வீட்டின் க்ரில் கேட்டை திறந்து செருப்பை கழற்றிய வர்த்தினி தங்களுடைய வீட்டின் வெளிப்புறத்தில் இத்தனை செருப்புகள் இருப்பதைப் பார்த்து ஆச்சரியமடைந்தாள்.
வீட்டுக்குள் நுழைந்து தன்னுடைய ஹேண்ட்பேகை கழற்றி டீவி ஸ்டாண்டின் மேல்பக்கமாக இருந்த ஆணியில் மாட்டியவள் நஸார், மரியம், குழந்தைகள், லோகேஷ், அவனுடைய குடும்பத்தினர், திண்ணன் அனைவரும் கட்டிலிலும், ஸோஃபாவிலும் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டு அனைவருக்கும் பொதுப்படையாக ஒரு புன்சிரிப்பை வழங்கினாள்.
"வாங்க நஸார் ஸார்; வா மரியம்... ஹலோ எஸ்ஐ ஸார், ஹலோ மேடம், வாங்க திண்ணன் தாத்தா!" என்று மெதுவான குரலில் அனைவரையும் வரவேற்பு அளித்தவள் குழந்தைகள் ஐவருக்கும் "ஹாய்" சொன்னாள்.
தன் மனைவியை ஒரு பார்வை பார்த்த படியே குழந்தைகள் ஐவரையும் கூட்டிக் கொண்டு மாடிக்கு ஏறிய ஜெயனிடம் நஸார் "எதுக்கு மேல போற?" என்று சைககையில் கேட்க ஜெயனும் வதனியை சுட்டிக்காட்டி,
"அவ எம்மேல கோபமா இருக்கா. நீங்க பேசுங்க!" என்று சொல்லி விட்டு மேலே ஓடி விட்டான்.
கணவனுடைய ஓட்டத்தை பார்த்தும் பார்க்காதது போல ஒரு பாவத்துடன்,
"என்ன எல்லாரும் திடீர்னு இங்க?" என்று அவர்களிடம் கேட்டாள் வதனி.
"அதத்தான் கண்ணு நானுங் கேட்டேன். இந்த போலீசு தம்பியும் நம்ம நஸாருப்பயலும் ஒனக்கு அண்ணே மொறையாவுதாம்! இந்தப் பெரிசு ஒனக்கு தாத்தா மொறையாவுதாம்! அதா ஆளாளுக்கு அதுக சத்துக்கு தக்கன சீரு, தங்க நகைன்னு கொண்டு வந்து குடுத்துட்டு பொண்ணு மாப்புளய எங்க கூட மறுவீட்டுக்கு அனுப்பி வையுங்கன்னு எங்கிட்ட வந்து கேட்டுக்கிட்டு நிக்குதுக!"
"இப்டி மூணு தனி தனிக் குடும்பமும் நம்ம வீட்டுக்கு ஒட்டுக்கா வந்து பொண்ணு மாப்புளய அனுப்பி வைங்கன்னு கேட்டா உங்கள யார் கூட அனுப்பி வைக்கறது? அதான் நீயே வந்ததும் பேசிக்கிடுவன்னுட்டு அமைதியா இருந்துட்டேன்!"
YOU ARE READING
ஆதியோ அகதியோ அழகியே நீயார்✔
Romanceஒரு விபத்தால் ஒருவொருக்கொருவர் உதவிக்கரம் நீட்டிக் கொள்ளும் ஒரு ஆணுக்கும், பெண்ணுக்கும் அவர்களுடைய வாழ்க்கையில் அடுத்தடுத்த நிலையில் அந்த உதவிக்கரம் தேவைப்படுகிறதா இல்லையா.... நட்பு கூட இல்லாமல் வெறும் உதவியாக ஆரம்பித்த அவர்களுடைய உறவு முடிவில் என்ன...
