For Unicode
စက်ဘီးလေးကို တွန်းရင်း စိန်ပန်းနီတို့ ဖူးသစ်နေသော လမ်းတစ်လျှောက်ကို ကောင်လေးငယ်ငယ် တစ်ယောက်ဟာ ဖြေးလေးစွာလျှောက်လာသည်။
မာန ဆိုတာကိုပဲ အမြဲ ရှေ့တန်းတင် ခဲ့ သူ သည် မြဲတည်တို့အိမ်ရှေ့ထိ သွားပြီး အကြောင်းမကြားပဲ သူ့ရှေ့က ပျောက်သွားတဲ့ ကလေးငယ် ကို ရှာဖွေဖို့ လာခဲ့ပေမယ့် ရွာ ခန ပြန်သွားတယ် ဟူသော ခပ်စိမ်းစိမ်းစကားကို သာ ကြားခဲ့ရသည်။
သင်္ကြန်တုန်းကတောင် မပြန်တဲ့ မြဲတည်က ကျောင်းဖွင့်ခါနီးမှ ရုတ်တရပ်ပြန်သွားသည်ဆိုကတည်းက မိုးရိပ် စိတ်တွေ လေးနေသည်။
သူ့ကို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်လိုက်စောင့်ပေးမည်လို့လဲ ထိုကောင်လေးက ကတိပေးထားခဲ့တာပဲကို...
မိုးရိပ် ဆိုင်ကိုရောက်တော့ အနက်ရောင်ခပ်သန့်သန့် ကားတစ်စီး ရပ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ ဆိုင်ထဲတွင်လည်း လူရည်သန့်ချောသော အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် ခပ်လှလှ အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို တွေ့ရ၏
ဦးနီတွတ်ကတော့ ရှေ့တွင် ရယ်ကျဲကျဲ ထိုင်နေကာ မိုးရိပ်လာတော့ ခပ်ပျာပျာ ပင်ထလာပြီး လက်ကိုလာဆွဲသည်။
" လာလာ မောင်မင်းကြီးသားက အခုမှ လာတယ် "
မိုးရိပ် အနည်းငယ် ထူးဆန်းသွားသော်လည်း ဟန်မပျက်ပဲ ၀င်ထိုင်လိုက်ကာ သူ့ရှေ့က လူနှစ်ဦးကို စူးရဲစွာတစ်ချက် စိုက်ကြည့်လိုက်၏။
" သားက မိုးရိပ်ကင်း လား "
" ဟုတ်ကဲ့ "
အမျိုးသမီးက ပြုံးကာ သူ၏ဘေးကလူကို ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။
" သားက ဘာသာစုံ ဂုဏ်ထူး ထွက်ထားတာပေါ့။ သိပ်တော်တာပဲ "
ဆိုလိုရင်းမရောက်ပဲ ပြောနေမှုများကို မိုးရိပ်စိတ်မရှည်ချင်တော့။ နဂိုကတည်းက မိုးရိပ်သည် သူ၏မပြည့်စုံမှုများကို မာန်မာနများဖြင့် ကာဆီးရင်း နေလာခဲ့သည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်ရာ အပြုအမူတွေဟာ နူးညံ့မနေ။
မြဲတည်ဟူသော သူ၏စိတ်ငြိမ်ရာ ရပ်၀န်းလေး အနီးမရှိသည့်နောက် ထိုစိတ်ဟာ ပို၍ ထိန်းကွပ်ရန် ခက်ခဲလာသည်။
