ஆதியோ அகதியோ அழகியே நீயார்✔

🌻 அழகி 4

பர்வதவர்த்தினி தன்னுடைய குன்னூர் இடம்பெயர்தலை ஒருவழியாக ஏற்றுக் கொண்டிருந்தாள். ஜெயனுடைய வீடு அவள் ஒருத்திக்கு மட்டுமாக சற்று பெரிய வீடு தான்..... முன்பக்கம் ஒரு பெரிய பால்கனியுடன் கூடிய ஹால், ஹாலின் வலதுபுறமாக சமையலறை, இடதுபுறமாக ஒரு சிறிய பெட்ரூம், ஹாலின் பின்புறமாக மாஸ்டர் பெட்ரூமும், இரண்டு வாஷ்ரூம்களும் கூடிய மூன்று பேருக்கு தாராளமாக போதும் மாதிரியான வீட்டைப் பார்த்து பார்த்து அடுக்கி வைத்த நேரங்களில் எல்லாம் இந்த வீட்டில் தன்னுடைய அன்னை மனோகரியும், வினோத்தும் இங்கு வந்து நாங்கள் ஒரே குடும்பமாக இங்கு வாழ கொடுத்து வைக்கவில்லையே என்று அழுதாள்.

"வது..... நாம குன்னூருக்குப் போனப்புறம் ஒரு குட்டியான வீட்டுக்குப் போயிட்டு இருக்கணும்! உங்க அம்மாவோட கண்பார்வையிலயே நாம கொஞ்சம் டீஸன்ட்டா ரொமான்ஸ் எல்லாம் பண்ணனும்! நாம
சந்தோஷமா இருக்குறதப் பாத்து, அவங்களும் நிம்மதியா இருக்கணும்..... அப்புறம் நமக்கு பாப்பா எத்தன வேணும் வது?"

"ஒன்ன மாதிரி ஒரு பையன்; அப்புறம் ஒன்ன மாதிரி ஒரு பொண்ணு! என்னை மாதிரி ஒரு பையன்; அப்புறம் என்னைய மாதிரி ஒரு பொண்ணு! நாலு கிட்ஸ் போதும்னு நெனக்கிறேன்.... நீ என்ன நினைக்குற? நம்ம கவர்மெண்ட் நம்மள நாலு குழந்தைங்கல்லா பெத்துக்க அலவ் பண்ண மாட்டாங்க; ஸோ நீ என்ன பண்ற.....?"

"இந்த டாகீஸெல்லாம்
ஒரே டெலிவரியில அஞ்சாறு குட்டி போடுற மாதிரி எனக்கு உன்னை மாதிரி ரெண்டு, என்னை மாதிரி ரெண்டு பெத்துக் குடுத்துர்ற; அதுக்கப்புறம் நான் உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணவே மாட்டேன்..... என்ன வது?" என்று குறுஞ்சிரிப்புடன் கண்சிமிட்டி பேச்சை முடிப்பவனின் முகத்தைப் பார்த்து முறைத்து,

"அப்ப நான் என்ன உனக்கு நாயா வினு?" என்று கேட்டு அவனை செல்லமாக அடித்து அவனுடன் சண்டை போட்டது இப்போது
நினைவு வந்தது.

"இப்ப நீ இங்க வா வினு..... எங்கிட்ட
குழந்தைங்க வேணும்னு அப்ப கேட்ட மாதிரியே இப்பவும் கேளுடா!
ப்ராமிஸா சொல்றேன்; உன்னை இப்ப நான் அடிக்கவே மாட்டேன்! நீ எத்தன குழந்தை கேட்டாலும் பெத்துத் தர்றேன் வினு!" என்று தனக்கு தானே பேசியபடி தலையணையில் முகம் புதைத்து கண்ணீர் வடிப்பாள் வதனி.