ஆதியோ அகதியோ அழகியே நீயார்✔

🌻 அழகி 15

அன்று காலையில் பர்வதவர்த்தினி படுக்கையில் இருந்து எழாமல், அப்படியே தலையணையில் படுத்து கிடந்தபடி அறையின்
விட்டத்தை பார்த்துக்கொண்டு பனிச்சிலையாக உறைந்து போயிருந்தாள். முகிலமுதம் திரும்ப திரும்ப அவளிடம் வாதம் செய்து இந்த நாளைப் பற்றி இரண்டு மூன்று தடவைகள் அவளிடம் நினைவூட்டி இருக்கா விட்டால் கூட இன்றைய பொழுதை இவ்வளவு மனபாரமில்லாமல் கடந்திருப்பாளோ என்னவோ?

எப்போதும் எழுந்ததும் முதல் வேலையாக படுக்கையை சீராக்கி அதற்கான இடத்தில் வைப்பது, அன்றைய நாள்காட்டியில் தேதியை கிழிப்பது, ஜெயன் அவனுடைய இடத்தில் வைத்திருக்கும் செடிகளை எல்லாம் சற்று நேரம் பார்த்துக் கொண்டே நிற்பது, ஏதாவது பூக்கள் பூத்திருந்தால் அவைகளை கையால் வருடி அவற்றிற்கு நெட்டி முறித்து விடுவது, பிறகு மாடியிலிருந்து உதிர்ந்த இலைகள், சருகுகள் ஆகியவற்றை துடைப்பம் கொண்டு பெருக்கி விட்டு தன்னுடைய அறையையும் சுத்தம் செய்வது, குளியலறைக்கு சென்று சற்று ப்ரெஷ் ஆகி பல்துலக்கி குளித்து வருவது, குளித்தவுடன் கடனுக்காக கற்பகாம்பாள் முன்பாக இரண்டு நிமிடங்கள் கைகூப்பி நிற்பது, பின்னர் இரண்டு ஏலக்காய்களை தட்டிப் போட்டு காலை நேர தேநீருடன் கீழே செல்வது, முகிலமுதத்திற்கு செய்யும் காலை நேர உதவிகள், காலை மதியத்திற்கென பறந்து பறந்து தயாரிக்கும் உணவுகள் என எழுந்ததில் இருந்து வேலைகள் அவளுக்காக க்யூவில் நின்று கொண்டு காத்திருக்கும்.

இன்றைக்கும் எதுவும் மாறவில்லை. வேலைகள் அனைத்தும் அவளுக்காக காத்துக் கொண்டு தான் நின்றன! அவள் தான் அவற்றை செய்வதற்கு தயாராக இல்லாமல் முடங்கிப் போயிருந்தாள்.

"நீ ஒண்ணும் கவலப்படாத வது! எனக்கு வேலை கெடச்சுருக்குற 3 ஸ்டார் ஹோட்டல்ல சேலரி பேக்கேஜ்லாம் ஓரளவுக்கு திருப்தியாவே இருக்கு! என்ன ஒண்ணு..... இப்ப ஊட்டியில வேலை தேடுன மாதிரி மூணு வருஷத்துக்கு ஒருக்க நீ ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஆகுற ஊருலயோ இல்ல அந்த ஊருக்கு பக்கத்துல இருக்குற சிட்டியிலயோ நானும் புது புது ரெஸ்டாரென்ட்டா மாறிட்டே இருக்கணும்!"