဆိုတဲ့အတိုင်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နဲ့ နားလည်မှုရှိကြတယ်"
ဟွမ်ယွိလန်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို သူမ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးတစ်ခုပန်ဆင်လျက်ကြည့်နေသည်။
ချင်ရှီးသည် ချိုသာစွာပြုံးလျက် အမြွှာများကို ကြည့်နေပြီး ကုချင်းဟိုင်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူမက သူတို့အနားမှာ ရှိနေသေးမယ်ဆို သူတို့ကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်မယ်လို့ တွေးနေမိသည်။
သူတို့ကြီးပြင်းလာတဲ့အခါ ဘယ်အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကို ရွေးချယ်မလဲ။ စာအုပ်ထဲက လမ်းကြောင်းဟောင်းကို လိုက်မှာလား။ အခုပြောတဲ့အတိုင်းဘဲလား။ ဒါက သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် ရွေးချယ်မှုသာ။
သူတို့ရဲ့အနာဂတ်ကို စီစဉ်ဖို့ အတင်းအကြပ် ဖိအားပေးဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်သလို သူမဟာ သူတို့ရဲ့ ဝါသနာတွေကိုဘဲ လမ်းညွှန်ပြုစုပျိုးထောင်နိုင်ကာ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူတို့ကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်မှုတွေ ပြုလုပ်ရမှာ ဖြစ်ပါသည်။
အရေးကြီးဆုံးကတော့ အဲ့ဒီအချိန် သူမဟာ ဒီမိသားစုထဲမှာ ဆက်ရှိနေဦးမလားဆိုတာ ပြောဖို့ခက်ပါသည်။
ချင်ရှီးသည် ဤမျှလောက်အထိမတွေးနိုင်တော့ဘဲ သူမ ရှိသရွေ့ ကလေးများကို ကောင်းစွာ သွန်သင်ပေးလိမ့်မည်။
ဟွမ်ယွိလန်က ခေါင်းငုံ့ပြီး တုကောကောကိုမေးသည်။
"မင်းအိပ်မက်ကရော ဘာလဲ။ မင်း ကြီးလာရင် ဘာဖြစ်ချင်လဲ"
တုကောကောက ခြေထောက်တွေကို စောင်နဲ့အုပ်လိုက်သည်။
"အဲ့ဒါကို မတွေးထားဘူး။ ကြီးပြင်းလာတဲ့အထိစောင့်ပါဦး။ အသက်ကြီးလာတဲ့အခါမှ ဒါကိုပြောလည်းအဆင်ပြေပါတယ် စိတ်မပူပါနဲ့"
ချင်ရှီးက ခွီးကနဲ ထပ်ပြီး ရယ်မောခဲ့ပြန်သည်။
_***_
